چکیده : روش مطرح شده در این پژوهش بر مبنای پارامتر جدید طراحی به نام نرخ تغییر انحنای یک قوس به همراه قوسهای اتصال آن ( ccrs ) می باشد. این پارامتر جدید برای داده های بسیاری از لحاظ نرخ تصادف ( ar ) و نرخ هزینه تصادفات ( acr ) مورد آزمایش قرار گرفت و مشخص شد که می تواند به عنوان توصیف کننده اصلی ایمنی جاده ها باشد . با در نظرگیری این پارامتر جدید و نیز بر اساس اطلاعات زیادی که از سرعت عملکردی و آمار تصادفات در اروپا و آمریکا فراهم بود ، رده های طراحی ایجاد شدند تا مقاطع جاده ای را از نظر ایمنی ترافیک در سه سطح طراحی خوب (خطر کم)، متوسط(دارای نقص های ایمنی متوسط) و ضعیف (خطرناک) تقسیم بندی کنند. این گروه های طراحی بر اساس سه معیار ایمنی تقسیم بندی می شوند و یک فرآیند ارزیابی کمّی ( مقداری ) ایمنی را برای راههای دو خطه برونشهری ایجاد کرده اند. این سه معیار ایمنی عبارتند از : سازگاری در طراحی، پایداری در سرعت عملکردی، تناسب و هماهنگی در دینامیک رانندگی . به منظور دستیابی به یک فرآیند ارزیابی کلی و سراسری ، این سه معیار ایمنی با هم ترکیب شده و به صورت یک مقیاس ایمنی سراسری درآمدند. همچنین توصیه هایی برای درنظرگیری شعاع مناسب قوس هایی که بعد از طول مستقیم مماس می آیند ( در حالت با یا بدون قوس های اتصال کلوتوئید ) ارائه شده است و نیز نحوه جداسازی مماس های مستقل( طویل) از غیر مستقل( کوتاه ) بیان شده است. در نهایت به منظور انجام مطالعات موردی و بکارگیری معیارهای ایمنی بیان شده، اطلاعات محورهای قم-گرمسار و کرج-چالوس جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح طراحی هر المان بیان گشت. با توجه به پلان مسیر، 10قطعه از محور کرج- چالوس که شامل 262 المان بود مورد بررسی و آنالیز قرار گرفت. در راستای رانندگی جهت رفت مسیر توسط معیارهای ایمنی i و ii و iii و مقیاس ایمنی سراسری به ترتیب 30 و 33 و 115 و 47 نقطه حادثه خیز و در مسیر برگشت به ترتیب 30 و 36 و 115 و 67 نقطه حادثه خیز شناسایی شد. واژه های کلیدی : نرخ تغییر انحنای یک مقطع قوسی شکل، ccrs ، معیارهای ایمنی، نرخ تصادفات، ar ، نرخ هزینه تصادفات، acr ، راه های دوخطه برونشهری