ژن ها و درصد نوترکیبی با توزیع غیر یکنواخت بالایی در ژنوم گندم یافت شده است. برای مثال بیش از %85 از ژن ها در 48 ناحیه ی غنی از ژن (grrs) با تراکم و اندازه های مختلف قرار دارند که کمتر از % 29 از ژنوم گندم را شامل می شوند. تعیین ناحیه ی ژنی بویژه صفات مهم اگرونومیک شبیه عملکرد و اجزای آن و ژن هایی که پاسخ گیاه به استرس های غیر زنده از جمله خشکی و گرما را کنترل می کنند، می تواند اطلاعات مفید ی را برای مطالعه ی بیشتر ژن های هدف به همراه شناختن واکنش بیولوژی فراهم کند، که اشاره کلی به ژن های کاندیدا دارد. بنابراین با مقایسه مطالعاتی که ژن های مشابه یا مکان های qtl مرتبط با صفات یکسان را معرفی کرده اند، می تواند درک عمومی از مکان های ژنوم هدف که بیشتر مورد مطالعه هستند را منجر شود. در مطالعات قبلی بیان شده که ژنوم d شامل qtl های بسیار مهمی برای کنترل پاسخ گیاه به استرس محیطی می باشد. در این مطالعه ما تایید کردیم که کروموزوم 7d می تواند به عنوان ناحیه ی غنی از qtl برای اجزای عملکرد تحت شرایط استرس خشکی مطرح شود. در نقشه ای مبنی بر نشانگرهای ریزماهواره و aflp از لاین های اینبرد نوترکیب (f2:8)، این ناحیه سه گروه از qtl ها را با lod 28/3 تا 32/57 شامل می شود و میزان r2 از 27 تا 69 درصد نسبت زیادی از واریانس فنوتیپی را برای همه صفات بیان شده تحت استرس خشکی توجیه می کند.

بیماری میوه سبز مرکبات توسط باکتری سخت کشت candidatus liberobacter asiaticus ایجاد می شود که اولین بار در چین توصیف شده است و در سال 1919 با نام رسمی huanglongbing معرفی گردید. این بیماری یکی از پرخسارت ترین بیماری های مرکبات درجنوب شرقی آسیا، شبه قاره هند، آفریقای جنوبی و شبه جزیره عربستان است. این بیماری در سال 1386 از جنوب ایران گزارش گردید. برای درک مکانیسم مولکولی برهمکنش میزبان-پاتوژن از تجزیه و تحلیل بیان ژن در سطح انبوه استفاده می شود. در این بررسی برهمکنش میزبان- پاتوژن با استفاده از روش cdna-aflp مورد مطالعه قرار گرفت. ترکیب آنزیمی در مرحله برش آنزیمی msei/ecori و 10 ترکیب پرایمری برای تکثیر cdna های هضم شده با آنزیم های مذکور، استفاده شد. در مجموع 24 قطعه از نسخه های ژنی موجود در برگ گیاه گریپ فروت مایه زنی شده با عامل بیماری میوه سبز مرکبات در مقایسه با گیاه سالم به دست آمد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که به طور کلی بسیاری از ژن ها در طی آلودگی بیانشان افزایش می یابد. در طی آلودگی بیان ژن های atp synthase، cytochrome p450، cellulose synthase،dna repair protein ،citrus tristeza virus gene resistance ، ribosomal rna gene افزایش یافت. این مطالعه اولین بررسی بر روی تغییرات بیان ژن ها در برهمکنش گریپ فروت و candidatus liberobacter asiaticus است که در طی بیماری میوه سبز مرکبات اتفاق می افتد. این نتایج می تواند به پیشرفت اطلاعات مولکولی مربوط به روند بیماری و شناسایی ژن های دخیل در آن کمک نماید.

به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی بر عملکرد کمی و کیفی دو گونه از گیاه دارویی آویشن آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی واقع در شهرستان کرج (محمدشهر) در سال زراعی 1390 اجرا گردید. عامل گونه در دو سطح (l thymus vulgaris و thymus daenensis) در کرت اصلی و کودهای زیستی نیتروکسین (عدم تلقیح و تلقیح)، بیوفسفر (عدم تلقیح و تلقیح) و بیوسولفور (عدم استفاده و استفاده) در کرت های فرعی قرار گرفتند. در این تحقیق صفاتی از قبیل ارتفاع بوته، قطر تاج، تعداد شاخه جانبی، قطر ساقه، سطح برگ، عملکرده ماده تر و خشک در هکتار، درصد و عملکرد اسانس و همچنین کلروفیل a، b و کلروفیل کل اندازه گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر گونه در صفات ارتفاع بوته، شاخه فرعی، وزن تر در هکتار، وزن خشک در هکتار و عملکرد اسانس و قطر ساقه اختلاف معنی داری نشان داد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین ارتفاع بوته (3/31 سانتی متر)، تعداد شاخه فرعی (7/8 عدد)، قطر ساقه (9/5 میلی متر)، عملکرد ماده تر (4054 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد خشک (1590کیلوگرم در هکتار) و عملکرد اسانس (3/15 کیلوگرم در هکتار) در گونه ولگاریس بدست آمد و نسبت به گونه بومی دنایی تفاوت معنی داری نشان داد. بررسی تاثیر کودهای زیستی نشان داد که تلقیح با کود زیستی نیتروکسین(8/11 کیلوگرم در هکتار) نسبت به عدم تلقیح با این کود زیستی(3/10 کیلوگرم در هکتار) تاثیر معنی داری بر عملکرد اسانس داشته است. همچنین تعداد شاخه جانبی، سطح برگ، عملکرد ماده تر و خشک تحت تاثیر تلقیح با کود زیستی بیوفسفر قرار گرفت و از این نظر تفاوت معنی داری نسبت به شاهد نشان داد. بررسی سطوح کود زیستی بیوسولفور نیز نشان داد که استفاده از باکتری های اکسید کننده گوگرد تاثیر معنی داری بر قطر تاج (3/29 سانتی متر)، ارتفاع(26 سانتی متر)، شاخه جانبی (9/8 عدد)، عملکرد ماده تر(3283 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد خشک گیاه(1367 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد اسانس در هکتار (7/11 کیلوگرم در هکتار) داشته است. بررسی اثرات متقابل نشان داد که کاربرد توام این کودهای زیستی توانست مقادیر اکثر صفات مورد بررسی را افزایش دهد به طوریکه بیشترین عملکرد ماده تر(4567 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد خشک(1800 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد اسانس (2/18 کیلوگرم در هکتار) در استفاده همزمان از نیتروکسین، بیوفسفر و بیوسولفور و از گونه ولگاریس بدست آمد. درصد اسانس و میزان کلروفیل تحت تاثیر هیچ کدام از تیمارها قرار نگرفت. در مجموع نتایج حاصله از این بررسی نشان داد کاربرد کودهای زیستی دارای نقش قابل توجهی در بهبود عملکرد کمی و کیفی گیاه دارویی آویشن بوده و می تواند به عنوان جایگزین مناسبی برای کودهای شیمیایی مورد توجه قرار گیرد.