چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی و تصویر بدنی در دانش آموزان نابینا 12 تا 18 ساله انجام شده است. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه ی آماری کلیه دانش آموزان نابینای 12 تا 18 ساله ی شهر تهران می باشد. نمونه ی آماری این پژوهش 30 نفر از دانش آموزان نابینایی بودند که در مدارس خاص نابینایان تحصیل می کردند و به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه ی خودکارآمدی کودکان و نوجوانان (seq-c) و پرسشنامه ی خودتوصیف گری بدنی (psdq) استفاده شد؛ که بر اساس آن ها، آزمون ها به صورت مجزا شخصاً از هر دانش آموزان سوال گردید. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که: بین خودکارآمدی و تصویر بدنی در سطح اطمینان 99 درصد رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد. همچنین خودکارآمدی با مولفه های هماهنگی، استقامت، انعطاف پذیری، صلاحیت ورزشی، قدرت، خودپنداره ی بدنی کلی و عزت نفس کلی از تصویر بدنی رابطه ی مثبت معناداری دارد؛ با مولفه های فعالیت بدنی،چربی بدن و سلامتی رابطه ای ندارد و با مولفه ی ظاهر بدن رابطه ی منفی نامعنی داری دارد. و مولفه ی انعطاف پذیری پیش بینی کننده ترین عامل برای خودکارآمدی است. کلید واژه ها: خودکارآمدی، تصویر بدنی، نابینا