رثا در شعر شاعران از اهمیت خاصی برخواردار است و در آثار بیشتر شاعران این غرض شعری وجود دارد که در رثای اشخاص خاص یا افراد برگزیده مثل پادشاهان، وزیران، پدر ،مادر، همسر و فرزند به سوگواری و حسرت فقدان از دست دادن عزیزشان می پرداختند. اما شاعرانی چون ابویعقوب با خلق قصیده ای فاخر سبک جدیدی را در عرصه مرثیه ساخته که از جنبه تاریخی هم حائز ارزش و اهمیت است. این پژوهش به ترجمه و شرح قصیده ابو یعقوب خریمی در رثای بغداد پرداخته است . هدف من در این رساله آشنا کردن فارسی زبانان با شعر عربی شاعران ایرانی در عرصه ی شعر عرب است که از سرآمدان دوره ی خود بودند و به نوعی از نو آوران اغراض شعری جدید در این دوره شعر عرب یعنی دوره ی عباسی بوده اند که ابو یعقوب در دوره خود با معرفی غرض شعری رثاالمدن در قصیده ای در رثای بغداد مهارت خود را در عرصه ی شعر عرب نشان داده است. در این مجموعه سعی شده است که تا حد امکان استعداد و مهارت ابویعقوب در آفرینش این اثر است و نیز ارزش قصیده از جنبه تاریخی نیز شناسانده شود.