ورشکستگی شرکت ها یکی از عواملی است که منجر به هدر رفتن منابع و عدم بهره گیری از فرصت های سرمایه گذاری می شود. پیش بینی ورشکستگی می تواند با ارائه هشدارهای لازم ، شرکت ها را نسبت به وقوع درماندگی مالی و به دنبال آن ورشکستگی هشیار نماید تا آنها با توجه به این هشدارها ، دست به اقدامات مقتضی یزنند و سرمایه گذاران بتوانند فرصت های مطلوب سرمایه گذاری را از فرصت های نامطلوب تشخیص دهند و منابعشان را در فرصت ها و مکان های مناسب سرمایه گذاری نمایند. هدف از تحقیق حاضر ، سعی در پاسخ به این سئوال می باشد که از بین مدل های پیش بینی ورشکستگی فیلوسوفو و اسپرینگیت ، کدام مدل در مقایسه با مدل دیگر ، توانایی پیش بینی بهتر و صحیح تر ورشکستگی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران را دارد ؟ به این منظور ، کارایی این مدل ها در دو نمونه انتخابی طی سال های 1383الی 1386 که شامل شرکت های ورشکسته مشمول ماده 141 قانون تجارت وشرکت های سالم بورس اوراق بهادار تهران می باشد ، در طی دو دوره (یک و دو سال قبل از ورشکستگی) مورد بررسی قرار گرفته و نتایج حاصله از آن باهم مقایسه شد. به این طریق ، از بین دو مدل مذکور ، مدل کارا تر در بورس اوراق بهادار تهران معرفی شد. با بررسی و مقایسه نتایج حاصله معیین گردید که درصد پیش بینی شرکت های سالم و ورشکسته توسط مدل فیلوسوفو دوسال قبل از ورشکستگی3/61 درصد و توسط مدل اسپرینگیت به میزان 1/66 درصد می باشد. در حالی که درصد پیش بینی شرکت های سالم و ورشکسته توسط مدل فیلوسوفو یک سال قبل از ورشکستگی65 درصد و توسط مدل اسپرینگیت به میزان 3/78 می باشد.