چکیده در این پژوهش با توجه به موضوع این پایان نامه «بررسی تطبیقی دو منظومه «منطق الطیر» و «الهی نامه» از دیدگاه عرفانی»، با نگاه به تحولات فکری و اجتماعی و دوران بحران زای روزگار عطار در اثر حمله غز و مغول و اینکه کتاب الهی نامه پیش از منطق الطیر به نظم در آمده می توان نتیجه گرفت که در منظومه الهی نامه، عطار به عنوان شاعری متعصب و معتقد نگاهی شریعتمدارانه به انسان دارد و ارتباط انسان با خدا همراه با حسابگری و خرد ورزی و محبت است، ولی در منظومه منطق الطیر عطار به عنوان یک شاعر عارف برجسته نگاهی طریقت مدارانه به انسان دارد و ارتباط انسان با خدا عاشقانه است. از سویی در این پژوهش اثبات شده است که کمال انسان در منطق الطیر در انسان کامل دیده می شود ولی در الهی نامه کمال انسان در خوب بودن و آرمانی بودن اوست. نکته ی آخر اینکه مرغان در منطق الطیر رمز و نماد شخصیتهای انسانی هستند که بهانه جویی ها و تعلقات مادی آن ها طبیعی و ذاتی است انسان سالک با تزکیه نفس و با تقویت بعد روحانی می تواند خود را از این تعلقات برهاند و نفس خود را مهار سازد تا بتواند مظهر خلافت و کرامت و امانت الهی باشد . کلید واژه ها: عطار، عرفان، انسان، پرنده، نماد، تمثیل، سیمرغ، وادی، راهبر، الهی نامه، زن پارسا، شیخ صمعان