چکیده پدیده شهرنشینی یک پدیده در حال پیشرفت سریع است. لذا انتخاب مکان مناسب و نحوه توزیع جغرافیایی طرح های توسعه شهری در آینده شهر بسیار مهم می باشد. انتخاب مکان مناسب برای طرح های توسعه شهری یک فرایند پیچیده می باشد، که نه تنها نیازمند توانایی های تکنیکی فراوانی می باشد بلکه نیازهای فضایی کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، محیطی و سیاسی را نیز می طلبد و نتیجه تلفیق این نیازها ممکن است تضاد اهداف را به وجود آورد. این چنین پیچیدگی هایی به ناگزیر استفاده از ابزارهای متعدد تصمیم گیری از قبیل سیستم اطلاعات جغرافیایی(gis) و روشهای آنالیز تصمیم گیری چند معیاره (mcda ) همچون استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی(ahp ) و منطق فازی را می طلبد. یکی از ابزارهای رایج، مهم و پذیرفته شده برای تصمیم گیران در خصوص تجزیه و تحلیل داده های فضایی و شهری و برنامه ریزی توسعه منطقه ای، سیستم های اطلاعات جغرافیایی است. تلفیق و ترکیب تمامی داده ها در محیط gis منجر به ایجاد نقشه های متعدد با موضوع محدودیت های توسعه شهر بیرجند و مخاطرات آن شده است. این نقشه ها در برنامه ریزی رشد و گسترش شهری قابلیت کاربردی دارند. شهر بیرجند در سال 1382 به مرکز استان خراسان جنوبی تبدیل شد که با رشد جمعیت طی سالهای 82 تا 90 و گسترش بی رویه افقی شهر مواجه شده است. در تحقیق حاضر تلاش شد مدلی برای ارزیابی مکان های مناسب و ممکن برای طرح های توسعه شهر به کمک ابزار ahp و منطق فازی ارائه شود. نتایج حاصله از این بررسی نشان می دهد که پادگان بیرجند با استفاده از منطق فازی بیش از 60 درصد و مطابق روش ahp حدود40 درصد با اصول شهرسازی مطابق است.