این تحقیق تحت عنوان بررسی تأثیر روش همیاری برمهارت های اجتماعی دانش آموزان دختر ابتدایی پایه ی دوم در شهر گرگان در سال تحصیلی 90-89 انجام گرفته است. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان دختر پایه ی دوم ابتدایی که در سال 90-1389 مشغول به تحصیل بوده اند، می باشد. نمونه ی مورد مطالعه در این پژوهش 60 نفر است که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. ابزارهای به کار رفته جهت گردآوری اطلاعات شامل چک لیست مشاهده ی محقق ساخته دارای اعتبار 88 درصد می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزارspssو با استفاده از شاخص های آمار توصیفی فراوانی ، میانگین و آزمون tمستقل انجام پذیرفت. روش تحقیق حاضر شبه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل می باشد نتایج بدست آمده نشان می دهد که : 1- روش تدریس یادگیری از طریق همیاری به رشد مهارت گوش دادن اثر دارد اما اندازه اثر آن حاکی از آن است که تفاوت بین گروه گواه و آزمایش خیلی اثر بخش نیست. 2- روش تدریس یادگیری از طریق همیاری به رشد مهارت خواندن اثر دارد اما اندازه اثر آن حاکی از آن است که تفاوت بین گروه گواه و آزمایش خیلی اثربخش نیست. 3- روش تدریس یادگیری از طریق همیاری بر رشد مهارت سخن گفتن اثر دارد اندازه اثر حاکی از آن است که تفاوت بین گروه گواه و آزمایش اثر بخش می باشد. 4- روش تدریس یادگیری از طریق همیاری بر رشد مهارت نوشتن اثر ندارد. 5- روش تدریس یادگیری از طریق همیاری بر حفظ نظم عمومی اثر ندارد . 6- روش تدریس یادگیری از طریق همیاری بر دوست یابی و حفظ دوستی اثر دارد. اما اندازه اثر آن حاکی از آن است که تفاوت بین گروه گواه و آزمایش خیلی اثر بخش نیست. 7- روش تدریس یادگیری از طریق بر رعایت قوانین عمومی شهری اثر دارد.اما اندازه اثر آن حاکی از آن است که تفاوت بین گروه گواه و آزمایش خیلی اثربخش نیست.