بیماری پارکینسون، اختلال پیشرونده سیستم اعصاب مرکزی است که با سختی عضلانی، رعشه ساکن، کندی حرکات بدن و بی ثباتی شناخته می شود. داروهایی که برای این بیماری تجویز می شوند تاحدودی نشانه های آن را کاهش می دهند، اما نمی توانند مانع پیشرفت بیماری شوند. ویتامین های b کوفاکتورهایی هستند که بسیاری از پروسه های تولید انرژی در سلول ها را انجام می دهند. پیشنهاد شده است که دوزهای درمانی این ویتامین ها می توانند عملکرد میتوکندری ها را بهبود بخشند که با بسیاری از بیماری های نورودژنراتیو در ارتباط است. در مطالعه حاضر موش های نر نژاد ویستار به مدت یک ماه قبل از جراحی، آب حاوی ویتامین های b دریافت نمودند. سپس حیوانات جراحی شده و سم 6-هیدروکسی دوپامین به استریاتوم آن ها تزریق گردید. این سم باعث ایجاد سندرم شبه پارکینسون در جوندگان می شود. شدت بیماری ایجاد شده توسط آزمون های رفتاری تا 6 هفته بعد از جراحی سنجیده شد. لازم به ذکر است که حیوانات تا پایان آزمون های رفتاری هم چنان آب ویتامینه مصرف نمودند. نتایج آزمون های رفتاری نشان داد که گروهی که آب حاوی فولات 10 برابر میزان طبیعی را مصرف نموده اند، نسبت به گروه کنترل، شدت بیماری کمتری را نشان دادند. گروه هایی که آب حاوی کمپلکس ویتامین های b را مصرف نمودند و گروه فولات 5 برابر نیز نتایج قابل توجهی در آزمون ها نشان دادند. نتایج نشان می دهد که فولات 10برابر اثر بیشتری را در کاهش شدت بیماری دارا بوده است و پس از آن گروه کمپلکس و فولات 5 برابر قرار دارد. فولات علاوه بر اثری که در بهبود عملکرد میتوکندری داراست، در متابولیسم هموسیستئین نیز نقش دارد. مطالعات بسیاری نشان می دهند که هموسیستئین در پاتوژنز بیماری پارکینسون نقش دارد.