به منظور مطالعه اثر محلولپاشی باکتریهای محرک رشد گیاه و متابولیتهای آنها بر عملکرد کمی و کیفی برنج رقم هاشمی، آزمایشی در گلخانه دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در 4 تکرار در سال 1389 به اجرا درآمد. تیمارهای مورد بررسی در این تحقیق شامل سویه های مختلف باکتری محرک رشد و متابولیت های حاصل از آنها بود که عبارت بودند از: بدون محلولپاشی و بدون کود (تیمار شاهد)، بدون محلولپاشی و با مصرف کود، محلولپاشی با pseudomonas fluorescens strain 136، محلولپاشی با متابولیت p. fluorescens strain 136، محلولپاشی با p. fluorescens strain 168، محلولپاشی با متابولیت p. fluorescens strain 168، محلولپاشی با p. fluorescens strain 41، محلولپاشی با متابولیت p. fluorescens strain 41، تلقیح با p. fluorescens strain 136، تلقیح با p. fluorescens strain 168، تلقیح با p. fluorescens strain 41. نتایج آزمایش حاکی از آن بود که اثر سطوح مختلف باکتری بر صفات کمی و کیفی به جز سبزینه برگ، کلروفیل ها و کاروتنوئید معنی دار بود. تلقیح ریشه با سودوموناس سویه 41 در تمامی صفات مورد مطالعه به جز میزان اکسین اکسیداز، در مقایسه با شاهد از بقیه تیمارها بالاتر بود. هر چند که محلول پاشی با سودوموناس سویه 41 نسبت به تلقیح ریشه با سویه های 41 و 136 سودوموناس از میزان کمتری برخوردار بود، اما نسبت به تیمار واجد کود و بدون باکتری، نتیجه بهتری داشت. محلول پاشی با متابولیت های حاصل از سودوموناس هر چند نسبت به شاهد از موقعیت بهتری برخوردار بود، لیکن اثر معنی داری بر صفات کمی و کیفی برنج نداشت. در ضمن، نتایج اثر محلول پاشی متابولیت های باکتری های مختلف بر صفات مورد مطالعه، متفاوت بود که میتواند نشان دهنده اثر تنظیمی باکتری، در رشد و نمو گیاه باشد. نتایج نشان داد که تلقیح ریشه با باکتری محرک رشد، نتیجه بهتری نسبت به محلول پاشی آنها بر صفات کمی و کیفی برنج دارد، اما می توان از آن ها به عنوان مکمل تلقیح ریشه با باکتری جهت افزایش عملکرد گیاه استفاده نمود.