چکیده: موضوع اصلی این تحقیق، بررسی تصویرهای سوررئالیستی در هشت کتاب سهراب سپهری است. برای این مقصود نگارندهمی خواهد اثبات کند که تصاویر شعری سپهری تا چه اندازه سوررئالیستی است. ابتدا در مبحث تصاویر سوررئالیستی، ضمن بحث در موردمشخّصه هایی چون: نگارش خودکار، خواب و رویا، تعطیلکردن عقل و ... بیان می کند که سپهریارائه دهنده ینمونه هایتمام عیار تصویرهای سوررئالیستی است. پس از آن در بخش ارتباط تصویرهای سوررئالیستی سپهری با صور خیال سنّتی ذکر می نماید که تصاویر سوررئالیستی در هشت کتاب ریشه در صور خیال عارفان بزرگی نظیر مولوی و بیدل دارد. سپس در قسمت سهمِ این تصاویر در مقبولیّتِ سپهری، می گوید که مجموعه ی خلقِ تصاویر فراواقعی، داشتنِ گرایش عرفانی و ارتباطِ تصاویر وی با عارفان بزرگی نظیر مولوی و بیدل زمینه ی محبوبیّت و مقبولیّت سپهری را فراهم آورده است. نتیجه آن که سپهری شرایط یک شاعر سوررئالیستِ فارسی را داراست.