سابقه و هدف: میوم یکی از شایع ترین تومورهای خوش خیم رحمی است که گروه زیادی از افراد به ویژه زنان مسن را درگیر نموده و مشکلاتی را برای آنها به وجود می آورد. شیوع دقیق آن مشخص نیست ولی سالانه حدود20 هزار میومکتومی در آمریکا با تشخیص لیومیوم صورت میگیرد. میوم انواع گوناگونی داشته ولی اتیولوژی دقیق آن مشخص نیست. بهترین درمان میوم جراحی بوده ولی با استفاده از روشهای غیر جراحی نیز می توان بهبودی نسبی جهت افرادی که شرایط عمل را ندارند ایجاد نمود. این طرح جهت بررسی اندیکاسیونهای جراحی میوم و پاتولوژی های آن در بین زنان مراجعه کننده به بیمارستانهای شاهرود در دوره زمانی 88 تا نیمه اول سال90 اجرا شده است. مواد و روشها: در این طرح که به صورت مقطعی و بر روی 101 بیمار مراجعه کننده به بخش زنان بیمارستانهای فاطمیه، امام حسین(ع)و خاتم الانبیاء شاهرود در طی سالهای 90-88 که رضایت شرکت در پژوهش حاضر را داشتند صورت گرفته و بیماران پس از انجام معاینات لازم و تایید تشخیص توده رحمی به روش استاندارد تحت عمل جراحی قرار گرفته ونمونه جهت آزمایشات پاتولوژی به آزمایشگاههای سه مرکز فرستاده میشود. سپس نتایج بدست آمده عمل جراحی، پاتولوژی و اطلاعات دموگرافیک هر بیمار که در برگه اختصاصی تکمیل شده وارد رایانه گردیده و به کمک نرم افرار آماری spss نگارش 16 و آزمونهای آماری مرتبط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در این بررسی p<0/05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این پژوهش 101 نفر(7/73%) از کل 137 بیمار واجدالشرایط در طرح شرکت نمودند. میانگین سنی بیماران 42/7 ± 50/44 سال(با دامنه 59- 24 سال) بدست آمد. شایع ترین گروه سنی بیماران، گروه 50-41 سال با 5/51% بود. میانگین مدت زمان ابتلا به علائم میوم در بیماران 8/1 ± 3/2 سال بدست آمد. سابقه فامیلی مثبت از نظر میوم در 8/21% بدست آمد که بطور معنی داری با گروه بدون سابقه تفاوت داشت. از نظر سابقه مصرف داروهای هورمونی به ترتیب 7/33% ، 9/3% ، 9/5% و 9/6% برای قرصهای جلوگیری، کلومیفن، هورمون رشد وhtr بدست آمد. شایع ترین شکایت بیماران منوراژی با 2/78% بوده و مهمترین علت عمل جراحی در این بیماران آنمی شدید با 51% بود. همچنین شایع ترین گزارش پاتولوژی در این بیماران، لیومیوم با 2/82% گزارش گردید. در این تحقیق مشخص شد با افزایش سن شانس علامت دار شدن توده های رحمی و متعاقب آن نیاز به عمل جراحی افزایش یافته ( (or=1/83ولی هیچ رابطه معنی داری در خصوص نوع توده و سن بدست نیامد. بحث و نتیجه گیری: هر چند درمانهای غیر جراحی در تعدادی از موارد توانسته مشکلات بیماران با میوم رحمی را کاهش دهد ولی متأسفانه همچنان روش ارجح درمان این مشکل، عمل جراحی بوده و شایع ترین علت مراجعه بیماران وجود خونریزیهای غیرطبیعی رحمی آنهاست. بین شکایات اصلی گزارش شده از طرف بیماران و نیاز به عمل جراحی رابطه معنی داری بدست نیامد که شاید بدلیل حجم کم بیماران باشد، لذا پیشنهاد می شود جهت کسب نتایج بهتر از حجم نمونه بیشتر استفاده گردد. کلمات کلیدی: میوم ـ عمل جراحی ـ پاتولوژی

سابقه و هدف: حاملگی های پرخطر، حاملگی هایی هستند که باعث مرگ و میر و عوارض بالایی برای مادر و به ویژه جنین می شوند. علل و عوامل متعدد و گوناگونی را در بروز حاملگی های پرخطر دخیل دانسته اند که یکی از مهم ترین این عوامل سن و سال مادر در هنگام بارداری و زایمان است. در شرایط سن و سال کم و به ویژه کمتر از 18 سال به دلیل اشکالات بیشتر آناتومیکی مادر، عدم هماهنگی سیستم تناسلی مادر و کودک، ناکامل بودن سیستم عصبی و روانی مادر و سایر عوامل و به دلیل مشکلات مزمن در مادران بالاتر از 35 سال، ریسک حاملگی پرخطر بیشتر می شود. لذا بر آن شدیم تا با بررسی مقایسه ای عوارض مادری در زنان کمتر از 18 و بیشتر از 35 سال با زنان 18 تا 35 سال در بیمارستانهای فاطمیه و خاتم الانبیای شاهرود در سال 91-90 گامی کوچک در جهت شناخت این عوارض برداریم. مواد و روش ها: این تحقیق توصیفی تحلیلی به صورت مقطعی در سال 91-90 با مصاحبه و بررسی پرونده کلیه زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستانهای فاطمیه و خاتم الانبیا شاهرود که جهت زایمان بستری شده بودند صورت گرفت. کلیه مراجعین فوق به دو گروه پرخطر( کمتر از 18 و بیشتر از 35 سال) و گروه مناسب ( 18 تا 35 سال) تقسیم شدند و ضمن تکمیل پرسشنامه اختصاصی جهت هر زائو، مشخصات لازم از پرونده پزشکی آنها نیز استخراج گردیده سپس اطلاعات وارد رایانه شده و با نرم افزار آماری spss و آزمونهای مرتبط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: از 1760 خانم باردار که جهت زایمان در سال 91-90 به بیمارستانهای فاطمیه و خاتم الانبیا شاهرود مراجعه نمودند، 483 نفر (4/27%) در گروه پرخطر و 1277 نفر (6/72%) سن بین 18 تا 35 سال داشتند. از بین کل مراجعین جهت زایمان 346 نفر (7/18%) به بیمارستان خاتم الانبیا و 1414 نفر ( 3/81%) به بیمارستان فاطمیه مراجعه نمودند. از این گروه 1081 نفر (4/60%) زایمان طبیعی داشته679 خانم (6/39%) به صورت سزارین زایمان نمودند. 914 نفر (9/51% ) از گروه 18 تا 35 سال ، سن حاملگی بیشتر از 37 هفته داشته در حالیکه در گروه پر خطر این میزان 263 نفر (9/14% ) بود که بطور معنی داری کمتر از گروه مناسب حاملگی بود( p<0/01 ). در خصوص عوارض بارداری و زایمان مشخص شد که خون ریزی حین بارداری (p<0/2) ، خونریزی بعد از زایمان (p<0/008 ) ، تغذیه دوران بارداری (p<0/01 ) ، سابقه سقط (p<0/003 ) ، فشار خون دوران بارداری ( p<0/008 ) ، دیابت حاملگی (p<0/001 )، آنمی (p<0/001 ) ، زایمان زودرس ( p<0/04 )، مشکلات زایمانی ( p<0/008 ) ، وزن نوزاد (p<0/001) و دفع مکونیوم (p<0/03 ) تفاوت معنی داری بین دو گروه دیده شد. در خصوص میانگین نمره آپگار نوزادان در دقیقه 5، در نوزاد زنان گروه پرخطر 5/1± 3/8 و در نوزادان زنان 18 تا 35 سال 1/1±2/9 بدست آمد که تفاوت معنی داری با هم داشتند. در خصوص سایر متغیر های مورد بررسی، تفاوتی یافت نشد. استنتاج: با توجه به پژوهش حاضر، علاوه بر مشکلات روحی و روانی و جسمانی برای مادران در سنین پرخطر، با توجه به عدم ثبات وضعیت آناتومیک زنان کم سن، ، مشکلات جسمانی و بویژه بیماریهای مزمن در زنان بزرگتر از 35 سال ، عدم بلوغ کافی روحی و روانی در مادران کم سن و همچنین مشکلات مراقبتی و تغذیه ای در این گروه از زنان احتمال بروز عوارض مادری و نوزادی در گروه پرخطر به مراتب بیشتر از زنان با سن مناسب بارداری بوده است.

چکیده سابقه و هدف: عوارض ناشی از زایمان زودرس شایع ترین علت مرگ و میر نوزادان می باشد. طبق بررسی های انجام شده 80 -75 درصد مرگ و میر و عوارض دوره ی نوزادی ناشی از تولد زودرس (قبل از 37 هفته) می باشد. عوامل مختلفی در بروز و تشدید زایمان زودرس دخیل دانسته شده ولی هنوز نقش همه آنها تایید نشده است. هدف از انجام این پژوهش تعیین فراوانی و برخی عوامل خطرساز مادری در ایجاد زایمان زودرس بوده تا با شناخت این عوامل تا حد امکان از تولد نوزاد نارس پیشگیری شود. مواد و روش ها :در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی اطلاعات موجود از کلیه زایمانهای انجام شده در مراکز درمانی فاطمیه، امام حسین (ع) و خاتم الانبیا شاهرود در طی سال 91 جمع آوری شده است. سپس کلیه زایمانهای انجام شده بر حسب زودرس بودن و سر موعد بودن به دو گروه تقسیم شده و سپس برخی اطلاعات مربوط به عوامل خطرساز مادری برای زایمان شامل سن مادر (سن پایین تر از 17 سال و بالاتر از 35 سال)، سابقه ی سقط قبلی، تعداد زایمان های قبلی، سابقه ی پره اکلامپسی، دیابت، عفونت ادراری و پارگی زودرس کیسه ی آب در طی حاملگی از مصاحبه و پرونده مادر استخراج گردیده و اطلاعات مربوط به نوزادان شامل سن، وزن ، قد و نمره آپگار نیز از پرونده آنها گرفته شده و اطلاعات دو گروه با هم مقایسه گردید. اطلاعات در رایانه ثبت و به کمک نرم افزار آماری spss و آزمونهای مرتبط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این تحقیق p<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج : در این تحقیق از 4402 زایمان انجام شده در سال 91 در بیمارستانهای فاطمیه، امام حسین و خاتم شاهرود ، 350 زایمان (8%) زودرس و 4052 زایمان (92%) ، زایمان ترم داشتند. از بین کل مراجعین جهت زایمان 3073 نفر (8/69%) به بیمارستان فاطمیه ، 822 نفر ( 7/18%) به بیمارستان امام حسین(ع) و 507 نفر(5/11%) به بیمارستان خاتم مراجعه نمودند. از کل زنان 2052 نفر (4/46%) زایمان طبیعی داشته و 2350 خانم (6/53%) به صورت سزارین زایمان نمودند. 248 نفر (9/80% ) از گروه زایمان زودرس ، سن کمتر از 17 سال و یا بیشتر از 35 داشته در حالیکه در گروه زایمان ترم این میزان 1894 نفر (7/46% ) بود که بطور معنی داری کمتر از گروه زایمان زودرس بود ( p<0/02 ). در خصوص مشکلاتی مثل سابقه سقط (p<0/001 ) ، سابقه عفونت ادراری (p<0/04 ) ، اکلامپسی و پره اکلامپسی (p<0/003 )، پارگی کیسه آب ( p<0/03) ، مشکلات زایمانی ( p<0/02 ) ، وزن نوزاد (p<0/003) و میانگین آپگار دقیقه پنجم (p<0/01 )، سابقه چند قلویی (p<0/03 ) و سابقه تفاوت وضعیت اقتصادی و اجتماعی (p<0/03 ) تفاوت معنی داری بین دو گروه دیده شد. در خصوص سایر متغیر های مورد بررسی، تفاوتی یافت نشد. نتیجه گیری : با پیش گیری از عفونت باکتریال ادراری، پارگی زودرس کیسه ی آ ب، شناخت و درمان به موقع پره اکلامپسی، جلوگیری از سقط های مکرر، القای تخمک گذاری بدون اندیکاسیون و به تبع آن ایجاد چندقلویی ایاتروژنیک می توان از میزان تولد نوزادان نارس کاست و به دنبال آن میزان مرگ و میر نوزادان را کاهش داد. واژگان کلیدی: ریسک فاکتور ـ زایمان ترم و زودرس - شیوع

سابقه و هدف: امروزه سزارین به عنوان یک عمل جراحی عادی انجام می شود و علاوه بر این که بسیاری از امکانات تجهیزات و تختهای بیمارستانی و افراد مجرب در ارتباط با این عمل درگیر می شوند , میزان مرگ و میر و عوارض زایمانی در مادرانی که تحت عمل سزارین قرار می گیرند به طور چشم گیری بیش از مادرانی است که زایمان طبیعی دارند . هدف از این مطالعه بررسی شیوع سزارین و علل آن در شهرستان شاهرود در سال 91 بوده تا از نتایج آن در جهت برنامه ریزی صحیح در رابطه با ترویج زایمان طبیعی استفاده گردد. مواد و روش ها:در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی اطلاعات موجود از کلیه زایمانهای انجام شده در مراکز درمانی فاطمیه، امام حسین (ع) و خاتم الانبیا شاهرود در طی سال 91 جمع آوری شده است. کلیه زایمانهای انجام شده بر حسب طبیعی بودن و یا سزارین به دو گروه تقسیم شده و سپس برخی اطلاعات مربوط به عوامل خطرساز مادری برای زایمان شامل سن مادر (سن پایین تر از 18 سال و بالاتر از 35 سال)، شغل مادر، سابقه ی سقط قبلی، تعداد زایمان های قبلی، سابقه ی پره اکلامپسی، دیابت، عفونت کانال زایمانی ، پارگی زودرس کیسه ی آب در طی حاملگی ، اندازه و جثه نوزاد و علل سزارین از مصاحبه و پرونده مادر استخراج گردیده و اطلاعات مربوط به نوزادان شامل سن، وزن ، قد و نمره آپگار نیز از پرونده آنها گرفته شده و اطلاعات دو گروه با هم مقایسه گردید. اطلاعات در رایانه ثبت و به کمک نرم افزار آماری spss و آزمونهای مرتبط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این تحقیق p<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: در این تحقیق از 4402 زایمان انجام شده در سال 91 در بیمارستانهای فاطمیه، امام حسین و خاتم شاهرود ، 2350 زایمان (4/53%) بصورت سزارین و 2052 زایمان (6/46%) بصورت طبیعی انجام شد که شیوع سزارین در شهرستان 4/53% بدست آمد. در خصوص سن مادر، 1110 نفر (1/34% ) از گروه زایمان سزارین ، سن کمتر از 18 و یا بیشتر از 35 داشته در حالیکه در گروه زایمان طبیعی این میزان 1032 نفر (3/50% ) بود که تفاوت معنی داری با هم داشتند(p<0/04 ). در خصوص عواملی مثل تحصیلات مادر (p<0/003 ) ، محل سکونت ( p<0/002) ، تعداد زایمان (p<0/03 )، علل سزارین (p<0/02 ) ، عفونت کانال زایمانی ( p<0/05 )، سابقه مصرف داروهای محرک بارداری ( p<0/02 ) ، سابقه اکلامپسی و پره اکلامپسی ( p<0/008 ) ، سابقه زایمان زودرس(p<0/01 ) ، پارگی کیسه آب ( p<0/03 ) ، وزن نوزاد (p<0/04) ، میانگین آپگار دقیقه پنجم (p<0/03 ) ، میانگین وزن نوزاد ( p<0/05 ) ، چند قلوزایی ( p<0/05 ) و شغل مادر( p<0/03 ) تفاوت معنی داری بین دو گروه دیده شد و در خصوص سایر متغیر های مورد بررسی، تفاوتی یافت نگردید. نتیجه گیری : شیوع سزارین در شهرستان شاهرود نسبت به آمار قابل قبول بین المللی، بیشتر بوده که با در نظر گرفتن این مسئله که شایع ترین علت آن، سزارین قبلی بوده و با توجه به نظریه بسیاری از محققین که وضع حمل واژینال پس از عمل سزارین را بی خطر می دانند، می توان این امید را داشت که با آموزش همگانی در جهت ترویج انجام زایمان طبیعی، این شیوع بالای عمل سزارین در شهرستان شاهرود ، کاهش یابد واژگان کلیدی: شیوع سزارین ـ زایمان طبیعی - عوامل مرتبط

هدف: این مطالعه به منظور بررسی اختلالات روانپزشکی در طی بارداری در زنان مراجعه کننده به کلینیک های زنان و زایمان بیمارستان های شاهرود در طی سال های اسفند 91 لغایت اسفند 92 انجام شده است. روش مطالعه: در این مطالعه مقطعی توصیفی - تحلیلی، 300 نفر از زنان مراجعه کننده به کلینیک های زنان و زایمان بیمارستان های شاهرود در طی سال های اسفند 91 لغایت اسفند 92 وارد مطالعه شدند و اختلالات روانپزشکی در آنها به وسیله پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه مشاهده گردید که 139 نفر (3/46 درصد) از افراد احتمال اختلال روانشناختی داشتند که در 37 درصد اختلال اجتماعی، 7/30 درصد اختلالات اضطرابی، 3/34 درصد اختلالات جسمی و 3/37 درصد افسردگی بود. شغل خارج از خانه، تحصیلات دیپلم، سن کمتر از 20 یا بیشتر از 29 سال، سن ازدواج بالاتر، پریمی گراوید بودن و سابقه بیماری های روانشناختی، سقط و نازایی ارتباط معناداری با اختلال روانشناختی داشتند (p < 0.05). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج این مطالعه چنین استنتاج می شود که در حدود نیمی از خانم های باردار دچار اختلالات روانپزشکی هستند که علل مختلفی داشته و یک مسأله مولتی فاکتوریال است. واژه های کلیدی: اختلال روانپزشکی، بارداری، شیوع

پیش زمینه و هدف: فراوانی دیابت بارداری در نقاط مختلف دنیا بین 14-1 درصد گزارش شده است. با توجه به تفاوت بسیار زیاد در میزان شیوع دیابت بارداری و عوامل خطرساز آن و نبود اطلاعاتی دقیق و به روز در شهرستان شاهرود بررسی حاضر با هدف تعیین شیوع دیابت حاملگی و عوامل خطرساز آن در شهرستان شاهرود انجام شد. روش ها: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی بود. جامعه مورد مطالعه 528 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی-درمانی شهرستان شاهرود 1392 بودنداطلاعات جمعیت شناختی، حاملگی های قبلی، سوابق خانوادگی و ... ثبت شد. همچنین نتایج آزمایش قند خون ناشتا در اولین ویزیت بارداری و تست تحمل گلوکز خوراکی 75 گرمی در فرم مربوطه یادداشت شد. در صورتی که هر یک از نمونه ها معیار خروج از طرح را داشتند، از مطالعه خارج شدند. در این مطالعه 31 نمونه معیار خروج داشتند و از مطالعه حذف شدند.برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار spss 21 وآزمون آنووا و کای مربع استفاده شد.در این مطالعه p کمتر از 0.05 معنی دار تلقی شد.نتایج: در این مطالعه شیوع دیابت بارداری در شهرستان شاهرود 7/7% و شیوع حالت پره دیابتیک در این شهر 9/15 درصد تخمین زده شد.میانگین سنی شرکت کنندگان در طرح 45/28 سال بود. در این مطالعه بین سابقه مرده زایی، سابقه ماکروزومی و سابقه تخمدان پلی کیستیک با دیابت بارداری و پره دیابتیک ارتباط معنادار مشاهده شد. (p کمتر از 0.05) بحث: شیوع دیابت بارداری در زنان مورد مطالعه 7/7% بود که با اطلاعات موجود در سایر مطالعات که شیوع این بیماری را در جوامع مختلف بین 1 تا 14 درصد نشان می دهد هم خوانی دارد. در این مطالعه بین سابقه مرده زایی، سابقه ماکروزومی و سابقه تخمدان پلی کیستیک با دیابت بارداری و پره دیابتیک ارتباط معنادار مشاهده شد که با سایر مطالعات انجام شده در کشور و سایر نقاط جهان مطابقت دارد.

عنوان :مقایسه اثر کلومیفن سیترات و لتروزول در درمان بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک نازا مراجعه کننده به درمانگاه زنان در بیمارستان های خاتم الانبیاء (ص)، فاطمیه (س) و مطب های خصوصی در سالهای 94-93 مقدمه: نازایی یکی از معضلات مهم در سنین باروری است،که با توجه به جوان بودن جمعیت کشور از فراوانی قابل توجهی نیز در ایران برخوردار است.قسمت قابل توجهی از علل نازایی را اختلال تخمک گذاری تشکیل می دهد،که در بین این اختلالات،سندروم تخمدان پلی کیستیک یکی از شایعترین علل می باشد. در این مطالعه به مقایسه اثر کلومیفن سیترات و لتروزول در درمان بیماران نازا مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مراجعه کننده به درمانگاه زنان در بیمارستان های خاتم الانبیاء (ص)، فاطمیه (س) و مطب های خصوصی در سالهای 94-93 پرداختیم. روش مطالعه: در این مطالعه که به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی(double-blind randomized trial) انجام شد. تعداد60 نفراز خانم های نازا که دارای شرایط ورود به طرح بودند به روش کاملا تصادفی انتخاب شدند وبه دو گروه مختلف،تقسیم شدند.کلیه متغییرهای طرح شامل عوامل دموگرافیک و عوامل نشانگر پاسخ به درمان شامل میزان تخمک گذاری ،بارداری بالینی وعوارض دارویی در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه مشاهده گردید که دو گروه از نظر سن،bmi ونوع نازایی ومدت اَن اختلاف معنی داری نداشت و بازه سنی 25 تا 30 سال بالاترین فراوانی را در هر دو گروه داشت.میزان تخمک گذاری و بارداری بالینی با کلومیفن به ترتیب 24 نفر (80%) ،9 نفر (30%) و در گروه لتروزول به ترتیب 27 نفر(90%) ،10 نفر(33.3%) که با p>0.05 اختلاف معنا داری بین دو گروه مشاهده نشد.همچنین موارد سقط وچند قلویی در گروه کلومیفن به ترتیب 3نفر(10%) ،1نفر(3.3%) و درگروه لتروزول به ترتیب 1نفر(3.3%) وصفر که با p>0.05 اختلاف معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. فراوانی اوولاسیون بر اساس دوره درمان در بیماران در گروه لتروزول مشابه بود (p > 0.05)؛ اما در گروه کلومیفن اختلاف معناداری مشاهده گردید (p=0.004). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و با توجه به یافته های به دست آمده راجع به تخمک گذاری و بارداری بالینی و همچنین مثبت شدن beta-hcg در این مطالعه چنین استنباط می شود که کلومیفن سیترات و لتروزول اثربخشی مشابهی در درمان بیماران نازا مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک دارند و لذا استفاده از هر یک از آنها با توجه به شرایط بیماران و نظر پزشک معالج و سن بیماران و همچنین توان مالی بیمار قابل توصیه می باشد. کلیدواژه ها: کلومیفن سیترات، لتروزول، سندرم تخمدان پلی کیستیک