شناخت مناطق مختلف یک حوضه آبخیز (به عنوان یک واحد طبیعی برنامه ریزی) از نظر وقوع فرسایش و شدت آن همواره یکی از مهمترین اهداف کارشناسان منابع طبیعی بوده است. برای رسیدن به این هدف مدلهایی به صورت تجربی ارائه شده اند که هرکدام دارای نقاط قوت و ضعفی می باشند. برخی از واحد های سنگی نسبت به فرسایش و تولید رسوب مستعد هستند که، در همین راستا شناخت گسترش و پراکندگی واحد های سنگی می تواند ما را در بررسی فرسایش حوضه های آبخیز کمک کند. در این تحقیق از مدلهای fargas وusle در حوضه آبخیز لواسانات لتیان با سطحی معادل 366/102 واقع در استان تهران استفاده شده-است. مدل fargas تنها دو عامل فرسایش پذیری نوع سنگ و تراکم زهکشی را در هر واحد سنگی در نظر می گیرد، نتایج حاصل نشان داد که سه کلاس فرسایش کم ، متوسط و زیاد در سطح حوضه وجود دارد. به طوری که 32% از سطح حوضه دارای شدت فرسایش کم و 50%.از حوضه دارای شدت فرسایش متوسط و18% دارای شدت فرسایش زیاد می باشد، ودر مدل usle که اساس آن پارامترهای توپوگرافی، کاربری، بارندگی، و نوع خاک است، ترکیب پارامترهای مورد ذکر در فرسایش آبی مورد تحلیل قرار گرفته است. میزان رسوبدهی متوسط سالانه در کل حوضه 32/16 تن در هکتار در سال می باشد.