اعتیاد به مواد مخدر یکی از مشکلات بهداشتی ، درمانی و اجتماعی قرن حاضر می باشد. اعتیاد نه تنها منجر به آسیب های شدید و عمیق جسمی و روانی در فرد می شود بلکه آسیب های اجتماعی نظیر طلاق ، بزهکاری و فحشا و بی کاری را نیز در بر می گیرد. بر این اساس و توجه به مطالب فوق و ضرورت وجود درمانهایی کارامد در این حوزه و با توجه به همایندی زیاد اختلال شخصیت مرزی با اعتیاد و تاثیر و تاثر آنها بر یکدیگر، پژوهش حاضر به بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی بر افراد مرزی وابسته به مواد پرداخته است. پژوهش از نوع پژوهشهای نیمه تجربی است. جامعه ی آماری مورد بررسی شامل همه افرادی است که درمرکز ترک اعتیاد سهند پیرانشهر(100 نفر) عضویت دارند.روش انتخاب نمونه ی مورد بررسی به صورت در دسترس می باشد که تعداد 10 نفر از آنها با استفاده از مصاحبه بالینی و آزمون میلون آنهایی که ملاکهای اختلال شخصیت مرزی را داشتند انتخاب شدند و به صورت انفرادی تحت تاثیر متغیر مستقل قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از روش های زیر استفاده شده است.1-روش محاسبه درصد تغییر 2-روش براورد تغییر معنادار بالینی 3-روش اندازه ی اثر نتایج به دست آمده حاکی از اثر گذاری محرز شیوه ی مذکور در باره متغییرهای مورد بررسی می باشد. این نتیجه با نتایج پژوهش های قبلی انجام شده درباره ی طرحواره درمانی بر روی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی سوء مصرف کننده انجام شده مطابقت دارد.

چکیده در این پژوهش که یک مطالعه توصیغی-همبستگی می باشد، رابطه ی ویژگی های شخصیتی، هیجان خواهی و دینداری با گرایش به رفتارهای پرخطر مورد مطالعه قرار گرفت. 340 نفر از دانشجویان دختر و پسر براساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای از بین دانشجویان دانشگاه اراک انتخاب شدند. این گروه آزمون پنج عاملی شخصیتی نئو، هیجان خواهی زاکرمن، سنجش دینداری خدایاری فرد و پرسشنامه ی رفتارهای پرخطر برنر را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد از بین متغیرها روان نژندی، برونگرایی، انعطاف پذیری، ماجراجویی، تجربه طلبی و گریز از بازداری رفتارهای پرخطر را به طور مثبت و معنی دار پیش بینی میکنند. همچنین مسئولیت پذیری، شناخت و باور دینی و التزام و عمل به وظایف دینی رفتارهای پرخطر را به صورت منفی و معنی دار پیش بینی می کنند. براساس نتایج هرگونه ضایعه و نارسایی در بهداشت جسمی و روانی دانشجویان، به گونه ای غیرقابل اجتناب به کندی در پیشرفت جامعه می انجامد، بنابراین پیشنهاد می گردد در برنامه های پیشگیری از رفتارهای پرخطر بر طراحی برنامه های مبنی بر متغیرهای مذکور تأکید گردد. چکیده در این پژوهش که یک مطالعه توصیغی-همبستگی می باشد، رابطه ی ویژگی های شخصیتی، هیجان خواهی و دینداری با گرایش به رفتارهای پرخطر مورد مطالعه قرار گرفت. 340 نفر از دانشجویان دختر و پسر براساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای از بین دانشجویان دانشگاه اراک انتخاب شدند. این گروه آزمون پنج عاملی شخصیتی نئو، هیجان خواهی زاکرمن، سنجش دینداری خدایاری فرد و پرسشنامه ی رفتارهای پرخطر برنر را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد از بین متغیرها روان نژندی، برونگرایی، انعطاف پذیری، ماجراجویی، تجربه طلبی و گریز از بازداری رفتارهای پرخطر را به طور مثبت و معنی دار پیش بینی میکنند. همچنین مسئولیت پذیری، شناخت و باور دینی و التزام و عمل به وظایف دینی رفتارهای پرخطر را به صورت منفی و معنی دار پیش بینی می کنند. براساس نتایج هرگونه ضایعه و نارسایی در بهداشت جسمی و روانی دانشجویان، به گونه ای غیرقابل اجتناب به کندی در پیشرفت جامعه می انجامد، بنابراین پیشنهاد می گردد در برنامه های پیشگیری از رفتارهای پرخطر بر طراحی برنامه های مبنی بر متغیرهای مذکور تأکید گردد.