تمدنی جدید و جهانی در حال تکوین است، تمدنی جهانی با فرهنگهای فراوان. سیر تاریخ در این سکانس این گونه رقم خورده که به واسطه پیشرفت سریع تکنولوژی در ارتباطات و محقق شدن دهکده جهانی مک لوهان، همزیستی تمدن ها و فرهنگ هایشان به اصلی ترین و مهم ترین چالش امروز تبدیل شود. همزیستی تمدن ها و فرهنگ هایی که منافع ناهمگون و افق های دید متفاوتی دارند. تمدن هایی که اکثراً در جریان آشتی دادن و ایجاد همگنی بین ارزش های سنتی با ضرورتهای علمی و فنی امروز دچار بحران های فرهنگی مخصوص به خود شده اند (تهرانیان،1380). به زعم تزوتان تودوروف وضعیت فعلی ما نه مصداق فرهنگ زدایی است و نه مشمول فرهنگ پذیری؛ بلکه چیزی است که می توان آن را استعلای فرهنگی نامید؛ یعنی به دست آوردن معیارها و ضوابط تازه بدون از دست دادن معیارها و ضوابط پیشین (شایگان، 1388، 140). در حقیقت تمدن ها و فرهنگ ها با به دست آوردن این ضوابط و معیارها حرکتی نو به سمت آمایش را شروع کرده اند، آمایش نوعی تازه از ارتباط است، ارتباطی که به واسطه همزیستیِ انسان ها، فرهنگ ها و تمدن هایشان و متعاقب آن خواسته ها و نیازهایشان ایجاد می شود.

قابل انکار نیست که شهر تبریز جزو شهرهای مهم ایران از نظر تاریخی است. در زمانهای پیشین شاهد پایتخت شدن، ولیعهد نشین بودن و عبور جاده ابریشم و ... در این شهر بودیم. با توجه به این موارد امروزه چنین به نظر می رسد که این شاخصه های ماندگار تاریخی کمرنگ شده است. برای رسیدن به جایی که بتوان این شاخصه های تاریخی را نمایاند، اولین گام در این راه آشنا کردن خود مردم با تاریخ خویش است. بنابراین وجود مرکز پژوهشهای تاریخی کمک شایانی در رسیدن به این هدف می کند. یکی از وقایع تاریخی تاثیر گذار در تاریخ تبریز آزادی خواهی و مشروطیت طلبی مردم این سرزمین می باشد که ما در این رساله با به تصویر کشیدن آن زمان سعی در معرفی آن داریم.