پژوهش حاضر به منظور مقایس? اثربخشی دو شیو? درمانگری شناختی-رفتاری واحدپرداز ه ای و هیپنوتراپی شناختی در کاهش اضطراب کودکان انجام شده است. بدین منظور مقیاس تجدید نظر شد? اضطراب کودکان رینولدز به عنوان ابزار غربالگری و نیز مقیاس تجدید نظر شد? اضطراب و افسردگی کودکان چورپیتا جهت مقایس? نتایج و تأیید آن، در بین 210 دانش آموز دبستانی دختر که در سال تحصیلی 90-89 در پایه های سوم و چهارم و پنجم دبستان مشغول به تحصیل بودند به مورد اجرا گذاشته شد. روش نمونه گیری در این پژوهش از نوع خوشه ای تصادفی بوده و از این تعداد پس از بررسی های لازم تعداد 32 دانش آموز که واجد خصوصیات اضطرابی تشخیص داده شدند وارد طرح پژوهشی گردیده که به طور تصادفی در سه گروه تقسیم شدند. در دو گروه آزمایشی پروتکل درمانی در جلسات انفرادی به مورد اجرا گذاشته شدند. پس از 10 جلس? درمانی مجدداً مقیاس اضطراب رینولدز در هر سه گروه به مورد اجرادرآمد و نتایج با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر بررسی شد. طبق این بررسی هر دو روش شناختی-رفتاری واحدپردازه ای و نیز هیپنوتراپی شناختی منجر به کاهش اضطراب کودکان شده که این کاهش در مقایسه با گروه کنترل و در سطح 05/0>p معنادار بود. روش هیپنوتراپی شناختی منجر به کاهش بیشتر اضطراب نسبت به درمان شناختی-رفتاری واحدپردازه ای شد که این تفاوت نیز در سطح 05/0 >p معنادار بود.