در این تحقیق قابلیت های سیستم ترمز ضدقفل در بهبود فرایند کشش عمیق مورد بررسی قرار گرفته است. در این روش ورق گیر بطور متوالی ورق را در حین مرحله شکل دهی، با فرکانس نسبتاً پایین نگه می دارد و رها می کند.برای بررسی اثر این روش از تحلیل المان محدود به کمک نرم افزار abaqus/explicit استفاده شده است. شبیه سازی بر روی ورق آلومینیوم aa5754-o انجام شده است. مدل سازی شامل ورق به عنوان قطعه ی شکل پذیر و سه قطعه ی صلب قالب، ورق گیر و سنبه است. از اصطکاک کولمب بین قطعات صلب و رق استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحلیل ها نشان می دهد که استفاده از سیستم ترمز ضدقفل باعث افزایش عمق کشش و کاهش چشمگیر ارتفاع گوشواره ها می گردد. نتایج نشان می دهد افزایش دامنه ی نوسان تأثیر مستقیم بر افزایش عمق کشش دارد. ولی این افزایش تا حدی می تواند موثر باشد. اثر فرکانس کاملاً وابسته به دامنه ی نوسانات است؛ هر چه دامنه افزایش یابد تأثیر تغییرات فرکانس بیشتر است. در یک دامنه ی ثابت افزایش فرکانس تا مقداری مشخص سبب افزایش عمق می شود و بعد از آن افزایش فرکانس اثر منفی دارد. بهترین فرکانس در هر دامنه با افزایش دامنه کاهش می یابد. افزایش دامنه و فرکانس سبب کاهش ارتفاع گوشواره ها می گردد. همچنین نشان داده شد که سیستم ضدقفل برای ورق ها و سنبه های مربعی تأثیر بیشتری دارد. اثر استفاده از سیستم بر روی نیروی سنبه و توزیع ضخامت بررسی شد. بررسی ها نشان می دهد نیروی نوسانی ورق گیر سبب القای نوسان به نیروی سنبه می گردد. در پایان اثر فرکانس های بسیار پایین بررسی شده است. هنگامی که ورق گیر با فرکانس بسیار پایین نوسان کند فاز نوسان بر عمق کشش اثر می گذارد. با کنترل لحظه ی شروع نوسان با فرکانس های بسیار پایین می توان ورق گیر را به گونه ای به نوسان درآورد که هنگامی که نیروی سنبه به بیشینه ی مقدار خود برسد، گپ ورق گیر در ماکزیمم مقدار خود باشد. بدین ترتیب حد نسبت کشش افزایش می یابد.