چکیده: یکی از مهم ترین و گسترده ترین روشهای تولید آهن روش میدرکس می باشد. در این روش گاز احیا کننده که قسمت عمده آن را منو اکسیدکربن و هیدروژن تشکیل می دهند به درون کوره احیا دمیده می شود .گاز احیاء کننده پس از انجام عملیات احیاء و تبدیل گندله کانی آهنی به آهن اسفنجی از کوره خارج می گردد. گاز احیا کننده در راکتور ریفورمینگ تولید می گردد و در این راکتور گاز طبیعی با بخار آب و دی اکسید کربن واکنش داده و گاز احیاء کننده تولید می شود. در فرایند میدرکس ارتباط بین کوره احیاء و راکتور ریفورمینگ از اهمیت خاصی برخوردار است. سوال مهم در این فرایند اینست که راکتور ریفورمینگ با چه شرایطی کار کند که بهترین تعامل را با کوره احیاء داشته باشد. در این تحقیق راکتور ریفورمینگ مورد بررسی و مدلسازی قرار گرفت و تاثیر پارامترهایی مانند دما، خوراک و فشار بر کیفیت گاز احیا کننده ارزیابی شد. نتایج حاصل نشان می دهد افزودن بخار به گاز خوراک ، کاهش دی اکسید کربن و بالا بردن دمای گاز خوراک راکتور ریفورمینگ تاثیر مثبتی بر کیفیت گاز احیاء کننده دارند. کلمات کلیدی: مدلسازی ، آهن سازی، میدرکس، گاز احیا کننده، ریفورمینگ

انسان همیشه در اندیشه بهینه از انرژی بوده و هست به خصوص در سال های اخیر که مسأله کمبود انرژی به صورت یک مسأله جدی برای بشر مطرح گردیده و جلوگیری از اتلاف انرژی به صورت جدی مورد توجه محققین قرار گرفته است. بازیافت انرژی از گاز های داغ خروجی از سیستم های حرارتی توسط محیط متخلخل یکی از راهکارهایی است که در سال های اخیر مدنظر بسیاری از دانشمندان قرار گرفته است. محیط متخلخل انرژی زیادی از گازهای داغ در خروجی دستگاههای حرارتی به طریق انتقال حرارت جابجائی دریافت می کند و پس از ازدیاد دما این انرژی کسب شده را از طریق تشعشع به داخل سیستم باز می گرداند و باعث افت أنتالپی شدیدی در گاز می گردد. در این تحقیق با در نظر گرفتن اثرات تشعشعی گاز مقایسه ای بین حالت تشعشعی بودن و غیر تشعشعی بودن گاز صورت گرفته و معادلات بر اساس روش دو شار حرارتی نوشته شده و با استفاده از روش های عددی حل شده است. توزیع دما و شار تشعشعی تابیده شده به پائین دست و بالا دست در طول لابه متخلخل مشخص شده است و راهکارهائی که منجر به افزایش شار حرارتی با بازیافت شده می گردد ارائه شده است. از جمله این راهکارها افزایش ضخامت لایه متخلخل در حد معقول و کاهش ضریب پخش تشعشعی (scattering coefficient) می باشد همچنین تأثیر دیگر پارامترهای موثر بر عملکرد سیستم مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که با داشتن یک لایه متخلخل با پارامترهای فیزیکی و تشعشعی مناسب می توان انتظار کاهش چشمگیر تلفات انرژی حرارتی در سیستم را داشت و با استفاده از آن شاهد افزایش بازده بسیاری از سیستم های حرارتی بود.