آبیاری کرتی یکی از روش های متداول آبیاری سطحی می باشد و در همه جای دنیا برای آبیاری بسیاری از محصولات کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از مهمترین اهداف طراحی سیستم آبیاری، افزایش راندمان سیستم می باشد و یافتن راهکارهایی که باعث بهبود عملکرد سیستم و در نتیجه افزایش راندمان می گردد، ضروری می باشد. در این نوشتار مدلedobasin به منظور ارزیابی، طراحی و بهینه سازی عملکرد آبیاری کرتی ارائه شده است. در این مدل راندمان-های موردنظر به صورت ترکیبی در یک تابع هدف در نظر گرفته می شوند. در این مدل براساس متغیرهای تصمیم گیری که شامل دبی ورودی، طول کرت، عرض کرت و محدودیت هایی که برای پارامترها در نظر گرفته می شود، طراحی بهینه انجام می شود. متغیرهای تصمیم گیری در یک تابع هدف به صورت ترکیبی خطی از سه راندمان کاربرد(ea)، راندمان نیاز آبی(er)، نسبت نفوذ عمقی(dpr) و یکنواختی توزیع(du) انتخاب شدند و ارتباط بین متغیرهای تصمیم گیری در تابع هدف یک رابطه غیر صریح می باشد که بهینه سازی آن فقط از طریق شبیه سازی هیدرودینامیک و روش بهینه سازی عددی امکان پذیر است. در حقیقت این مدل، یک مدل شبیه سازی بهینه سازی می باشد که در قسمت بهینه سازی از روش بهینه سازیsa و دربخش شبیه سازی جریان در آبیاری کرتی از مدل موازنه حجم استفاده شده است. برای اعتبارسنجی مدل روش های مختلفی ارائه شده است از جمله این که اعداد حاصل شده برای راندمان ها قبل از این که وارد قسمت بهینه سازی شود با مدل شناخته شده ای چون sirmod مقایسه شده و نتایج نشان داد که مدلedobasin در حدود 2درصد با مدل sirmod اختلاف دارد به عنوان مثال برای راندمان کاربرد عدد حاصل شده از مدلedobasin 13/18درصد می باشد در حالی که برای مدلsirmod74/20 درصد حاصل شده است. پس از انجام فرایند بهینه سازی مقدار این راندمان به 15/38 درصد ارتقا می یابد. علاوه بر این به منظور تعیین ضرایب وزنی شاخص ها از یک روش کاملا منطقی استفاده گردیده، به طوری که این ضرایب متناسب با فاصله مقدار واقعی راندمان ها از مقدار ایده آل تعیین شده است و سپس با تحلیل حساسیت پارامترها بهترین مقادیر انتخاب شده است. در خاتمه مشخص شد که مدلedobasin یک روش کارامد و توانا جهت بهینه سازی عملکرد آبیاری کرتی می باشد که قادر است با یک طراحی بهینه، عملکرد سیستم آبیاری کرتی را به طور قابل توجهی افزایش دهد.