در سال های اخیر تغییر اقلیم و گرمایش کره زمین بر اثر افزایش غلظت گازهای گلخانه ای وبه دنبال آن پیدایش پدیده های حاد اقلیمی مانند خشکسالی، سیل به طور جدی مورد توجه محققین، محافل سیاسی و رسانه ای و مردم قرار گرفته است. بر اساس برخی آمار و اطلاعات هواشناسی، نظریه هایی ارائه شده که مهم ترین آنها گرمایش غیرقابل برگشت کره زمین بر اثر افزایش پدیده گازهای گلخانه ای ناشی از فعالیت های زیستی و صنعتی است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر گرمایش جهانی و تغییرات اقلیمی بر تغییرات تراز سطح آب و غلظت نمک دریاچه ارومیه در آینده می باشد. از آنجا که در مطالعات اقلیمی آگاهی از وضعیت اقلیمی گذشته برای پیش بینی آینده اهمیت به سزایی دارد، برای تعیین وجود یا عدم وجود روند و نوع آن برای پارامترهای دما و بارش در طول دوره آماری در حوضه آبریز دریاچه ارومیه از آزمون من-کندال استفاده شد. سپس از مدل ترکیبی magicc-scengenبا استفاده از نتایج یک مدل گرمایش جهانی و میانگین نتایج 4 مدل گردش عمومی اتمسفری- اقیانوسی و با در نظر گرفتن شش سناریوی انتشار ipcc تغییرات پارامترهای دما و بارش در حوضه آبریز دریاچه ارومیه در سال های 2025، 2050، 2075، 2100 پیش بینی شد. سپسبا تجزیه و تحلیل پارامترهای اقلیمی، روابط تراز/ حجم، تراز/ شوری، تبخیر/ دما/ بارش و دما/ بارش/ آبدهی سالانه جریان آب زیر زمینی ورودی به دریاچه ارومیه تعیین شد. در ادامه با استفاده از روش های خاک آمریکا و روش انگلی-دی سوزا،ارتفاع معادل رواناب محاسبه گردید. در پایان با حل معادله بیلان آب دریاچه، سهم تغییر اقلیم در کاهش سطح تراز آب و افزایش غلظت نمک(nacl) آب دریاچه در سال های 2025، 2050، 2075، 2100 تعیین گردید. نتایج به دست آمده نشان می دهد که تغییرات تراز سطح آب دریاچه در اثر پدیده تغییر اقلیم در بحرانی ترین حالت (سناریو a1cai) در سال های 2025، 2050، 2075 و 2100 به ترتیب 16/0-، 45/0-، 56/0- و 66/0- متر (معادل 23/3-، 91/8-، 18/11- و 28/13- درصد)و تغییرات غلظت نمک به ترتیب 23/9916، 27959، 72/35396 و 4/42399 میلی گرم بر لیتر (معادل 3، 45/8، 7/10 و 82/12 درصد) خواهد بود.

سالانه مقادیر قابل توجهی عملیات لایروبی انجام می‎شود، با توجه به ماهیت این مصالح نحوه برخورد با این مصالح حائز اهمیت است. روش‎های مختلفی برای برخورد با مصالح لایروبی شده وجود دارد که یکی از این روش‎ها تخلیه آن در آب‎های آزاد است. در این روش، نگرانی حاصل از امکان‎پذیر بودن جاگذاری دقیق مصالح در محل مشخص شده و میزان تلفات مصالح در حین تخلیه وجود دارد. برای پیش‎بینی بهتر از سرانجام این مصالح لازم است، رفتار مصالح پس از تخلیه و فرآیندهای حاکم بر آن شناخته شود تا از این طریق بتوان پیش‎بینی‎های کوتاه مدت و بلند مدت در رابطه با اثرات مربوطه را اتخاذ نمود. هدف از این تحقیق بدست آوردن شناخت بهتر در مورد نحوه عملکرد مصالح پس از تخلیه در کوتاه مدت می‎باشد، از آنجا که جمع‎آوری اطلاعات میدانی در این مورد مشکل می‎باشد و انجام آزمایش نیز هزینه و زمان‎بر است، نتایج حاصل از مدل موجود (stfate) می‎تواند رهیافت مناسبی برای قضاوت در مورد نحوه پخش مصالح و تأثیرات جانبی آن داشته باشد. زمانیکه توده‎ای از مصالح از یک بارج تخلیه می‎شود بصورت یک ابر ذره‎ای شکل نامنظم در آب فرو می‎رود. در صورتیکه ذرات به اندازه کافی کوچک باشند تا در ابتدا به صورت معلق باقی بمانند، حرکت ابر مشابه ترمال هوای گرم است که در اتمسفر به سمت بالا صعود می‎کند. مدل ابر ذره‎ای موجود از تئوری حرارتی و روش یکپارچه با استفاده از ضرائب ثابت درون‎آمیختگی (?)، پسایی (cd)، و جرم اضافه (cm) استفاده می‎کنند. با استفاده از این مدل سعی شده است تا چگونگی تأثیرگذاری عوامل مختلف (عمق، جریان، حجم مصالح) بر نحوه پخش مصالح لایروبی شده پس از تخلیه در آب می‎باشد. تأثیر تغییر عمق، سرعت جریان بر روی فاصله مرکز جرم ابر ذره‎ای، شعاع ابر ذره‎ای،مدت زمان ته‎نشست مصالح و حداکثر ضخامت مصالح ته‎نشین شده مورد بررسی قرار گرفته است.