هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی میزان تأثیرگذاری فعالیت های ادراکی - حرکتی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر پایه اول (دوره ی پیش عملیاتی) و پایه ششم (دوره ی عملیات عینی) می باشد. نمونه آماری پژوهش را 100 دانش آموز (50 دانش آموز پایه ی اول و 50 دانش آموز پایه ی ششم) مقطع دبستان تشکیل می دهد. ابتدا از دانش آموزان هر پایه آزمون های اولیه ی رشد حرکتی لینکلن - اوزرتسکی برای ارزیابی عملکرد ادراکی - حرکتی، آزمون هوش ریون برای ارزیابی عملکرد شناختی و آزمون عملکرد تحصیلی معلم ساخته برای ارزیابی میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان گرفته شد. بر اساس نتایج به دست آمده دانش آموزان هر پایه به دو گروه کنترل و تجربی (هر گروه 25 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی، به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) و هر جلسه 45 الی60 دقیقه به انجام انواع حرکات و بازی های سازمان یافته ادارکی - حرکتی پرداختند. پس از طی این مدت، دانش آموزان هر دو گروه با سنجش عملکرد تحصیلی مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند و نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش به وسیله ی آزمون های تی همبسته و مستقل صورت پذیرفت. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که انجام فعالیت های ادراکی - حرکتی در این بازه زمانی، تأثیری مثبت بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان پایه اول داشت در حالی که انجام این مدت فعالیت حرکتی تأثیری بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان پایه ششم نداشت. همچنین بین اثر 8 هفته فعالیت ادراکی - حرکتی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان پایه اول و ششم، تفاوت معناداری وجود داشت.

افراد با اختلال بینایی از بدو تولد در مراحل رشد حرکتی، شناختی و اجتماعی دارای تأخیر می باشند. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرینات ادراکی- حرکتی بر مهارت¬های عصب روان شناختی کودکان با اختلال بینایی بود. در این پژوهش مورد منفرد، 3 کودک (2 پسر و 1 دختر) مبتلا به اختلال بینایی با دامنه 70/20 و200/20 با روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند از بین کلیه کودکان مبتلا به اختلال بینایی مراجعه کننده به اداره بهزیستی شهر اصفهان در نیمه اول سال 1392 انتخاب و از لحاظ جمعیت شناختی همگن شدند. ابزار¬ها شامل مقیاس رشد زبانی، مقیاس ادراکی- حرکتی گزل، آزمون استنفورد ـ بینه و مقیاس عصب روان شناختی کانرز بودند. در این پژوهش از طرح mba(طرح خط پایه چندگانه) استفاده شد که در این روش پس از موقعیت خط پایه، مداخله ادراکی- حرکتی به مدت 8 هفته به آزمودنی¬ها ارائه شد. طی تحلیل دیداری، نمودار داده¬ها نشان داد که تمرینات ادراکی- حرکتی بر عملکرد توجه سه آزمودنی با pnd 5/87 در صد ، برکارکرد¬های اجرایی به ترتیب با pnd 5/87 درصد، 75 درصد و 100درصد، بر عملکرد حافظه و یادگیری با pnd 5/87 درصد و بر مهارت¬های عصب روان شناختی با pnd 5/87 در صد اثربخش بود. بنابراین به نظر می¬رسد تمرینات ادراکی- حرکتی می¬توانند منجر به بهبود مهارت¬های عصب روان شناختی در کودکان با اختلال بینایی گردند.