یکی از هنرهای گذشته ایران، با عمر کوتاه صد ساله، هنر نقاشی کتاب های چاپ سنگی است که در اوایل قرن بیستم میلادی در دوره قاجار، شکل گرفت. صنعت چاپ سنگی مدت 70 سال، تنها روش چاپ در ایران، به شمار می رفت و تا اواخر دوره ی قاجار تقریباً هر چه در ایران به چاپ می رسید؛ به این شیوه بود. کتب چاپ سنگی بخشی مهم از فرهنگ ایران بوده است؛ که می بایست؛ به عنوان بخشی از هنر ایران زمین مورد توجه قرار گیرند. اغلب تصاویر در شاهنامه چاپ سنگی ساختاری واحد را دنبال می کند و این ساختار ریشه هایش گاه به دوران گذشته باز می گردد؛ از این رو باید نسخه های خطی گذشته را برای یافتن الگوهای آغازین تصاویر چاپ سنگی جستجو کرد؛ شاهنامه چاپ سنگی امیر بهادر از نسخه هایی است که در تصویرسازی تا حدی متأثر از نسخه های ماقبل خود بوده است. در این پایان نامه، سعی بر آن است که ضمن بررسی ویژگی های تصویرسازی شاهنامه ی چاپ سنگی امیر بهادر و شاهنامه های چاپ سنگی ایران، وجوه تفارق و تشابه فی ما بین آن ها و میزان تأثیرپذیری شاهنامه امیر بهادر (آخرین شاهنامه چاپ سنگی ایران)، از شاهنامه های چاپ سنگی قبل از خود، مورد بررسی قرار گیرد.