در تحقیق حاضر، تاثیر توانش زبانی فراگیران زبان انگلیسی و همچنین اثر سن این فراگیران بر توانایی خودارزیابی تلفظی شان مورد مطالعه قرار گرفت. رابطه موجود بین تعداد هجاهای کلمات انگلیسی تلفظ شده توسط فراگیران و توانایی خودارزیابی تلفظی شان نیز مورد بررسی واقع شد. 60 فراگیر بزرگسال زبان انگلیسی در این مطالعه شرکت کردند که 30 نفر از آنان در سطح مبتدی (گروه الف) و 30 تن دیگر در سطح پیشرفته (گروه ب) مشغول به تحصیل بودند. شرکت کنندگان گروه الف 19 تا 40 سال داشتند و شرکت کنندگان گروه ب 19 تا 60 ساله بودند. به منظور جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، یک فعالیت خودارزیابی تلفظی تعریف و طراحی شد. پس از انجام این فعالیت تمامی شرکت کنندگان به صورت انفرادی توسط محقق مورد مصاحبه قرار گرفتند. ارزیابی اطلاعات به دست آمده و بررسی رابطه های موجود از طریق فرمول خی دو نشان داد که رابطه معناداری بین متغیر خودارزیابی در تلفظ و توانش زبانی فراگیران، سن فراگیران و تعداد هجاهای کلمات انگلیسی تلفظ شده توسط آنان وجود ندارد.

while performance-based language assessment has led to an increased authenticity and content validity in the practice of writing assessment, the reliability of ratings has become a major issue. research findings have shown different reactions by native english speaker (nes) and non-native english speaker (nns) teachers to students’ writings. the focus of this study is on investigating whether iranian raters differ from nes raters in their severity when they rate students essays. also, existence of any bias in both groups toward a certain feature of writing is investigated. multi-faceted rasch measurement results showed that iranian raters are significantly more severe than nes raters in rating iranian students writings. also, no significant bias was found in iranian or nes raters toward a certain feature of writing. the results of a survey consisted of likert-type questions also revealed a significant difference between iranian and nes raters in their perceptions of the difficulty of rating organization and grammar. in addition, significant differences were found between the two groups of raters in their perception of the importance of rating content, organization and grammar criteria. the findings implied that rater training sessions should aim at decreasing the overall severity of iranian raters, and deemphasizing the role of grammar while emphasizing the role of inter-sentential discourse features.

یادگیری تلویحی واژگان در برخی موارد نسبت به روش مستقیم کارسازتر به نظر می رسد. لافر و هالستاین (2001) جهت سیستماتیک نمودن فرایند یادگیری تلویحی واژگان، مکانیزمی به نام "فرضیه میزان درگیری" را مطرح کردند. از طرفی یادگیری تلویحی در اکثر موارد از راه سنجش از طریق متون نوشتاری بررسی شده است و کمتر کسی تاثیر درونداد تصویری را بر آن اندازه گیری نموده است. یکی دیگر از کاربردهای درونداد تصویری (خصوصا پدیده ای به نام پادکست) در یادگیری واژگان را می توان در آموزش قالب محور جستجو کرد که در پیشینه تحقیق، کمتر کسی به آن توجه نموده است. بنابراین بررسی اثربخشترین نوع درونداد زبانی (صوتی، نوشتاری، و یا دیداری) بعلاوه بررسی فرضیه میزان درگیری و همچنین آزمایش روشهای آموزش قالب محور واژگان زبان دوم از طریق پادکست از اهداف این پژوهش به شمار می آیند.