در رادیوتراپی، تعیین دقیق موقعیت اندام مورد نظر و دز جذبی درآن نقش بسیار مهمی در میزان دز جذب شده در اندامهای مجاور دارد. توزیع دزی که در اندام های مجاور بیمار بطور ناخواسته بوجود می آید بسته به نوع آن از اهمیت بسزائی برخوردار است. از آنجا که امروزه استفاده از چشمه کبالت-60 (60co) در رادیوتراپی سیستم گوارشی در کشورهای در حال توسعه بطور معمول مرسوم شده است لذا اندام های مجاور در طی این فرایند بطور ناخواسته پرتو خواهند دید. یکی از این اندام ها قلب می باشد. با در نظر گرفتن اینکه این اندام در خون رسانی به بافت های مختلف (حدود 2000 گالن در هر روز) نقش دارد، بنابراین ممکن است نارسائی های ناشی از تابش بطور محسوس خود را نشان دهد. معده به عنوان یکی از اندام های اساسی سیستم گوارشی در نظر گرفته شده است. هدف این پروژه بررسی نظری کاهش دز دریافتی قلب به هنگام رادیوتراپی معده با استفاده از تابش چشمه کبالت-60 می باشد. در قسمت تئوری باستفاده از کد mcnp هندسه مسئله شبیه سازی شده و معادل بافت سازنده قلب، نوع چشمه، میزان انرژی چشمه، شدت تابش و جهت تابش در فایل ورودی کد تعریف شده و میزان دز رسیده به قلب از فایل خروجی استخراج شده است و بدنبال آن طرحی از یک حفاظ از جنس سرب پیشنهاد شده است. پس از بکارگرفتن حفاظ پیشنهادی یک کاهش 243/36 درصدی در دز جذبی قلب از فایل خروجی برنامه محاسبه شده که مقدار قابل ملاحظه ای است. در قسمت عملی در مرکز رادیوتراپی بیمارستان رازی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان واقع در رشت با استفاده از چند تراشه tld به عنوان دزیمتر، کاهش کمّی دز جذبی در سطح پوست ناحیه ی قلب با افزایش ضخامت حفاظ سربی بررسی شده است.