در این پایان نامه، به بررسی گسیختگی و ناپایداری ژئوممبران های مورد استفاده در مخازن آب ژئوسینتتیکی به علت تغییر مکان های زیاد می پردازیم و علت آن گسیختگی ها و تغییر مکان ها بررسی می شود. لذا مشخصات ژئوممبران و گستره ی بکارگیری آنها بحث می شود و ساخت اینگونه مخازن تشریح می گردد. بارها و عوامل محیطی تاثیر گذار بر ژئوممبران ها بررسی می گردد. مدل های رفتاری خاک مورد استفاده که از مهمترین بخش های موثر در مدلسازی و نتایج حاصل از تحلیل می باشد، معرفی می گردد. مراحل مدلسازی تشریح می شود و نتایج حاصل از مدلسازی مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. در این مطالعات، پایداری و تغییر مکان ژئوممبرین ها توسط روش های تحلیلی و عددی مورد مطالعه قرار گرفته است و با هم مقایسه می گردند. خواهیم دید که شیب بالادست مخزن، نوع مصالح ژئوممبران و بارهای خارجی تاثیرات بسزایی بر ناپایداری و گسیختگی ژئوممبران خواهند داشت. مشاهده می شود هندسه مخزن و انتخاب صحیح مصالح ژئوممبران، نقش مهمی در طراحی اینگونه مخازن خواهند داشت.

چکیده حمل و نقل ریلی به عنوان یکی از بهینه ترین و اقتصادی ترین شیوه های حمل بار در دنیا به حساب می آید. واگن های باری به عنوان تخصصی ترین المان حمل بار ریلی، نیازمند بازدید و رسیدگی به نحوی هستند که کمترین هزینه ممکن به سیستم وارد آید. پست های بازدید واگن های باری به عنوان مرکز پایش شرایط واگن، در این میان از اهمیت بالایی برخوردار می باشند. در شبکه ریلی موجود، محل پست های بازدید به صورت تجربی تعیین شده و با گسترش شبکه، مکان پست های بازدید مورد بازبینی قرار نگرفته و ازاینرو از چینش مناسبی برخوردار نیستند. در این کار تحقیقاتی با ارائه ی روشی علمی برای مکان یابی ابتدا به معرفی پست های بازدید و فعالیت‏های انجام شده در این پست ها پرداخته می شود و با توجه به نقشی که این پست ها در شبکه حمل بار ایفا می کنند، عوامل موثر بر مکان یابی این پست ها شناسایی، کمی سازی، و وزن دهی گردیده است. در وزن دهی عوامل موثر، روش تحلیل سلسله مراتبی(ahp ) مورد استفاده قرار گرفته است. درخت تصمیم گیری درجه چهارم بوده و دارای چهار عامل اصلی ترافیک،موقعیت در شبکه ریلی، موقعیت جغرافیایی و منطقه ای و امکانات تعمیراتی و مانوری ایستگاه می باشد. تعداد 403 ایستگاه موجود در شبکه مورد ارزیابی قرار گرفته و اولویت بندی می گردند. نهایتاً به منظور تعیین تعداد ایستگاه ها با توجه به پوششی که پست های بازدید در سطح شبکه ایجاد می کنند، ایستگاه ها مورد بررسی قرار گرفته و تعداد 43 ایستگاه برای ایجاد پوشش 53/70 درصدی شبکه پیشنهاد و الگویی مناسب برای قرارگیری این ایستگاه ها در شبکه ارائه گردیده است.

سالانه بالغ بر 22000 نفر بر اثر تصادفات جاده ای در ایران جان خود را از دست می دهند. این تصادفات به طور یکنواخت در شبکه راه ها توزیع نشده اند. تحقیقات نشان می دهد نرخ تصادفات در قوس ها 5/1 تا 4 برابر بیشتر از قسمت های مستقیم راه می باشد. بنابراین با ارائه راهکارهای مناسب جهت بهبود ایمنی قوس ها می توان تا حد زیادی از تلفات جاده ای راه های کشور کاست. استفاده از قوس های پیوندی با توجه به خواص منحصر به فرد این قوس ها می تواند در کاهش تصادفات قوس ها موثر باشد. در این پژوهش با طراحی و مدل سازی قوس کلوتوئید قبل و بعد از قوس های دایره ساده به بررسی تاثیرات استفاده از آن بر کاهش تصادفات پرداخته شده است. در ادامه ضمن برازش معادلات مربوط به رابطه میزان تصادفات بر حسب نوع قوس، طول قوس و زاویه داخلی تقاطع، نشان داده شد استفاده از قوس های کلوتوئید با طول های 60، 85 و 115 متر تصادفات جاده ای را به ترتیب 818/0، 984/0 و 036/1 درصد کاهش می دهد. با توجه به مطالعات انجام شده در خصوص هزینه های مستقیم و غیر مستقیم ناشی از تلفات جاده ای بر جامعه، استفاده از قوس های پیوندی صرف نظر از هزینه های مازاد اجرای این قوس ها، می تواند سالانه به طور متوسط حدود 260 میلیارد ریال صرفه جویی اقتصادی برای جامعه به همراه داشته باشد. البته اگر این رویه به صورت طرح های دراز مدت در کشور اجرا گردد کلیه هزینه های مازاد مربوط به اجرای قوس های پیوندی جبران می شوند.

سفرهای ریلی جزو ارزانترین و ایمن ترین مدهای حمل ونقلی بین شهری در جهان محسوب می شوند و ایستگاه قطار حیاتی ترین بخش خطوط ریلی و رابط مردم با این سیستم حمل ونقل است. در طی 75 سالی که از احداث اولین خط ریلی در ایران می گذرد، خطوط ریلی در سطح کشور گسترش یافته و ایستگاه ها نیز متناسب با آن بیشتر شده اند اما ایستگاه تهران در این چند سال متناسب با افزایش تقاضا برای استفاده از خطوط ریلی گسترش نیافته است و در آینده با توجه به پیش بینی ورود بیش از 150 هزار نفر مسافر به این ایستگاه، نیاز به افزایش ظرفیت مسافری راه آهن در تهران بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. هدف از انجام این پایان نامه مکان یابی ایستگاه های راه آهن در تهران و افزایش ظرفیت مسافری خطوط ریلی تهران است. برای این منظور پارامترهای موثر در محل ایستگاه تعیین شده و چهار گزینه افزایش ظرفیت ایستگاه فعلی، ایجاد ایستگاه ترمینال برای مسیر مشهد، ایجاد ایستگاه ترمینال برای مسیر جنوب و انتقال ایستگاه به پرند به عنوان گزینه های محتمل در جهت افزایش ظرفیت خطوط ریلی مطرح گردید. پارامترهای موثر با استفاده از سیستم تصمیم گیری چندمعیاره فازی و نظر خبرگان مورد ارزیابی قرار گرفت و عدد فازی مرتبط با هر کدام از این معیارها با نظر خبرگان مشخص شد. با نظر کارشناسان در زمینه حمل ونقل و راه آهن وضعیت هر کدام از این گزینه ها نسبت به پارامترهای موثر با استفاده از متغیرهای زبانی سنجیده شد و نظرات با استفاده از روش topsis فازی مورد تحلیل قرار گرفت و گزینه های مطرح شده الویت بندی گردید. پس از بررسی گزینه ها با روش فوق مشخص شد، گزینه های مربوط به ایجاد ایستگاه ترمینال در بین گزینه ها دارای الویت بیشتری می باشد و ایجاد ایستگاه ترمینال برای مسیر مشهد، به عنوان گزینه ای با بیشترین الویت در جهت افزایش ظرفیت مسافری در تهران معرفی گردید.