رشد سریع جمعیت شهرنشین دنیا در چند دهه اخیر و همچنین افزایش نرخ مالکیت خودرو ، صرف وقت و هزینه ای سنگین را بر جمعیت شهرنشین جهان تحمیل نموده است . لذا تلاش برای دستیابی به راهکارها و سیاست های گوناگون برای کاهش هزینه های فزاینده بخش حمل و نقل همواره در دستور کار دولت ها قرار داشته و از اهداف مهم پژوهش گران بشمار می آید . در این راستا استفاده از دانش مدیریت تقاضای حمل و نقل شهری به عنوان مجموعه ای از راهبردها برای کاهش تعداد سفرها یا تغییر زمان ، مقصد و طول سفر در دنیا متداول است . از جمله راهبردهای مفید و کارا در این زمینه می توان به استفاده از شیوه نوین کاری تحت عنوان دورکاری اشاره نمود . دورکاری به معنای انجام فعالیت های شغلی در محلی غیر از دفاتر معمول کار است که موجب حذف برخی از سفرهای کاری گشته و در نتیجه سبب کاهش ترافیک ، افزایش تحرک پذیری و بهبود شاخص های اقتصادی و زیست محیطی می شود . بکارگیری این شیوه نوین کاری اثرات مثبت متعددی در پی خواهد داشت که البته دستیابی به آن در صورتی امکان پذیر است که دورکاری بصورت درست و مناسب اجرا شود. منظور از اجرای مناسب، روشی است که با استفاده از آن راندمان کاری دورکاران به همراه رضایتمندی شغلی افزایش یابد. پژوهش های انجام شده در این زمینه نشان می دهد که راندمان کاری فرد به یک عامل کلیدی واسطه به نام تمایل رابطه مستقیم دارد به نحوی که با افزایش تمایل فرد به استفاده از دورکاری میزان بهره وری و رضایت مندی شغلی افزایش خواهد یافت. هدف اصلی این تحقیق شناسائی عوامل موثر بر تمایل و ارائه مدلی جهت تعیین اثر همزمان این عوامل بر تمایل فرد به استفاده از دورکاری می باشد. برای شناسائی این عوامل از پرسشنامه neo استفاده شد. شرکت کنندگان این پژوهش جامعه نیروی کار شهر مشهد می باشند. پس از شناسائی عوامل موثر بر تمایل و تحلیل داده ها ، مدل رگرسیون لجستیک بعنوان توانمندترین مدل برای بررسی اثر همزمان متغیرها شناسائی شد. با توجه به بررسی های انجام شده و خروجی مدل میزان تمایل به دورکاری در زنان تقریبا دو برابر مردان است. در بحث تحصیلات نیز با افزایش میزان تحصیلات میزان تمایل به دورکاری افزایش می یابد. همچنین با بهبود وضعیت محل کار میزان تمایل به دورکاری کاهش می-یابد.