ورود به عرصه نوآوری زمینه را برای گسترش سطح رقابت و ایجاد فرصت رشد سودمند هموار می سازد و موجب ارائه مطلوبیت بیشتر برای مصرف کننده می شود. به عبارت دیگر، نوآوری هم به عنوان یک عامل مهم برای درجه رقابت-پذیری و پیشرفت شرکت ها و هم به عنوان عاملی برای شناسایی عناصر کلیدی ارتقای نوآوری فرآیند ها و محصولات به حساب می آید و شرکت ها برای داشتن مزیت رقابتی طولانی مدت باید نوآوری را بی وقفه و به طور مداوم به کار گیرند تا بتوانند ارتقاء یابند. با بررسی مطالعات و پژوهش های فراوان انجام شده در زمینه نوآوری، هر یک از این پژوهش ها تنها برخی از عوامل مدیریت نوآوری را بررسی کرده اند و همه عوامل را به طور جامع در نظر نگرفته اند. از طرف دیگر، هیچ یک از منابع مطالعه شده این عوامل را در قالب چهار دسته عوامل نمودار p دسته بندی ننموده اند. بنابراین، در این پایان نامه سعی شده است تا عوامل مختلف مرتبط با نوآوری با استفاده از نمودار x طراحی شده بر اساس دسته بندی عوامل نمودار p مورد مطالعه قرار گیرد. در این پژوهش، الگوی جامعی برای عوامل اثر گذار و اثر پذیر مدیریت نوآوری طراحی شده است و با استفاده از نمودارهای p، x، خانه کیفیت (hoq) و تحلیل چهارگوش مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. به این منظور، پس از بیان کلیات پژوهش، عوامل اثر گذار و اثر پذیر مدیریت نوآوری به تفصیل بیان شده و هر یک از نمودارهای x، تحلیل چهار گوش، hoq و کاربرد و ویژگی های آن ها به طور جداگانه ارائه شده است. همچنین، بعد از طبقه بندی عوامل در نمودارp، این عوامل در خانه های کیفیت موجود در نمودار x قرار گرفته و سپس نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل خانه های کیفیت توسط تحلیل چهار گوش اولویت بندی شده است. الگوی پیشنهادی تلفیقی در شرکت سهامی ذوب آهن اصفهان مورد آزمون قرار گرفته است. بنابراین، برای بدست آوردن اهمیت هریک از عواملی که به عنوان ورودی های موثر بر مدیریت نوآوری و خروجی های تأثیر پذیر از آن در نظر گرفته شده است، پرسشنامه ای طراحی شده و میزان اهمیت هر یک از این عوامل با استفاده از نظر50 نفر از مدیران ارشد و میانی شرکت مورد نظر تعیین گردیده است. ارتباط میان هر یک از عوامل ورودی و خروجی با عواملی که به عنوان مانع مدیریت نوآوری می باشند و خارج از کنترل سازمان است و عوامل کنترل و تسهیل کننده نوآوری با استفاده از چهار ماتریس طراحی شده و نظر سنجی از مدیران شرکت ذوب آهن بدست آمده است. این چهار ماتریس به صورت دو hoq در دو طرف نمودار x قرار داده شد و دو به دو با هم مقایسه گردیده است. یافته ها نشان دهنده آن است که عامل نتیجه گرایی سازمان دارای بالاترین اولویت عوامل اختلال و عامل آموزش کارکنان دارای بالاترین اولویت عوامل کنترل مدیریت نوآوری می باشند.