چکیده: یکی از مشکلات کار در بیمارستانهای روانپزشکی روبرو شدن کادر درمانی با بیمارانی است که هنوز تحت درمان قرار نگرفته اند یا در ابتدای پروسه درمان قرار دارند.این بیماران عموما پرخاشگری شدید داشته و با توجه به ترس و عدم اعتماد به محیط برای افراد در ارتباط بسیار خطرناک می باشند و در بسیاری موارد شاهد درگیری فیزیکی با کادر درمانی و خسارت به محیط هستیم.در پروژه فوق به کمک جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای،مصاحبه ها و اطلاعات میدانی نتایجی به دست آورده ایم که با تکیه بر آن ها می توان اینگونه عنوان کرد که طراحی داخلی بیمارستان های روانپزشکی می تواند در کاهش مشکلات ذکر شده تأثیر بسزایی داشته باشد.چند شاخص مهم در این پروژه مورد بررسی قرار گرفته اند از آن جمله می توان به نحوه برقراری ارتباط با بیمار روانی ، عوامل تاثیر گذار در روحیه بیماران ، تفاوتها در نوع بیماریها که میتواند در نحوه برخورد بیماران تاثیرگذار باشد ، ... اشاره کرد.با توجه به اطلاعات کسب شده این نتیجه بدست آمده است که اگر طراحی فوق گرایشی به سمت minimalism داشته باشد بهتر است.کم کردن زواید ، پرهیز از طرح های پرپیچ و خم استفاده از رنگ های یکنواخت و آرام می تواند عاملی موثر در کاهش اضطراب و مرحمی بر روح خسته بیمار باشد.می توان با کمک یک طرح ساده و خطوط افقی آرامشی را در فضا پدید اورد که قابل انتقال به بیمار و همراهانش باشد و فضای بیمارستان را که خود عاملی برای ایجاد اضطراب است تحمل پذیرتر کند.رویکرد این پروژه حفظ ایمنی افراد در ارتباط با بیماران است که این هدف را از 2 طریق می توان به دست آورد یکی طراحی فضاهای مشترک بین افراد و بیماران به گونه ای که ایمنی افراد حفظ شود و دیگری طراحی کلی فضا که باعث کاهش اضطراب بیمار شده و حالت هجومی بیمار را کاهش می دهد.با توجه به آمار و مصاحبه ها بیشترین مشکل با بیماران مربوط به بدو ورود در هنگام پذیرش و مشاوره اولیه بوده زیرا بیمار هنوز تحت کنترل و درمان نیست .این پروژه شامل بخش تئوری و ایده پردازی برای ورودی اصلی،اتاق مشاوره و پذیرش می باشد.