آزمایشگاه های مجازی را می توان به دو گروه اصلی "آزمایشگاه های رباتیک کنترل از راه دور" و "آزمایشگاه های مجازی بر پایه شبیه سازی" تقسیم بندی نمود. امروزه کاربرد شبیه سازها چه در بحث آموزش و چه در صنعت بسیار فراگیر شده است و عملا عدم استفاده از آنها به عدم تحقق اهداف علمی و صنعتی منجر خواهد شد. با پیشرفت علم و تکنولوژی، آزمایشات انجام شده در مباحث علمی گوناگون نیز روز به روز پیچیده تر شده و در نتیجه آزمایشگاه های پیچیده تر با حجم محاسبات عظیم تری را طلب می کنند. از طرفی، با گسترش ارتباطی ادوات سیار - مانند دستگاه های موبایل- این توقع برای کاربران به وجود می آید که در همه جا و همه وقت بتوانند به این آزمایشگاه ها دسترسی داشته و به نحو مناسبی از امکانات آن بهرهمند گردد. دو فاکتور "ارایه کیفیت مناسب" و "ارایه خدمات در هر مکان" همیشه به عنوان دو نقطه تقابل در مهندسی نرم افزار مطرح هستند. با افزایش کیفیت ارایه خدمات، کاربران نیز نیازمند تجهیزات مدرنتر برای استفاده از کیفیت بالای خدمات می باشند. تجهیزات مدرن همراه با قدرت پردازشی بالا نیز به نوبه خود محناج ادوات سخت افزاری پر حجم با مصرف بالایی انرژی هستند. اما ارایه خدمات در هر مکان، سخت افزار کاربران را به ادوات سبک و قابل حمل با مصرف پایینی از انرژی محدود می کند. معماری های قدیمی مطرح در طراحی آزمایشگاه های مجازی مانند "معماری مشتری محور" با تاکید بر روی ارایه خدمات با کیفیت بالا و یا " معماری سرور محور" ببا تاکید بر دسترس پذیر بودن خدمات از هر مکان، سبب عدم رضایت کاربران در یکی از دو فاکتور ذکر شده می گردند. کاربران هم اکنون نیاز دارند که دو فاکتور دسترسی از هر مکان و کیفیت ارایه خدمات قابل قبول را در کنار هم تجربه کنند. در این تحقیق پس از ارایه توضیحاتی در مورد لزوم استفاده و بکارگیری آزمایشگاه های مجازی در زندگی امروز، به آنالیز و تحلیل معماری ها و ملزومات طراحی یک نرم افزار آزمایشگاه مجازی خواهیم پرداخت و سابقه معماری های مطرح در آزمایشگاه های مجازی را مرور خواهیم کرد. سپس با ترکیب دو معماری متداول مشتری محور و سرور محور و استفاده از "تکنولوژی عامل های سیار"، طرح جدیدی را جهت ارزیابی اثربخشی استفاده از عامل های سیار در پیاده سازی آزمایشگاه های مجازی ارایه خواهیم کرد. سپس با مقایسه کیفیت پارامترهای مورد بررسی در طول تحقیق، نشان خواهیم داد که معماری پیشنهادی جدید خواهد توانست ضعف ها و کاستی های معماری های متداول را به منظور ارایه سرویس مناسب در هر مکان و هر زمان تا حد قابل قبولی بهبود بخشد.