در پژوهش حاضر، میزان اثربخشی دو الگوی تدریس فرا شناختی و سنتی بر تقویت مهارت ریاضی دانش آموزان مقطع راهنمایی با مشکلات یادگیری ریاضی مورد مقایسه قرار گرفت. به همین منظور ابتدا 60 نفر از دانش آموزان مشکوک به اختلال یادگیری ریاضی از میان دانش آموزان مشغول به تحصیل در پایه اول راهنمایی به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به صورت تصادفی انتخاب و سپس از میان آنان تعداد 30 نفر پس از اجرای آزمون های تشخیصی (از جمله : آزمون اختلال ریاضی کی مت، آزمون هوشی ریون کودکان) به صورت هدفمند برگزیده شدند. سپس، آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(فراشناختی) و گروه گواه (سنتی) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 12 جلسه، تحت آموزش راهبردهای فراشناختی قرار گرفتند، اما گروه گواه روش آموزشی سنتی را دریافت کردند. پس از آن ، در هر دو گروه آزمایش و گواه، پس آزمون (بلافاصله پس از اتمام دوره آموزشی) و آزمون پی گیری (پس از گذشت 2 ماه) به اجرا درآمد. در پایان داده های بدست آمده با روش آماری تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که اولاً راهبردهای فراشناختی سبب تقویت مهارت های ریاضی آزمودنی های گروه آزمایش نسبت به آزمودنی های گروه گواه گردید. ثانیاً راهبردهای فراشناختی سبب افزایش مهارت اولیه ریاضی (شمارش) و مهارت های اساسی ریاضی (جمع، تفریق، ضرب، تقسیم، محاسبه ذهنی) در آزمودنی های گروه آزمایش نسبت به آزمودنی های گروه گواه گردید. افزون بر آن،آموزش این راهبردها موجب پایداری اثرات آموخته ها (پس از گذشت 2 ماه) – به جز مهارت شمارش و مهارت محاسبه ذهنی- در این گروه از آزمودنی ها شد. بر مبنای نتایج این پژوهش می توان به مربیان اختلال های یادگیری و مشاوران مدرسه پیشنهاد کرد که با استفاده از این راهبردها در جهت تقویت مهارت ریاضی دانش آموزان دارای اختلال ریاضی بکوشند.واژگان کلیدی: آموزش راهبردهای فراشناختی، مهارت ریاضی، اختلال یادگیری ریاضی