در این تحقیق برهمکنش آیداروبیسین با dna تیموس گوساله بررسی شده است. بدین منظور از روش های مختلف الکتروشیمیایی و تکنیک های طیف سنجی از جمله ولتامتری چرخه ای، طیف سنجی uv-vis و فلورسانس و همچنین ویسکومتری استفاده شده است. رفتار الکتروشیمیایی آیداروبیسین در حضور و غیاب dna در سطح الکترود کربن شیشه-ای مطالعه شد و آیداروبیسین رفتاری شبه برگشت پذیر از خود نشان داد. تیتراسیون محلول آیداروبیسین با محلول dna منجر به کاهش در طیف جذبی، شدت فلورسانس و جریان های پیک آندی و کاتدی آیداروبیسین شد. ثابت پیوند و ثابت استرن-ولمر از اطلاعات طیفی استخراج شد و به ترتیب m-1 103 * (8/0 ± 6/6 )و m-1 3+10 *(6/0± 0/7) به دست آمد. مطالعات ویسکومتری نشان داد که آیداروبیسین با dna از طریق بین شیاری پیوند می دهد. در ادامه یک زیست حسگر الکتروشیمیایی بر اساس انتقال بار درون رشته ی dna تهیه و از مورین به عنوان مولکول شناساگر اکسایشی استفاده شد. به این منظور سطح الکترود سی دی طلا مرحله به مرحله توسط مرکاپتوپروپیونیک اسید، تک رشته ی dna کاوشگر و تک رشته ی dna هدف مختلف اصلاح شد. سیگنال های الکتروشیمیاییی توسط ولتامتری پالس تفاضلی دنبال شد. زمانی که dna دو رشته ای شکل می گیرد، بار از بین dna منتقل شده و مورین اکسایش می یابد. جریان پیک مورین به این ترتیب کاهش می یابد: الکترود اصلاح شده با رشته ی هدف مکمل، الکترود اصلاح شده با رشته ی شامل یک ناهمجوری و الکترود اصلاح شده با رشته ی نامکمل. با استفاده از محلول ruhex (iii) میزان پوشش سطح از dna، 1011*(62/0 ± 75/7) مولکول بر سانتی متر مربع به-دست آمد.