در این پژوهش دز طبیعی دریافتی ناشی از گاما و رادن در هوا در 100 نقطه از شهر تنکابن شامل منازل و ادارات بصورت فصلی در مدت یک سال به روش غیر فعال به ترتیب با استفاده از tld و اتاقک نفودی گاز رادن بر مبنای آشکارسازی ردپای هسته ای حالت جامد (ssntd) از نوع پلی کربنات اندازه گیری و تعیین شده است. همچنین میزان غلظت رادن محلول در آب در منابع آب تنکابن و رامسر (مانند چشمه های آب طبیعی و حوضچه های پرورش ماهی ) به روش فعال با استفاده از آشکار ساز سنتیلانور zns تعیین و همزمان با روش اتاقک نفودی گاز رادن مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج اندازه گیری، دز متوسط روزانه گامای µsv. day-1 4.02?1.17 را در مناطق سربسته تنکابن در فصول مختلف نشان می دهد که تقریبا چهار برابر حد طبیعی سایر مناطق می باشد. همچنین میانگین میزان غاظت رادن در هوای مناطق سربسته تنکابن برابر 234.58?139.345 bq/m3 اندازه گیری شد که کمتر از حد مجاز این نوع فضا ها ( 300 bq/m3) است. میزان غلظت رادن در آب چشمه های تنکابن و رامسر بترتیب 109?16 و 198?30 bq.l-1 اندازه گیری شده است بطوریکه مقدار متوسط آن در منطقه رامسر بیشتر از تنکابن می باشد. داده های بدست آمده در این پژوهش میزان دز گامای بالایی در تمام مناطق و در مورد رادن در برخی مناطق سربسته تنکابن را نشان می دهد. میزان رادن محلول در آب نیز در برخی منابع آب در هر دو شهر بیش از حدود مجاز پیشنهاد شده است.

هدف اصلی در پرتودرمانی خارجی، رساندن مقدار دوز تجویز شده به حجم تومور است در حالی که کم ترین آسیب به بافت های سالم اطراف تومور برسد. از آن جا که در نیم تنه بالایی بدن، تومورها به واسطه حرکت های داخلی بدن نظیر تنفس و ضربان قلب پیوسته در حرکت می باشند، درمان به روش پرتو درمانی برای تومورهای شکل گرفته در این نواحی بدن با عدم قطعیت هایی مواجه می شود که در نهایت موجب افزایش خطای درمان می شود. بدین منظور، در روش های نوین پرتو درمانی در ناحیه نیم تنه بالایی بدن، تلاش می شود حرکت تومورها در حین پرتودرهی با دقت بالا پیش بینی شوند تا درمانی با بهترین عملکرد ایجاد شود. سیستم درمان سایبرنایف جدیدترین سیستم درمانی است که با دقتی بسیار بالا با استفاده از نشانگرهای خارجی قرار داده شده بر روی بدن بیمار و همچنین کاشتن نشانگر در داخل یا نزدیکی تومور سعی در ایجاد مدل همبستگی مناسب برای ردیابی تومورهای متحرک می کند تا بدین وسیله مناسب ترین طرح درمان برای بیماران سرطانی ایجاد شود. به منظور ایجاد طرح درمان مناسب می توان از روش های متفاوتی استفاده کرد. در این پژوهش سعی شده است تا با ارائه روش های ریاضی و هوشمند به دنبال راه حل های مناسب برای ردیابی و پیش بینی تعیین هر چه بهتر موقعیت و مسیر حرکت تومورهای قرار گرفته در نواحی مختلف بدنباشیم. در این پژوهش، ابتدا از شبکه عصبی مصنوعی و در ادامه از روش های ترکیبی استفاده کردیم. در نهایت نیز روش توابع شعاعی نیز مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که در روش شبکه عصبی مصنوعی، خروجی تست نسبت به داده های واقعی دارای خطای %8785/0 می باشد که این میزان کم خطا نشان دهنده دقت بسیار بالای پرتو درمانی است. همچنین روش های ترکیبی با خطای تست %1342/14 و %8433/11 اگر چه به خوبی روش شبکه عصبی نمی باشند، اما نتایج قابل قبولی را ارائه می نماید. علاوه بر این، روش توابع پایه ای شعاعی نیز با توجه به تفاوت نحوه عملکردش، دارای میزان خطای میانگین %8793/0 می باشد که همانند روش شبکه عصبی دارای خطای بسیار کمی می باشد.