پروتکل olsr به عنوان یکی از پروتکل های مسیریابی مناسب برای شبکه های سیار موردی مطرح می باشد که در دسته پروتکل های مبتنی بر حالت پیوند قرار دارد. آنچه این پروتکل را مورد توجه توسعه دهندگان قرار داده استفاده از مجموعه ای تحت عنوان mpr است. این مجموعه دربرگیرنده زیرمجموعه ای از همسایه های تک گامی یک گره است که وظیفه ارسال پیغام های کنترلی آن گره را بر عهده دارند و در واقع با کمک mpr ارسال این نوع پیغام ها در شبکه محدود می شوند. بنابراین انتخاب بهترین مجموعه منجر به کاهش چشمگیر پیغام های کنترلی در شبکه می گردد. مسئله انتخاب مجموعه mpr بهینه یک مسئله np است، لذا محققان در تلاشند تا با ارائه راه حلی مناسب، olsr را به پروتکلی کاربردی برای دنیای واقعی تبدیل کنند. هدف از این پایان نامه ارائه روشی مناسب برای بهبود کارایی پروتکل olsr و کاهش سربار این پروتکل به خصوص در سرعت های بالا و شبکه های متراکم می باشد. روش به کارگرفته شده تغییر فرایند انتخاب مجموعه ی mpr و گزینش مجموعه ای پایدار با کارایی بیشتر است. تشخیص پایداری گره ها، حاصل پیش بینی الگوی حرکت گره ها در آینده و کارایی بالاتر نتیجه ترکیب پارامترهای مختلف در انتخاب این مجموعه می باشد. بدین منظور موقعیت فعلی گره ها برای پیش بینی مکان آن ها در آینده به کارگرفته شده که با کمک این موقعیت ها می توان زمان پایداری یک همسایگی را تعیین کرد. زمان بدست آمده، درجه هر گره و قابلیت دسترسی به عنوان ورودی های یک سیستم فازی ساده به کار گرفته می شوند که برای تصمیم گیری نهایی استفاده شده است. نتایج بدست آمده از شبیه سازی نمایانگر 50% کاهش در تأخیر تحویل بسته های همه پخشی در کل شبکه، حدود 20% کاهش در سربار ناشی از مسیریابی و همچنین حدود 20% کاهش در تعداد بسته های سلام پروتکل اصلی است.

با افزایش توان پردازنده ها از طریق افزودن تعداد هسته ها، نیاز به سیستم عاملی داریم که بتواند از همه ی پردازنده ها استفاده کند و به این ترتیب سیستم عامل به صورت موازی نیازهای کاربران را تامین نماید. حضور پردازنده های گرافیکی با تعداد هسته های زیاد، این امکان را برای سیستم عامل فراهم می نماید تا پردازش های حجیم را به آنها منتقل کند و از این طریق کارایی بالاتری ارائه نماید. از سوی دیگر حفظ امنیت اطلاعات برای کاربران اهمیت دارد و از آن جا که رمزنگاری اطلاعات، پردازش زیادی نیاز دارد، می توان از پردازنده های گرافیکی برای رمزنگاری داده ها استفاده نمود. در این پایان نامه یک سیستم فایل امن که از پردازنده های گرافیکی استفاده می کند، با نام «سیستم فایل امن مبتنی بر پردازنده های گرافیکی» (gsfs) طراحی و پیاده سازی شده است. gsfs علاوه بر محرمانگی، جامعیت داده ها را نیز تامین می کند. این سیستم فایل، با ایجاد دسترسی به اطلاعات (آی نودها) برای کاربران گوناگون و افزایش یا کاهش سطح دسترسی در هر سطح از ساختار سیستم فایل، امکان به اشتراک گذاشتن اطلاعات را فراهم می کند. gsfs، امکان لغو کاربر به صورت کارامد را فراهم می کند و با استفاده از لینک های رمزنگاری، کاهش استفاده از رمزنگاری کلید عمومی را ممکن می سازد. همچنین gsfs، از gcm برای احراز اصالت و محرمانگی داده ها استفاده می کند. در gsfs، جامعیت داده ها توسط کلید کاربر ریشه و محرمانگی داده ها توسط کلید کاربران تامین می شود و به این ترتیب محرمانگی از جامعیت داده ها، متمایز می شود و تمامی اطلاعات جدول ها واجزای گوناگون در gsfs، با استفاده از کلید عمومی کاربر ریشه احراز اصالت می شود. gsfs، در سطح هسته پیاده سازی شده است و از یک برنامه ی opencl در سطح کاربر برای رمزنگاری صفحات استفاده می کند و به این ترتیب امکان پردازش موازی اطلاعات توسط هر نوع پردازنده فراهم می شود. آزمون های انجام شده نشان می دهد gsfs ضمن فراهم آوردن این امکانات، در مقایسه با یکی از سیستم فایل های پیش فرض سیستم عامل لینوکس (ext3 )سرعت تقریبا یکسانی برای آی نودهای غیر امن ارائه می کند ولی به دلیل استفاده از الگوریتم رمزنگاری و چکیده سازی متفاوت نسبت به سیستم فایل امن ecryptfs سرعت کمتری برای آی نودهای امن ارائه می کند. به علاوه استفاده از gpu در طرح پیشنهادی این پایان نامه، در مقایسه با cpu، باعث افزایش سرعت به دو برابر می شود.