چکیده در تحقیق حاضر با استفاده از داده های تاریخی سال های 1387-1383 مربوط به 108 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، رابطه بین برخی سازوکارهای حاکمیت شرکتی و مدیریت سود مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق تأثیر سازوکارهای حاکمیت شرکتی روی کیفیت گزارشگری مالی بوسیله ارزیابی رفتار مدیریت سود مورد بررسی گرفته است. از آن جا که بهبود فرایند گزارشگری و قابلیت اطمینان به صورت های مالی نیازمند مدیریت سود کمتر است و از جمله ابزارهای بهبود فرایند گزارشگری بکارگیری سازوکارهای حاکمیت شرکتی می باشد در تحقیق حاضر فرض می شود که بین سازوکارهای حاکمیت شرکتی و مدیریت سود رابطه عکس وجود دارد. از جمله سازوکارهای حاکمیت شرکتی که در این تحقیق مورد آزمون قرار گرفته اند عبارت است از: تعداد اعضای هیئت مدیره، نسبت اعضای غیرموظف هیئت مدیره به کل اعضای هیئت، اهرم مالی (نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام)، نسبت سرمایه گذاران نهادی که در هیئت مدیره دارای نماینده هستند به کل اعضای هیئت، تعداد کل سرمایه گذاران نهادی( سرمایه گذاران دارای بیش از 5? سهام شرکت) و اندازه شرکت(لگاریتم کل دارایی های شرکت). در تحقیق حاضر برای اندازه گیری مدیریت سود از مدل تعدیل شده جونز استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که برخی سازوکارهای حاکمیت شرکتی که مورد بررسی قرار گرفتند از جمله: تعداد اعضای هیئت مدیره، نسبت اعضای غیرموظف هیئت مدیره به کل اعضای هیئت، تعداد کل سرمایه گذاران نهادی( سرمایه گذاران دارای بیش از 5? سهام شرکت) با مدیریت سود رابطه منفی دارند. اهرم مالی (نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام) و نسبت سرمایه گذاران نهادی که در هیئت مدیره دارای نماینده هستند به کل اعضای هیئت با مدیریت سود رابطه معناداری ندارند و اندازه شرکت دارای رابطه مثبت با مدیریت سود می باشد.