چکیده گفت وگودرآثارادبی(منظوم،منثور)را می توان گونه ای از انواع ادبی به حساب آورد ،که اشکال مختلفی دارد.و"مناظره"برجسته ترین گونه ی آن است که به صورت گفت وگوی یک نفر با نفر دیگر نمود پیدا می کند.گفت وگوی یک نفر باچندنفریا برعکس وگفت وگوی با خویشتن(تجرید)یا حدیث نفس وگونه های دیگر با یاری جستن از عناصر گفت وگویی در خسرو وشیرین نظامی به چشم می آید. دررساله ی حاضرعنصر گفت و گو در خسرو و شیرین از منظومه های نظامی گنجوی مورد بررسی قرار گرفته که به معرفی طرح شیوه های گفت و گو که یکی از عناصر مهم در پیشبرد اهداف داستانی است و در شکل گیری داستان های این منظومه نقش بسزایی داشته است ، می پردازد. ونیز شیوه های گفت وگو در منظومه خسرو وشیرین مورد بررسی قرار گرفته است و در آن انواع گفت و گوها از لحاظ محتوا و مضمون ، تحلیل وطبقه بندی شده و درچهار فصل تهیه و تدوین شده است . کلید واژه :نظامی, داستان، گفت وگو، شخصیت، اندیشه,دیالوگ, مونولوگ