هدف از این مطالعه بررسی حضور آنتی بادی های علیه ویروس مدی/ ویزنا در میان گله های گوسفند در استان کرمان بود. نمونه های مورد آزمایش از تعداد 12 گله ی گوسفند، در استان کرمان تهیه شدند. گله های منتخب شامل 3 گله از نواحی اطراف شهرستان کرمان و 9 گله از دیگر مناطق استان (کوهپایه، انار، رفسنجان، جیرفت و ماهان) بوده که کاملا به صورت تصادفی انتخاب شده بودند. مطالعه حاضر از شهریور ماه سال 1388 آغاز گردید و تا پایان اردیبهشت ماه سال 1389 در مجموع از تعداد 138 راس دام نمونه گیری به عمل آمد. جهت انجام آزمایش از روش الایزای غیر مستقیم (با استفاده از کیت الایزا ساخت شرکت پورکوئیر فرانسه) بهره گیری شد. از مجموع 3 رأس گوسفند حاوی تیتر سرمی مثبت علیه ویروس تعداد یک رأس (725/0 درصد) نر و تعداد دو رأس (45/1 درصد) ماده بودند. یافتن آنتی بادی های علیه ویروس مدی- ویزنا در گوسفند به عنوان تشخیص عفونت در نظر گرفته می شود. پیشگیری از عفونت مدی/ ویزنا در گله های گوسفند مهم است، زیرا درمانی که ویروس را از بین ببرد یا واکسنی که از بیماری جلوگیری کند وجود ندارد. جهت کاهش شیوع بیماری بایستی گوسفندانی که از لحاظ سرمی مثبت تشخیص داده شده اند از گله جدا شده و کشتار شوند

در پی بروز مسمومیت مزمن با مس در سال 1388 حداقل 10000 رأس گوسفند در استان کرمان (ایران) تلف شدند که این امر نشانگر در معرض خطر بودن جمعیت انسانی ساکن در حوالی کارخانجات وابسته به مس می باشد. بنابراین هدف مطالعه ی حاضر ارزیابی مسمومیت تحت بالینی با مس در ساکنین مناطق مسکونی مجاور یکی از کارخانجات فوق الذکر بود. برای نیل به این منظور، تعداد 120 نمونه ی خون به صورت تصادفی از ساکنین مناطق مذکور جهت ارزیابی کارکرد کبد و همچنین میزان مس سرم جمع آوری شد. نتایج حاصل نشان داد که سطوح سرمی آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز به ترتیب در 5/7، 16/4 و 84/5 درصد از نمونه های مورد آزمایش، به طور معنی داری بالاتر از محدوده طبیعی بود. همچنین میزان مس و سرولوپلاسمین سرم به ترتیب در 16/4 و 5 درصد از نمونه های مورد آزمایش، بالاتر از محدوده طبیعی بود. در همه ی نمونه های با سطح سرمی فراتر از حد طبیعی مس، میزان سرولوپلاسمین و هر سه آنزیم فوق الذکر نیز از افزایش معنی داری برخوردار بود. نتایج مطالعه ی حاضر نشان می دهد که ساکنین مناطق مسکونی مجاور کارخانجات وابسته به مس در خطر ابتلا به این مسمومیت قرار دارند.

لپتوسپیروز بیماری مشترک بین انسان و دام با انتشار جهانی می باشد، که توسط لپتوسپیرا اینتروگانس ایجاد می شود. این مطالعه به منظور ارزیابی شیوع سرولوژیک لپتوسپیروز به وسیله آزمایش آگلوتیناسیون میکروسکوپیک با استفاده از پنج سویه رایج از لپتوسپیرا اینتروگانس در افراد اطراف جیرفت انجام شد.105 نمونه سرمی از افراد مراجعه کننده به شبکه بهداشت جیرفت از خرداد سال 91 تا مرداد 91 جمع آوری شد. آنتی بادی ها با استفاده از آزمایش آگلوتیناسیون میکروسکوپیک حداقل علیه یک سروواریته از لپتوسپیرا اینتروگانس، در 5 نمونه سرمی (8/4 درصد) از میان 105 نمونه در رقت 1 به 100 یا بیشتر تشخیص داده شد. تیتر های مثبتتنها علیه سویه گریپوتیفوزا بوده و علیه سرووارهای هارجو، پومونا، کانیکولا و ایکترهموراژیه هیچ گونه تیتر مثبتی تشخیص داده نشد.نتایج این مطالعه نشان داده است که سویه گریپوتیفوزا بیشترین شیوع را در ساکنین شهرستان جیرفت داشته است.

بیماری زبان آبی یک بیماری ویروسی مهم نشخوارکنندگان می باشد. اپیدمیولوژی بیماری زبان آبی در بسیاری از مناطق دنیا مخصوصا مناطق وسیعی از آسیا و خاورمیانه به خوبی مشخص نشده است. هدف از انجام این مطالعه توصیف شیوع سرمی بیماری زبان آبی در شترهای ارجاعی به کشتارگاه های استان یزد می باشد. تعداد 59 نمونه خون از شترهای ارجاعی به کشتارگاه های شهرستان های اردکان و میبد به صورت تصادفی جمع آوری گردید. نمونه های خون بعد از جداسازی سرم با استفاده از کیت الایزای رقابتی تجاری مورد آزمایش قرار گرفتند. آنتی بادی های ضد ویروس زبان آبی در 8/67 درصد نمونه های سرم مشخص گردید. نتایج مطالعه حاضر بر این نکته دلالت دارد که آنتی بادی ضد ویروس زبان آبی در جمعیت شترهای استان یزد وجود دارد. بنابراین برای کنترل بیماری نظارت بر نقل و انتقال دام ها و واکسیناسیون به ویژه در مورد گاو به عنوان مخزن ویروس توصیه می گردد.

هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر ویتامین ث بر کیفیت اسپرم اپیدیدیمی به دنبال مسمومیت با مس در موش سوری می باشد. بدین منظور 48 سر موش سوری نر بالغ، نژاد nmri و در قالب 4 گروه 12تایی به شرح زیر مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول (گروه نرمال): شامل موشهایی هستند که روزانه 2/0 میلی لیتر به روش گاواژ و 1/0 میلی لیتر به روش داخل صفاقی آب مقطر دریافت می نمودند. گروه دوم (گروه کنترل مس): شامل موشهایی هستند که میزان 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (با حجم 2/0 میلی لیتر)، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ و 1/0 میلی لیتر آب مقطر به روش داخل صفاقی دریافت می نمودند. گروه سوم (گروه کنترل ویتامین ث): شامل موشهایی هستند که 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (با حجم 1/0 میلی لیتر ) به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و روزانه 2/0 میلی لیتر آب مقطر به روش گاواژ در یافت می نمودند. گروه چهارم (گروه تیمار): شامل موشهایی هستند که 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (با حجم 1/0 میلی لیتر) به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (با حجم 2/0 میلی لیتر) در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ دریافت می نمودند. نتایج مطالعه اخیر حاکی از کاهش معنا دار پارامتر های کیفیت اسپرم در گروه کنترل مس در مقایسه با گروه نرمال است که در گروه تیمار جبران گردیده است. بنابراین ویتامین ث به عنوان یک آنتی اکسیدان، باعث پیشگیری از اثرات مخرب دوز مسموم کننده مس بر روی کیفیت اسپرم می شود.