در نخسستین روزهای پس از جنگ جهانی دوم، اولین مجموعه اشعار ژاک پرور، گفتارها به چاپ رسید. سبک عامیانه و بیان محاوره ای اشعار یکی از دلایل موفقیت اثر محسوب می شود. همچنین به دلیل جو آزادی میهن که پس از جنگ حاکم است، درون مایه انتقادی کتاب مورد توجه قرار می گیرد و اثر خیلی سریع به موفقیتی چشمگیر دست می یابد. پرور اغلب به دلیل مخالفت هایش با جنگ و هر آنچه مربوط به جنگ می شود به عنوان شاعری هرج و مرج طلب شناخته می شود.در این تحقیق ن بر آنیم که بشردوستی شاعر را نشان دهیم. در واقع بر خلاف آنچه به نظر می رسد او نه تنها هرج و مرج طلب نیست، بلکه تمام مخالفت ها و انتقادهایش ریشه در بشردوستی اش دارد. ابتدا واقعیت تلخ جهانی را که شاعر در اشعار سوررالیستی-اش نشان می دهد بررسی می کنیم و به جایگاه انسان در این دنیا می پردازیم. شاعر تاثیر مخرب جنگ را به عنوان بزرگترین واقعه جاری نادیده نمی گیرد. وی به شدت با مسببین جنگ مخالفت می کند و از مردمان ساده ای جانبداری می کند که قربانیان واقعی جنگ اند. او که به نهادهای اجتماعی باور ندارد، تنها راه نجات مردمان را در کار و یکپارچگی می بیند.از دیدگاه او این عشق است که خوی انسانی را زنده نگه می دارد.