قرن بیستم و خصوصاً نیمه دوم آن قرنی سرشار از تغییرات سریع و بی سابقه در محیط-زیست جهان بوده است. اثرگذاری انسان بر طبیعت پیرامونش به جایی رسید که این مساله به یک موضوع جهانی تبدیل شد و سرعت این تاثیرات روز بروز بیشتر و بیشتر گردید. دیگر تقریباً هیچ زیستگاه یا اکوسیستم طبیعی در سطح زمین باقی نمانده است که دستخوش تغییر نگردیده باشد. تحولات زیست محیطی زاییده فعالیت های بشری، اگرچه از دیرباز آغاز گردیده است اما هیچ گاه به اندازه چند سال گذشته مورد توجه نبوده و قبلاً به هیچ عنوان نگرانی های مجامع بشری در این رابطه این قدر با بدبینی عجین نشده بود. توجه به قدرت تفکر و توسعه دانش، چنین انتظار می رفت که بشر هر روز بیش از گذشته به قدرتی تبدیل شود که بتواند معیارهای ارزشمند محیط زیست را حفاظت و بهبود بخشد. اما بالعکس به نظر می رسد که انسان به طور روزافزون به نیرویی مقتدر تبدیل می شود که مایه ایجاد آشفتگی در بستر حیات خود و قطع ریشه های هستی اش می گردد. در هر حال امروزه اغلب مسایل و مشکلات و تنگناهای زیست محیطی دیگر به عنوان یک موضوع محلی و یا حتی ملی به شمار نمی آیند و با توجه به وابستگی متقابل و غیر قابل تفکیک محیط زیست با مباحث کلان انسانی از جمله اقتصاد، فرهنگ و رسانه و بسیاری دیگر از جنبه-های مادی و معنوی حیات انسان ها در واقع هر مشکل زیست محیطی در هر اندازه و حتی محدود در داخل مرزهای قراردادی یک کشور مشکلی برای کل جهان و نوع بشر به شمار می آید. رسانه-های جهانی در انتقال نگرانی های زیست محیطی در مناطق مختلف جهان توانایی بالایی دارند به همین دلیل در این پژوهش سعی شده است که نقش رسانه های جهانی بر گرایش حفظ محیط-زیست بررسی شود.

تلویزیون از جمله نهادهای جامعه پذیرکننده در هر جامعه محسوب می شود. بررسی های آسیب شناسانه این نهاد نشان می دهد که نحوه تماشای تلویزیون نقشی تعیین کننده در روند جامعه پذیری مخاطبان کم سن و سال تلویزیون خواهدداشت. منظور از نحوه تماشای تلویزیون در این پژوهش میزان زمان اختصاص یافته به تماشا، نوع برنامه مورد تماشا، انگیزه های منجر به تماشا و میزان فعالیت مخاطب است. اهمیت پرداختن به این موضوع از آنجا ناشی می شود که نحوه نامناسب تماشای تلویزیون می تواند اختلالاتی را در روند جامعه پذیرشدن مخاطبان نوجوان پدید آورد. این اختلالات می تواند شامل کاهش مشارکت اجتماعی، بزرگسالی زودرس و یا انفعال اجتماعی باشد. نوجوانانی که در مسیر آماده شدن برای ورود به دنیای بزرگسالان به نوعی دچار این آسیب ها باشند، طبیعتاً نخواهند توانست نقش خود را در جامعه ای که عضویت آن را دارند به خوبی ایفا کرده و هم نوایی و هماهنگی لازم را با هنجارهای رایج نخواهندداشت. جامعه آماری این پژوهش که به روش پیمایش انجام شده است، نوجوانان 12 تا 18ساله ساکن شهر تهران بودند و پس از تعیین حجم نمونه و انجام پیش آزمون، پرسشنامه های پژوهش توسط 420نفر از آنها که در حوزه های شهری شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تهران ساکن بودند، پرسشنامه های تحقیق تکمیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که رابطه همبستگی مثبت و معنی داری بین تماشای علاقمندانه برنامه های بزرگسالان توسط نوجوانان و بزرگسالی زودرس وجود دارد. از سوی دیگر تماشای تلویزیون با انگیزه یادگیری موجب کاهش مشارکت اجتماعی و تماشا با انگیزه همذات پنداری زمینه ساز افزایش انفعال در نوجوانان می شود. در نهایت معادله رگرسیون چندمتغیری بین متغیرهای مستقل تحقیق و متغیر وابسته بیانگر آن بود که 28درصد از تغییرات اختلال جامعه پذیری نوجوانان، توسط نحوه تماشای تلویزیون قابل پیش بینی خواهدبود.

منابع تولید بیودیزل شامل روغن های گیاهی خوراکی مانند کلزا، سویا و آفتاب گردان و روغن های گیاهی غیرخوراکی مانند کرچک و چربی های حیوانی و روغن های پسماند حاصل از پخت و پز می باشد که استفاده از روغن های گیاهی تازه به دلیل کاهش زمان واکنش راه بهتری برای تولید بیودیزل می باشد، اما استفاده از روغن های پسماند حاصل از پخت و پز به دلیل ارزان تر بودن راهی برای کاهش هزینه های مواد اولیه می باشد. روش های مهم تولید بیودیزل شامل پیرولیزیز، میکروامولسیون و ترانس استریفیکاسسیون می باشد. روش ترانس استریفیکاسیون روش مناسبی برای تولید بیودیزل است. در روش ترانس-استریفیکاسیون، روغن های گیاهی یا چربی های حیوانی با یک الکل(به طور معمول متانول) در دما و فشار پایین و در حضور کاتالیست بازی مثل هیدروکسیدپتاسیم و یا هیدروکسیدسدیم ترکیب می شوند که نتیجه واکنش استر (بیودیزل) و گلیسیرین خواهد بود. گلیسیرین به عنوان یک محصول جانبی با ارزش در صنایع داروسازی، آرایشی، صابون سازی، مواد غذایی و غیره کاربرد دارد[1]. در تحقیق حاضر برای تولید بیودیزل از چهار نوع روغن کرچک به همراه الکل های متانول و اتانول با استفاده از روش ترانس استریفیکاسیون استفاده شده است.