چکیده : قاآنی شیرازی یکی ازتوانمندترین و مشهورترین شاعران دوران قاجاریه به ویژه عصرناصرالدّین شاه می باشد.سبک و شیوه شعری او همان سبک شعر دوره بازگشت ادبی است،با وجود این او به سبک خراسانی توجّه فراوان داشته وازمیان شاعران این سبک به منوچهری وخاقانی علاق? بسیارنشان داده است.اودرمیان شاعران سنتی وپیش ازخودش،بیشترین توجّه را درقصاید به خاقانی شروانی دارد، واقتفاواستقبال او ازقصاید خاقانی مشهود است.او در9 قصیده علاقه خودش رابه پیروی ازخاقانی نشان داده وبه نام او صریحاً اشاره کرده است.* قاآنی بعضی ازقصایدخاقانی را استقبال نموده و هم وزن و هم قافیه باآن 8 قصیده سروده است. محورموضوعی قصاید قاآنی همچون خاقانی مدح وستایش است. او برخلاف خاقانی گاهی ستایش را ازحدگذرانده وعزت نفس خویش را فراموش کرده است.دراین پایان نامه سعی شده است که جامع ترین اقتفاهای او را درقصیده ازخاقانی ذکر نموده و ازنظرسبک شناسی «ادبی، زبانی، فکری » با هم بررسی و مقایسه نماییم.

شاهنامه فردوسی از آن جا که سراسر، روایات کهن و اساطیری است و لبریز از نماد است این نمادها که در انواع گیاهی، حیوانی، ادبی و ... به کار گرفته شده اند، موجب گسترش معنا و قدرت تأثیر و ارتقای ارزشی شاهنامه شده اند. شاید بتوان یکی از دلایل کم نظیر بودن شاهنامه در ادبیات جهان را علاوه بر غنای اصل داستان ها از جنبه های نمادین و اساطیری، پرورش و گسترش هوشمندانه برخی از آن ها و جایگاه آن در غنای مطالب دانست. حضور نماد در هر دو بخش اساطیری – پهلوانی و تاریخی شاهنامه چشم گیر است؛ ولی پاره ای از نمادها همانند آب که نمادی است از تحول و رستن از مصائب و مرگ در هر دو بخش بسامد بالایی دارند و برخی نیز صرفاً به یک بخش خاص محدود می شوند مانند برسم که تنها در بخش تاریخی وجود دارد. بخش اعظم این نمادها از آن منابع اصل فردوسی هستند و فردوسی نقشی در آوردن و اختیاری در ذکر آن ها نداشته است؛ اما انتخاب های او بیانگر آشناییش با قدرت و کارکرد آن هاست. در این پایان نامه پس از مباحث نظری، انواع نمادهای طبیعی، گیاهی، حیوانی و رنگ ها و اعداد و مکان های نمادین شاهنامه بررسی خواهد شد