شعر احتجاجی یکی از مهم ترین موضوعات شعری نزد شاعران شیعه بوده است و در دوره اموی با توجه به ظهور حزب ها و جریان های سیاسی حاکم نمود بیشتری پیدا کرد و شاعران شیعه همواره کوشیدند تا با کمک شعر احتجاجی خود به گونه ای به دفاع از حقّ اهل بیت پیامبر( ص) در امر خطیر خلافت بپردازند. در این رساله به بررسی شعر احتجاجی شاعران بزرگ شیعه ی دوره اموی مانند کمیت بن زید اسدی، سیّد حمیری ،و عبدی کوفی پرداخته می شود و در راستای آن به اسناد تاریخی و ادبی برای نمایاندن حقایق نیز تاکید شده است که این شاعران با سلاح شعر خویش به دفاع از حق حضرت علی (ع) و اهل بیت (ع ) اقدام نمودند و شعر خود را به سان منبری در راستای حمایت از ایشان قرار دادند. این پژوهش در 3 فصل تنظیم شده است : فصل اوّل به بررسی مفهوم احتجاج و انواع مختلف آن، فصل دوم به اوضاع سیا سی دوره اموی و چگونگی شکل گیری شیعه و فصل سوم به بررسی موضوعات شعر احتجاجی شاعران شیعه ی دوره ی اموی در قالب مدح ، هجاء و رثاء می پردازد . شیوه ی این تحقیق، توصیفی ، تاریخی و تحلیلی است و سعی دارد عوامل موثر بر شکل گیری شعر احتجاجی شاعران شیعه ی عصر اموی و هم چنین مهم ترین موضوعاتی که این شاعران در قالب شعر احتجاجی به آن پرداخته اند را مورد بحث و بررسی قرار دهد .