در این پایان نامه دو مونومر دی اسید مشتق شده از تائورین با نام های 5-(2- فتالیمیدو اتان -سولفونامیدو) ایزوفتالیک اسید (6) و 5-(2-تتراکلرو فتالیمیدو اتان سولفونامیدو) ایزوفتالیک اسید (َ6)، به طور موفقیت آمیزی هر کدام در سه مرحله سنتز شدند. هر دو مونومر به دلیل وجود تائورین در ساختارشان غیرسمی، و دارای خاصیت زیست تخریب پذیری بودند. مونومر دی اسید (َ6)، یک ترکیب جالب و منحصر به فرد می باشد، زیرا می تواند به عنوان یک مونومر ضداحتراق، واکنش پذیر غیرسمی، با خاصیت زیست تخریب پذیری معرفی شود. این مونومرها برای تهیه یک سری از پلی آمیدها و پلی استرهای جدید از طریق واکنش تراکمی با دی آمین ها، دی ایزوسیانات ها و دی ال ها مورد استفاده قرار گرفتند. پلیمرهای تهیه شده دارای مقاومت حرارتی بوده که احتمالاً به دلیل وجود حلقه های آروماتیک در زنجیره اصلی و گروه های ایمیدی در زنجیره های جانبی می باشد. همچنین پلیمرهای سنتز شده در حلال های قطبی غیرپروتیک حل شده که مربوط به وجود گروه های آویخته قابل انعطاف می باشد. ضمناً پلیمر های فوق دارای خاصیت زیست تخریب پذیری نیز بودند که احتمالاً به دلیل حضور تائورین در زنجیره های جانبی پلیمرها می باشد. خاصیت زیست تخریب پذیری و غیرسمیت مونومرها و پلیمر ها، با استفاده از قراردادن آن ها در محیط کشت خاک و همچنین با انتقال آب استخراج شده از آن ها روی محیط کشت آگار دکستروز سیب زمینی اثبات شد. علاوه بر خواصی که ذکر شد، پلیمرهای سنتز شده از مونومر دی اسید (َ6)، دارای خاصیت ضدحریق نیز بودند. ساختار این ترکیبات با استفاده از تکنیک های ft-ir، 1h nmr، 13c nmr و آنالیز عنصری بررسی شدند. همچنین تمام خواص بیولوژیکی و زیست تخریب پذیری مونومرها و پلیمرها توسط ارزیابی بیولوژیکی در محیط کشت قارچ، باکتری و خاک انجام شد و خواص حرارتی پلیمرها توسط تکنیک های tga و dsc مورد مطالعه قرار گرفت و نشان داد پلیمرها مقاومت حرارتی نسبتاً متوسطی دارند.