روش برآورد رطوبت نسبی روزانه از روی رطوبت ساعت های استاندارد 3، 9 و 15 گرینویچ روش اصلی و مرسوم است. قدمت این روش ها به نیمه های قرن بیستم می رسد. اشکالات زیر در این روابط دیده می شوند: 1- روابط ارائه شده رفتار رطوبت نسبی روزانه را متقارن فرض می کنند، در حالیکه نا متقارن است. 2- این ساعتها فقط نیمی از شبانه روز را شامل می شود. 3- در این روشها طبقه بندی اقلیمی رعایت نشده اند. 4- روابط ارائه شده برای کل سال پیشنهاد شده و رفتار ماهانه را در نظر نمی گیرد. طبیعی است که این روش ها همراه با خطا باشند. ارائه روش های جدید که بتوانند ضعف های چهارگانه فوق را کاهش دهند هدف اصلی این رساله است. ابتدا یک خوشه بندی علمی برای مشخص کردن اقلیم-های مختلف انجام گرفت. خوشه بندی ایران بر اساس داده های سالان? رطوبت نسبی، دما ، بارش، ارتفاع، دامن? تغییرات دما، تبخیر و هم چنین با استفاده از نمایه های سه روش اقلیم بندی دومارتن، ایوانف و تورنت ویت نیز انجام و ایران به سه خوشه اصلی افراز شد. ناحیه بندی با روش های مختلف صورت گرفته و روش افرازی میانه محور جواب مساعدی ارائه داد. ضرایب همبستگی کوفنتیک و عرض سیلهوت برای اعتبار سنجی به کار گرفته شد. همگنی و همنوایی خوشه ها با روش گشتاورهای خطی آزمون و مورد پذیرش قرار گرفتند. نرم افزار "r" برای تحلیل ها استفاده شد. نقش? نواحی سه خوشه ایران در محیط "gis" تهیه و ارائه گردید. داده های ساعتی 149 ایستگاه همدید برای تحلیل در نظر گرفته شدند و نمونه گیری با طرح سیستماتیک دوری در اقلیم های مختلف انجام و الگوهای مختلف در مقیاس ماه و سال برای هر اقلیم با نرم افزار "spss.18" بر داده ها برازش داده شد. الگوی برتر با بررسی آماره های لازم و تحلیل باقی مانده ها انتخاب شدند. 39 الگو در نهایت برای سه اقلیم در مقیاس ماه و سال ارائه گردید. واسنجی و مقایسه این الگوها (با معیار mse) با الگوهای مرسوم قدیمی انجام گرفت که نشان دهنده از برتری و تولید خطای کمتر این 39 الگو بود.