پروتئین های متصل شونده به فلز نقش مهمی در پایداری ساختمان، سیگنالینگ، انتقال، کنترل متابولیسم و هموستازی فلزات ایفا می کنند. پپتیدها و قطعات پروتئینی با اندازه های مختلف، در زنجیره های جانبی خود دارای چندین گروه عملکردی هستند که برای اتصال به فلز مناسب هستند .از سوی دیگر برخی فلزات سنگین مانند روی و مس ریز مغذی های ضروری برای یکسری از فرایندهای فیزیولوژیکی هستند. مقادیر زیاد این فلزات و دیگر یون های فلزات سنگین غیر ضروری مثل کادمیوم، سرب و جیوه برای سلولها بسیار سمی هستند. از این رو ارگانیسم های عالی در پاسخ به حضور فلزات سنگین، پپتیدهای غنی از سیستئین مانند گلوتاتیون، فیتوکلاتین و متالوتیونین را تولید می کنند. این پپتیدها به یون های فلزی نظیر کادمیوم، جیوه، مس، سرب متصل شده و آن ها را به فرم غیر فعال از نظر زیستی تبدیل می کنند. همانطور که اشاره شد، فیتوکلاتین ها دسته ای از پپتیدهای متصل شونده به فلزات هستند که تحت عنوان متالوتیونین های دسته iii طبقه بندی می شوند. این پپتید در انواع زیادی از گونه های گیاهی (نظیر تک لپه ایها، دولپه ایها، بازدانگان و جلبک ها)، گونه های قارچی مختلف و در دیاتوم های آبزی شناسایی شده است. اما این پپتید در هیچ گونه جانوری شناسایی نشده است. فیتوکلاتین ها به دلیل ویژگی های ساختاری منحصر به فردشان به ویژه داشتن واحدهای تکرار شونده پیوسته glu-cys? مزایای بیشتری نسبت به متالوتیونین ها دارند. به طوری که فیتوکلاتین ها توانایی جذب بیشتر یون های فلزی را نسبت به متالوتیونین دارند در واقع ساختار این پپتید به صورت. glu-cys)ngly?)،n=2-11 است. دسته دیگر از پپتیدهای متصل شونده به فلزات فیتوکلاتین های سنتزی با ساختار کلی (glu-cys)ngly هستند که ساخت ژن کد کننده این پپتید و کلون سازی آن، مبنای مطالعات این رساله می باشد. بررسی ها اثبات کرد که فیتوکلاتین های سنتزی با ظرفیت دو برابری نسبت به متالوتیونین ها به فلزات متصل می شوند از سوی دیگر جدا سازی وتخلیص فیتوکلاتین ها از گیاهان یا دیگر ارگانیسم ها کاری خسته کننده و زمان بر می باشد از این رو استفاده از فیتوکلاتین های سنتزی بسیار کارآمد و مناسب می باشد. در این پپتیدها برخلاف فیتوکلاتین ها پیوند بین گلوتامات و سیستئین از نوع آلفا می باشد بنابراین این پپتید از طریق ریبوزم قابل سنتز می باشد. با توجه به کارایی فیتوکلاتین سنتزی در جذب فلزات سنگین در این مطالعه این نوع پپتید انتخاب گردید. از سوی دیگر برای افزایش جذب فلز، توالی فیتوکلاتین سنتزی توسط لینکر مارپیچی به طول 11 رزیدو به توالی هگزاهیستیدین (که قادر به جذب فلز می باشد) متصل گردید تا فیوژن پروتئین حاصل نسبت به فیتوکلاتین سنتزی به تنهایی به طور کاراتر در جذب فلز نقش داشته باشد. برای اطمینان از انتخاب لینکر، پپتید حاصل (شامل فیتوکلاتین سنتزی لینکر و هگزاهیستیدین) مورد شبیه سازی دینامیک مولکولی قرار گرفت. پس از تایید لینکر انتخابی توسط شبیه سازی دینامیک مولکولی، به ساخت ژن فیتوکلاتین سنتزی به همراه لینکر و هگزا هیستیدین پرداخته شد به طوری که کل این توالی در هشت اولیگونوکلئوتید که در 18 تا 19 جفت باز هم پوشانی داشتند، طراحی شدند. این اولیگونوکلئوتیدها به همراه آنزیم t4 dna ligase جهت ساخت ژن مورداستفاده قرار گرفتند، ژن موردنظر پس از ساخت در وکتورptz57r/t انتقال یافت و در باکتری اشریشیاکلی(dh5?) کلون گردید. در نهایت نتایج تعیین توالی نشان داد که دو نوع فیتوکلاتین سنتزی(ec4 , ec11) به همراه لینکر و هگزاهیستیدین ساخته شده و در وکتور مذکور کلون گردیده است.

اتانول یکی از منابع انرژی تجدید پذیر و سازگار با محیط زیست است که می تواند به صورت مستقیم و یا مخلوط با سوخت های دیگر به عنوان سوخت اتومبیل ها به کار گرفته می شود. به طور کلی، تولید اتانول به واسطه تخمیر قند های ساده مانند گلوکز و سوکروز توسط میکروارگانیسم ها در شرایط بی هوازی انجام می گردد که به دلیل تولید اتانول در این روش از طریق فرایند های زیستی، این نوع از اتانول را بیواتانول یا اتانول زیستی می نامند. ساکارومایسس سرویزیه، که سویه اصلی تولید کننده اتانول می باشد، تنها قادر است از ترکیبات ساده کربنی مانند گلوکز و ساکاروز اتانول تولید نماید و به این منظور صنایع تولید اتانول وابسته به مواد اولیه قندی مانند ملاس نیشکر هستند، که محدودیت این ماده و قیمت بالای آن، صنایع اتانول را با محدودیت های زیادی در تامین مواد اولیه خود رو به رو کرده است. از این رو جایگزینی سوبسترا به یکی از مهمترین اهداف در زمینه بیوتکنولوژی اتانول تبدیل گردیده است. در کشور هایی با آب و هوای خشک مانند ایران، نشاسته که ترکیب اصلی در ساختار دانه های غلات است یکی از فراوان ترین و در دسترس ترین منابع کربنی می باشد، از این رو این ترکیب می تواند یکی از بهترین پیش ماده ها برای استفاده در صنعت بیواتانول باشد. بزرگترین مشکل در این روش تولیدی، عدم توانایی ساکارومایسس سرویزیه در تجزیه نشاسته است، و از این رو تولید اتانول از نشاسته مستلزم مصرف انرژی بالایی در محلول سازی و تجزیه نشاسته می باشد. در این پژوهش استفاده از ساکارومایسس سرویزیه، بیان کننده ژن آنزیم تجزیه کننده نشاسته برای تولید مستقیم اتانول از نشاسته مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور ژن آلفا آمیلاز از مخمر شوانیومایسس اکسیدنتالیس، که یکی از مخمر های قدرتمند در تجزیه نشاسته است، جداسازی شده و توسط ناقل p456 تحت کنترل سه پروموتر بیانی مختلف gpd، tef، adh1 در مخمر ساکارومایسس سرویزیه بیان گردید. در این شرایط، سه سویه نوترکیب به دست آمده که به علت تفاوت قدرت پروموتری، این سویه ها آلفا آمیلاز را به میزان متفاوت تولید می نمایند. پس از طراحی سویه های نوترکیب عملکرد ژن در محیط دارای نشاسته بررسی شده و پس از تایید عملکرد سویه های نوترکیب، قدرت تخمیری این سویه ها بر روی نشاسته در شرایط بی هوازی بررسی گردید. بر طبق این آزمایش ها، با استفاده از سویه هایی که آنزیم یکسان را تحت کنترل پروموتر های با قدرت متفاوت بیان می نمودند، اثر فشار متابولیک را در شرایط تولید به عنوان یکی از فاکتور های اثر گذار در این فرایند مورد بررسی قرار داده و نتایج نهایی این تحقیق معرفی سویه هایی بود که توانایی تولید مستقیم در حدود 2% وزنی اتانول از 5% وزنی نشاسته را دارا بودند. این تحقیقات نشان داد که میزان بیان یک آنزیم، یکی از مهمترین نکات در شرایط تولید بوده و برای دست یابی به عملکرد بهینه سویه، بایستی نقطه تعادلی بین میزان مورد نیاز آنزیم و فشار وارده به سلول بدست آید.

سوال اساسی تحقق این بود که آیا می توان ژن متالوتیونین smta را در باکتری e. coli مورد بیان قرار داد. بدین منظور ژن متالوتیونین smta که مربوط به یک سیانوباکتری بود به کمک سنتز تسهیل شده ژن به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز مورد ساخت قرار گرفت. سپس به درون وکتور کلونینگ ptz57r/t که از وکتورهای t/a-cloning محسوب می شود وارد گردید و بدین وسیله در سویه کلونینگ dh5? کلون گردید. در ادامه به وکتور بیانی pet15b(+) وارد شد و از این طریق در درون میزبان باکتریایی بیانی bl21(de3) مورد بیان قرار گرفت. القای بیان ژن توسط iptg در باکتری های bl21(de3) انجام شد. مقایسه الگوی بیان پروتئینی باکتری نوترکیب در ساعات مختلف بعد از القا نسبت به قبل از القا باند حدود 10 کیلودالتونی را نشان داد، که می تواند نشان دهنده بیان پروتئین مورد نظر باشد. بدین ترتیب راهی به سوی تولید و خالص سازی این پروتئین و استفاده های بعدی آن در آینده باز خواهد شد.

در این پژوهش ژن کدکننده آلفا-آمیلاز باکتری باسیلوس سابتیلیس بومی با استفاده از روش pcr با پرایمرهای اختصاصی دارای جایگاه برش آنزیم های محدودگر noti و asci تکثیر شد و مورد توالی یابی قرارگرفت. توالی حاصل از pcr و وکتور شاتل-اپی زومال p316tdh3 با استفاده از آنزیم های محدودگر بریده و تحت عمل آنزیم لیگاز t4 به یکدیگر متصل شدند. وکتور نوترکیب حاصل وارد اشریشیاکلای شد. در مرحله بعد حضور ژن آلفا-آمیلاز در میزبان پروکاریوتی با روش colony-pcr مورد تایید قرار گرفت و وکتور استخراج شده از میزبان فوق با حضور پلی اتیلن گلایکول 3350 و ناقل dna به میزبان یوکاریوتی ساکارومایسس سرویزیه انتقال یافت. سویه مخمری نوترکیب به وسیله مارکر بیوسنتزی ura3 غربال شد و حضور ژن مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه نتایج حاصل از توالی یابی ژن تکثیر شده آلفا-آمیلاز باسیلوس سابتیلیس بومی ترادف 1887 جفت بازی را نشان داد که در مقایسه با ترادف ژن سویه های استاندارد گزارش شده، 65/93% یکسانی را در سطح نوکلئوتیدی نشان می دهد. بر اساس شباهت موجود و سایر بررسی های بیوانفورماتیکی، ژن آلفا-آمیلاز مذکور می تواند در میزبان ساکارومایسس سرویزیه بیان گردد.

نانوذرات نقره برای ترمیم زخم های مختلف استفاده می شوند، بنابراین بررسی سمیت این ماده در سیستم های زنده اهمیت زیادی دارد. در این تحقیق، تاثیرات نانوذرات نقره، روی ترمیم زخم و تغییرات بار میکروبی زخم بررسی شد و نیزاثر این ذرات بر روی فعالیت آنزیم های کبدی و برخی پارامترهای هماتولوژیک موش های آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه تجربی، 50 سر موش balb/c ماده در دو گروه 25 تایی مورد بررسی قرار گرفتند. پس از بیهوشی عمومی و تراشیدن قسمت پشت حیوان، در شرایط استریل، زخمی مساوی و سطحی در همه حیوانات ایجاد شد. روز جراحی روز صفر محسوب شد و گروه تیمار و کنترل به ترتیب با 50 میکرولیترمحلول 10ppm نانوذرات نقره و 50 میکرولیترآب مقطر، روزی یکبار، به مدت 14 روز، تحت درمان موضعی قرار گرفتند. برای مقایسه درصد بهبودی زخم، در روزهای 0، 7 و14 مساحت زخم اندازه گیری شد. برای مقایسه درصد رشد باکتری، در روزهای دوم و هفتم تعداد کل باکتری های هوازی شمارش شد. پس از 2، 7 و 14 روز، از هر گروه پنج حیوان به طور تصادفی انتخاب شد و فعالیت آنزیم های آلانین آمینو ترانسفراز (alt) و آسپارتات آمینو ترانسفراز (ast) در نمونه های خون موش ها مورداندازه گیری قرار گرفتند و در روز چهاردهم، هموگلوبین، هماتوکریت و تعداد سلول های خونی اندازه گیری شدند و در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند.در این مطالعه، آنالیز آماری توسط آزمون های anova و t مستقل انجام شد. نتایج نشان داد که درصد ترمیم در گروه تیمار نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بیشتر است (05/0>p). در گروه کنترل، افزایش معنی داری در رشد باکتری ها مشاهده شد (01/0>p). سطح ast و alt تفاوت معنی داری بین دو گروه نشان نداد (05/0p>). در شمارش گلبول های سفید خون، افزایش در تعداد این سلول ها در گروه تیمار مشاهده شد (05/0>p). شمارش گلبول های قرمز خون و اندازه گیری هموگلوبین و هماتوکریت تغییر معنی دار و محسوسی را نشان نداد (05/0p>). نتایج این مطالعه نشان داد که محلول 10ppm نانوذرات نقره بدون آسیب کبدی و سمیت خونی باعث تسریع در روند التیام زخم در موش balb/c می شود.

این مطالعه به منظور بررسی ارزیابی توانایی پروبیوتیکی باکتری های مولد اسید لاکتیک به ویژه لاکتوباسیل های جدا شده از مواد لبنی بومی صورت گرفت. در این مطالعه 40 نمونه ماست بومی از مناطق اطراف استان چهار محال و بختیاری و اصفهان، جمع آوری شد. از 40 نمونه تهیه شده 52 باکتری مولد اسید لاکتیک جداسازی شد که در مجموع 32 مورد از آن ها بعد از انجام رنگ آمیزی گرم و تست کاتالاز، به عنوان لاکتوباسیل شناخته شد. نتایج آزمون مقاومت به شرایط اسیدی نشان داد از بین 32 مورد لاکتوباسیل جدا شده 18 مورد نسبت به شرایط اسیدی (ph=2.5) بسیار مقاوم، 8 سویه نیمه حساس و 6 سویه نسبت به این شرایط حساس بودند. همچنین نتایج تست رشد در حضور 3% املاح صفراوی بیانگر آن بود که 15 جدایه قادر به رشد در این شرایط بودند و 1 سویه در این شرایط کاهش رشد داشت و 2 سویه دیگر تفاوت رشد محسوسی نشان ندادند. نتایج اثر ضد میکروبی جدایه ها علیه سویه های پاتوژن حاکی از آن بود که بیشترین اثر مهاری علیه پاتوژن ها مربوط به جدایه ی (s4) بود که حدود (80%) نیمه بازدارنده و (20%) بازدارنده بود که نتایج حاصل از این جدایه با نتایج به دست آمده در مورد سویه ی تجاری l.gasseri کاملاً منطبق بود. همچنین کمترین اثر ممانعتی علیه پاتوژن ها مربوط به جدایه های (y4-y5-y11-y14-y15) بود که تماماً (100%) غیر بازدارنده بودند. سایر جدایه ها عموماً در دسته ی نیمه باز دارنده قرار گرفتند.

سیستم ایمنی موجودات چند سلولی شامل چندین پلی پپتید کاتیونیک با وزن مولکولی کمتر از 10 کیلو دالتون می‎باشند. در میان پپتید‎های ضد میکروب، دیفنسین‎ها یکی از بزرگ‎ترین خانواده‎ی پپتید‎های ضد میکروب می‎باشند و به واسطه‎ی فعالیت آن‎ها بر ضد باکتری‎ها، قارچ‎ها و بسیاری از ویروس‎ها، به عنوان آنتی‎بیوتیک‎های نسل جدید منفعت بسیار دارند. هدف از این مطالعه طراحی، سنتز، بیان، تخلیص و بررسی خاصیت ضد میکروبی پروتئین bnbd2 بوده است. در این مطالعه‎ی باکتریbl21 حامل وکتور pet-32a(+) که ژن bnbd2 در آن همسانه سازی شده بود استفاده گردید. بیان پروتئین bnbd2 با تغییر در پارامترهای، دمای رشد و غلظت ماده‎ی القا کننده‎ (iptg) با استفاده از سیستم الکتروفورز عمودی (sds-page) بررسی گردید. با استفاده از محیط کشت lb، شروع القا در جذب نوری 8/0 در طول موج 600 نانومتر، غلظت یک میلی مولار ماده‎ی القا کننده‎ی iptg و دمای رشد 30 درجه بیشترین بیان پروتئین به دست آمد. مراحل تخلیص پروتئین با کمک روش شیمیایی شکافت در جایگاه فرمیک اسید و عبور از سانتریکون انجام گردید و اثر ضد باکتریایی پروتئین تخلیص شده بر باکتری‎های گرم مثبت و گرم منفی بررسی گردید. نتایج آزمایش وسترن بلاتینگ نیز نشان داد که پروتئین نوترکیب به طور اختصاصی به آنتی‎بادی mouse anti-(his)6 peroxidase متصل می‎گردد. تشکیل هاله‎ی عدم رشد در محیط‎ کشت مولر هینتون آگار، خاصیت ضد باکتری این پروتئین را نشان می‎دهد.

در حال حاضر یکی از مهم ترین مشکلات زیست محیطی، آلودگی ناشی از تجمع فلزات سنگین در محیط است که این آلودگی تاثیرات نامطلوب فراوانی بر سلامت انسان و اکوسیستم می گذارد. از جمله مهم ترین روش ها برای رفع این آلودگی، استفاده از پروتئین ها و پپتیدهای متصل شونده به فلزات است. متالوتیونین ها دسته ای از این پروتئین ها هستند که به دلیل نقش و اهمیت آن ها در جذب فلزات سنگین، مورد توجه قرار گرفته اند. از این رو با توجه به اهمیت این پروتئین ها، در این پژوهش، در متالوتیونین باکتریایی smta (از سیانوباکتری synechococcus sp. pcc 7942)، لیزین 45 به سیستئین تبدیل شد و افزایش توانایی جذب فلز توسط پروتئین موتانت از نظر تئوری با استفاده از شبیه سازی دینامیک مولکولی مورد ارزیابی قرار گرفت و نشان داد که پروتئین موتانت در جذب فلز بهتر عمل کرده است. سپس در مرحله عملی با تبدیل کدون aaa (کدکننده لیزین) به کدون tgc (کدکننده سیستئین) در اولیگونوکلئوتید پنجم سازنده ژن، ژن موتانت smta با استفاده از روش سنتز تسهیل شده ژن، سنتز گردید. ژن سنتز شده به پلاسمید pet15b انتقال یافت و در باکتری اشیرشیاکلای dh5? کلون و در باکتری اشیرشیاکلای(bl21(de3) ساب کلون و سپس بیان گردید. بیان پروتئین توسط sds-page ارزیابی و به روش وسترن بلات تایید شد. در انتها میزان جذب کادمیم توسط پروتئین موتانت در مقایسه با پروتئین وحشی با استفاده از جذب اتمی بررسی شد و نتایج نشان داد که میزان جذب فلز توسط پروتئین موتانت افزایش داشته است.

زمینه و اهداف: ترمیم زخم فرآیندی است که به دنبال جراحت در پوست و سایر بافت ها رخ می دهد .ترمیم زخم در کوتاه عوارض جانبی کمتر، یکی از اهداف علوم پزشکی است. هدف نهایی برای التیام زخم بازسازی سریع با حداقل جای زخم و حداکثر عملکرد است. اخیر استفاده از نانوذرات نقره بعلت خواص ضدباکتری، ضدویروسی قوی در برنامه های اصلی علوم پزشکی قرار گرفته است. در این مطالعه اثر محلول نانوذرات نقره ppm 10 بر روند کاهش بار میکروبی زخم، روند ترمیم زخم، سیستم ایمنی ذاتی، فیزیولوژی و بافت شناسی کلیه در موش آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها : 60 موش balb/c ماده بصورت تصادفی به دو گروه کنترل و تیمار تقسیم شدند. در گروه کنترل، حیوانات این گروه، از روز یک تا بهبودی نهایی به طور موضعی یکبار در روز در زمان مشخصی میزان 50 میکرولیتر آب مقطر دریافت می کردند. در گروه تیمار، حیوانات این گروه ، از روز یک تا بهبودی نهایی به طور موضعی یکبار در روز در در زمان مشخصی تحت درمان به میزان 50 میکرولیتر از محلول ppm 10 نانوذرات نقره قرار گرفتند.آزمایش 14 روز تا ترمیم نهایی زخم طول کشید. نمونه گیری خون و بافت (پوست و کلیه) در روز های 2، 7،14و 21 انجام گرفت. از سرم بدست امده برای آنالیز فاکتورهای موثر بر عملکرد کلیه (سدیم، کراتینین، اوره و پتاسیم) و فاکتورهای ایمنی موثر بر روند ترمیم زخم (c3 ، crp، ch50 ، rf و (tgf-? استفاده شد که برای آنالیز آنها از کیت های خاص استفاده شد. همچنین مساحت زخم با استفاده از کاغذ پوستی و استاندارد در روزهای مختلف اندازگیری شد. نتایج : در مورد بار میکروبی زخم، در روز 2 بین دو گروه درمان و کنترل با توجه به آزمونt تفاوت روند افزایشی باکتری معنی دار نیست اما روند افزایشی در روز 7 بین دو گروه تفاوت معنی داری را نشان می دهد) 01/0 (p<. درصد افزایش باکتری در گروه کنترل و درمان نشان دهنده این است که رشد باکتری در گروه درمان نسبت به گروه کنترل به میزان کمتری افزایش می یابد که این اختلاف بین دو گروه معنی دار است ) 01/0 (p<.آزمایشات تجربی حاضر نشان می دهدکه حضور ذرات نانو نقره باعث شده است که به طور معناداری سطح تولید فاکتورهای ایمنی دخیل در التهاب زخم را کاهش دهد(05/0>p). همچنین اثرات توکسیستی و هیستوپاتولوژیکی نانوذرات نقره بر روی کلیه نشان دهنده اثرات منفی محلول نانوذرات نقره ppm می باشد. نتیجه گیری: در مطالعه انجام شده بهترین حالت از نظر زمانی و ظاهری در ترمیم زخم درمان زخم با نانوسیلور بود که مطالعات بافت شناسی موید این نظر بود. با وجود تسریع ترمیم زخم در حضور نانوذرات نقره ، اثرات توکسسیسیتی بر فیزیولوژی و بافت کلیه مشاهده شد که نشان دهنده این است که محلول نانوذرات نقره ppm 10 برای بدن علاوه بر اثرات سودمند خود دارای اثرات مضر بر عملکرد کلیه دارد.

دی-آمینواسید اکسیداز (daao) یک فلاووآنزیم پراکسیزومی حاوی فلاوین آدنین دی نوکلئوتید است که دآمیناسیون اکسیداتیو اسیدهای آمینه ی نوع دی را کاتالیز می کند. این آنزیم کاربرد های بسیاری در طراحی حس-گرهای زیستی، تولید آنتی بیوتیک سفالوسپورین cو چندین ترکیب ارزشمند دارویی و در تشخیص و پیشگیری چندین بیماری از جمله سرطان دارد. اگرچه این آنزیم ها به طور وسیع از میکروارگانیسم ها تا انسان گسترده اند، اما عموما آنزیم های میکروبی به دلیل وجود مزایای بسیار نیازهای صنعتی را رفع می کنند که در این میان جنس فوزاریوم جایگاه ویژه ای دارد. هدف از این مطالعه کلون سازی توالی نشانه ی ترشحی فاکتور آلفای مخمری به همراه ترادف کدکننده ی آنزیم دی-آمینواسید اکسیداز از منبع قارچ فوزاریوم اکسیسپوروم در میزبان یوکاریوتی ساکارومایسس سرویزیه به منظور بیان ترشحی آنزیم مورد نظر بود. پس از طراحی پرایمرهای اختصاصی، توالی نشانه فاکتور آلفای مخمری با استفاده از روش pcr تکثیر شد. قطعه ی تکثیر شده سپس در وکتور شاتل بیانی p316tdh3 کلون گردید. پس از تأ یید کلونینگ،cdna دی-آمینواسید اکسیداز با استفاده از پرایمرهای اختصاصی تکثیر شد. بررسی میزان هماهنگی کدون های مورد استفاده در cdna تکثیر شده در مقایسه با کدون های مورد استفاده در میزبان نشان داد که این پروتئین نمی تواند به طور موثر در میزبان ساکارومایسس بیان شود. از این رو پس از بهینه سازی کدون ها این قطعه سنتز شد و سپس در پلاسمیدp316tdh3 الحاق و در میزبانe.coli dh5? ترانسفورم گردید. پس از آن پلاسمید نوترکیب p316tdh3-?-matf-dao به میزبان ساکارومایسس سرویزیه منتقل شد. تعیین توالی قطعه سنتز شده صحت توالی و عدم وجود موتاسیون در آن را اثبات کرد. نتایج حاصل از کلونی pcr و برش های آنزیمی تأیید کننده کلون سازی قطعات در وکتور هدف می باشند.

سلنیم به عنوان یکی از عناصر ریزمغذی ضروری برای سلامت انسان شناخته شده است. بیش از 15 درصد جمعیت جهان به کمبود سلنیم مبتلا هستند که دلیل اصلی آن، مصرف غذاهای گیاهی فقیر از سلنیم می باشد. غنی سازی زیستی روشی پایدار و ارزن قیمت در جهت مقابله با کمبود سلنیم در زنجیره غذایی فراهم می آورد. پیاز به عنوان یک سبزی پر مصرف و ارزان قیمت توانایی بالایی در جذب سلنیم و تبدیل آن به ترکیبات ضد سرطانی دارد. شباهت فیزیکی و شیمیایی سلنات و سولفات، موجب شده است که این دو یون در فرایندهای جذب، انتقال و انباشت توسط گیاه، با هم رقابت داشته باشند. آمینواسیدها به عنوان منبع احیا شده نیتروژن نه تنها جذب سلنات و سولفات توسط گیاه را افزایش داده، بلکه باعث کاهش غلظت نیترات در سبزیجات می شوند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر تغذیه سلنات، سولفات و آمینواسیدهای مختلف بر عملکرد، غلظت سلنیم و نیترات سوخ پیازدر جهت غنی سازی زیستی، انجام شد. این پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل با سه تکرار، در بستر ماسه انجام شد. دو رقم پیاز(allium cepa l., cvs. dorrcheh and cebolla)، در محلول غذایی بدون جایگزینی (بدون آمینواسید) و یا جایگزینی 20 درصد نیترات با آرجینین، هیستیدین و مخلوط آمینواسیدهای استخراج شده از پودر خون در معرض دو سطح سولفات (1 و 3 میلی مولار) و دو سطح سلنات (صفر و 25 میکرومولار) قرار گرفتند. نمونه پودر خون از کارخانه تولید پودر خون فساران واقع در 45 کیلومتری شمال اصفهان تهیه شد. در این کارخانه، خون دام در شرایط فشار و دمای بالا به پودر تبدیل می شود. پروتئین پودر خون با استفاده از روش هیدرولیز اسیدی داغ استخراج شد. آمینواسیدهای پروتئین استخراج شده نیز، با استفاده از روش هیدرولیز اسیدی استخراج شدند. پس از برداشت گیاهان، وزن تر و خشک سوخ، غلظت نیترات، آمونیوم و نیتروژن کل، فعالیت آنزیم های نیترات ریداکتاز، گلوتامین سنتتاز، غلظت کل آمینواسیدها،گوگرد کل وسلنیم اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده در قالب سه بخش، ارائه گردید. در بخش اول، تاثیر بر هم کنش سلنیم و گوگرد بر غنی سازی سوخ پیاز با سلنیم بررسی شد. نتایج نشان داد که تغذیه گیاهان با سلنیم، عملکرد دو رقم پیاز را افزایش داد. در حالی که کاربرد سلنیم تاثیری بر جذب سولفات از محلول غذایی نداشت، افزایش غلظت سولفات محلول غذایی غلظت سلنیم سوخ گیاهان تغذیه شده با سلنیم را در رقم درچه و والنسیانا به ترتیب 5/48 و 45 درصدکاهش داد. افزایش غلظت سولفات محلول غذایی، غلظت اسید پیرویک سوخ دو رقم پیاز را افزایش داد، اما کاربرد سلنیم تنها در رقم والنسیانا و پس از کاربرد غلظت 1 میلی مولار سولفات، غلظت اسید پیرویک سوخ را 15 درصد کاهش داد. به طور کلی نتایج نشان داد که تغذیه سلنیم در سطح 3 میلی مولار سولفات در رقم والنسیانا، نه تنها بر اساس آمار ارائه شده توسط سازمان های معتبر جهانی،غلظت سلنیم مورد نیاز بدن را تامین خواهد کرد، بلکه عملکرد، بازار پسندی و کیفیت تغذیه ای سوخ پیاز را نیز بهبود بخشید. به نظر می رسد که تولید و مصرف سوخ پیاز غنی شده می تواند جایگزین مناسبی برای مکمل سلن پلاس به عنوان رایج ترین مکمل سلنیم باشد. در بخش دوم، تاثیر جایگزینی 20 درصد از نیترات محلول غذایی با مخلوط آمینواسیدهای استخراج شده از پودر خون، هیستیدین و آرجینین، در مقایسه با تیمار بدون آمینواسید، بر متابولیسم نیترات و عملکرد سوخ دو رقم پیاز بررسی شد.کاربرد آمینواسیدها در محلول غذایی، صرف نظر از نوع آمینواسید، باعث کاهش غلظت نیترات سوخ شد، اما غلظت آمینواسیدها و نیتروژن کل گیاه به علت جذب مستقیم آمینواسیدها و همچنین افزایش فعالیت آنزیم گلوتامین سنتتاز (gs) افزایش یافت. این افزایش با افزایش فعالیت گلوتامین سنتتاز (gs) و افزایش غلظت آمونیوم سوخ پیاز همراه بود. نتایج نشان داد که فعالیت آنزیم نیترات ریداکتاز (nr) و غلظت آمونیوم نیز در گیاهان تغذیه شده با آمینواسیدها به علت کاهش غلظت نیترات سوخ، کمتر از تیمار نیترات بود. مخلوط آمینواسیدهای استخراج شده از پودر خون در مقایسه با هیستیدین و آرجینین تأثیر بیشتری بر کاهش غلظت نیترات سوخ داشتند. آمینواسیدهای مختلف وزن تر و خشک سوخ را افزایش دادند و مخلوط آمینواسیدها از این نظر، تاثیر بیشتری نسبت به تیمارهای هیستیدین و آرجینین داشت. بر اساس نتایج بدست آمده مخلوط آمینواسیدهای استخراج شده از پودر خون می تواند جایگزین مناسبی برای بخشی از نیترات محلول غذایی باشد. در بخش سوم نیز، تاثیر آمینواسیدهای استخراج شده از پودر خون بر غلظت سلنیم و اسید پیرویک سوخ دو رقم پیاز بررسی شد. نتایج نشان داد که آمینواسیدهای مختلف با تاثیر بر جذب سولفات و سلنات از محلول غذایی، آسیمیلاسیون این دو یون در گیاه را تحت تاثیر قرار دادند. بیشترین افزایش جذب سلنات و سولفات از محلول غذایی در هر دو رقم پیاز در حضور مخلوط آمینواسیدها مشاهده شد.

به خاطراینکه افلاتوکسین ساختارهایی را با پروتیین dna rnaایجاد می کند در ایجاد جهش نقطه ای در کدون 249 از پروتیین p53ودرنتیجه درمهار ان موثر است به منظور ردیابی سریع این توکسین که در سرطان کبد نیز نقش داردازروش colonypcrاستفاده گردید

سرطان معده چهارمین سرطان رایج و دومین عامل برجسته ی مرگ ناشی از سرطان در سرتاسر جهان است.rheb یک نقش کلیدی در فعال سازی mtorc1 و pld1 بازی می کند و به عنوان یک هدف مولکولی بالقوه جدید برای درمان سرطان شناخته شده است. هدف این تحقیق، بررسی اثرات مشتقات مختلف پروپولیس زنبور عسل بر زیستایی و بیان ژن rheb در رده ی سلولی ags سرطان معده ی انسان می باشد. نمونه های پروپولیس با اتانول 96 درصد عصاره گیری شدند. سلول هایagsدر محیط کشت dmem کشت داده شدند cape، chrysin و eep در dmso حل و برای تیمار سلولی استفاده شدند. سلول های ags در محیط کشت dmem دارای 10 درصد fbs و 1 درصد پنی سیلین – استرپتومایسین کشت شدند. اثرات سایتوتوکسیک این ترکیبات بر سلول های ags با آزمون سنجشmtt بررسی شد. برای بررسی بیان ژنrheb، سلول ها با غلظت های 30میکرومولار cape و chrysin و 30 میکروگرمeep تیمار شدند پس از استخراج rna و سنتز cdna ، بیان ژن توسط روش q-real time rt pcr بررسی شد. نتایج: نتایج نشان داد که cape، chrysin وeepاز رشد و تکثیر لاین سلولی ags سرطان ممانعت می کنند. این اثرات ضد تکثیری وابسته به غلظت و زمان بودند. میزان ic50 برای تیمار در زمان های 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب برای cape برابر با 60 ، 30 و 10 میکرومولار، برای chrysin برابر با 60، 30 و 20 میکرومولار و برایeep برابر با 60 و 30 و 15 میکروگرم بدست آمد. میزان بیان نسبی ژن rhebدر سطح رونویسی در تیمار باcape، chrysin وeepبه ترتیب برابر با 16/0، 67/1 و 81/0 بدست آمد. این یافته ها پیشنهاد می کند که cape، chrysinوeep اثرات ضد سرطانی برجسته ای بر لاین سلولی ags سرطان معده انسان دارند و ممکن است یک شیوه ی جدید برای شیمی درمانی و درمان سرطان معده ی انسان فراهم کنند. همچنین cape و eep بازدارنده های قوی بیان ژن rhebدر سطح رونویسی هستند و ممکن است از فعالیت mrorc1 و pld1 ممانعت کنند.

مقدمه: افزایش بیان ژن اسکوالن سنتاز باعث القاء رشد تومور و کاهش آپوپتوز بخصوص در سرطان پروستات می شود. این ژن بین مخمر ساکارومایسس سرویزیه و انسان حفاظت شده است که در مخمر erg9 خوانده می شود. این تحقیق به مطالعه اثر عصاره گیاه بابونه بر روی بیان ژن erg9 در ارگانیسم مدل برای مطالعات مربوط به سرطان، مخمر ساکارومایسس سرویزیه، پرداخته شد. روش ها: مخمر ساکارومایسس سرویزیه در محیط کشت ypd حاوی غلظت های 0 ،250،1000 و 3000 میکروگرم بر میلی لیتر از عصاره بابونه کشت داده شد و به بررسی اثر عصاره بر بیان ژن erg9 با روش real time pcr بعد از 24 ساعت پرداخته شد. نتایج: نتایج نشان داد که در غلظت های 1000 و 3000 میکرو گرم بر میلی لیتر عصاره بابونه باعث کاهش معنی داری در بیان ژن erg9 شد(05/0 p value?) به طوری که عصاره در این غلظت ها باعث خاموش شدن کامل ژن شد. نتیجه گیری: از نتایج می توان چنین نتیجه گرفت که اثر ضد سرطانی عصاره بابونه ممکن است از طریق مهار بیان ژن erg9 که یک ژن کلیدی در سرطان است ، باشد

بذر یک اندام زنده و حیاتی در تولید محصولاتی است که به وسیله آن تکثیر می¬شوند. جوانه¬زنی خوب و استقرار مناسب گیاه در تولید این محصولات دارای اهمیت ویژه¬ای می¬باشد. یک روش مناسب جهت تقویت بذر¬ها به منظور بهبود سرعت جوانه¬زنی، یکنواختی رشد و کاهش زمان ظهور گیاهان پرایمینگ بذر می¬باشد. تیمار¬های قبل از کاشت بذر (پرایمینگ بذر) شامل هیدروپرایم، اسمو پرایم، هالو پرایم، بیو پرایم، پرایمینگ¬های هورمونی و پرایمینگ مغناطیسی است. بیوپرایمینگ یک روش جدید برای تیمار بذر است که شامل استفاده از میکرو¬ارگانیسم¬های مفید یا عوامل کنترل بیولوژیکی در ریشه یا بذر است که بهبود رشد گیاه یا کنترل بیماری¬ها را از طریق روش¬های مختلف شامل تولید هورمون¬های گیاهی، آنتی بیوتیک¬ها یا آنزیم¬ها، فراهم می¬کند و اخیرا" به عنوان یک روش جایگزین برای کنترل بسیاری از بیماری¬های بذر و عوامل بیماری¬زای خاک¬زاد استفاده شده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات تلقیح بذر با باکتری¬های محرک رشد بر بهبود شاخص¬های جوانه¬زنی، رشد و عملکرد گل دارویی همیشه بهار در دو بخش آزمایشگاهی و گلخانه¬ای صورت گرفت. باکتری¬های مورد استفاده شامل جنس¬های ردوکوکوس (rhodococus sp.)،کورینه¬باکتریوم (corynebacterium sp.)، مایکو¬باکتریوم (mycobacterium sp.)، باسیلوس (bacillus sp.)، ازتوباکتر (azotobacter sp.)، سودموناس پوتیدا (pseudomonas putida) و سودموناس فلورسنس (pseudomonas florescence) بود. طی بررسی در بخش ازمایشگاهی پژوهش، باکتری¬های باسیلوس، ازتوباکتر، سودموناس فلورسنس و سودموناس پوتیدا سبب بهبود شاخص¬های جوانه¬زنی گیاه از جمله درصد جوانه¬زنی، سرعت جوانه¬زنی، میانگین زمان جوانه¬زنی، ضریب سرعت جوانه¬زنی و جوانه¬زنی نسبی، شاخص ویگور i و ii گردیدند و در بخش گلخانه¬ای پژوهش نیز بهبود صفات رشدی و عملکرد گیاهان حاصل از بذور تلقیح یافته با باکتری¬های باسیلوس، ازتوباکتر، سودموناس فلورسنس و سودموناس پوتیدا حاصل شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تلقیح بذور با باکتری¬های محرک رشد اثر مثبتی بر شاخص¬های جوانه¬زنی و رشد گیاه همیشه بهار داشته و باعث افزایش عملکرد و خصوصیات کیفی گیاه نیز می¬گردد. همچنین می¬توان با استفاده از این باکتری¬ها به عنوان کود¬های بیولوژیک، با کاهش آلودگی محیط در اثر کاهش استفاده از کود¬های شیمیایی، باعث جلوگیری از تخریب و بهبود ساختمان خاک نیز شد.

یکی از ویژگی های سلول های درگیر در دستگاه ایمنی ذاتی تولید انواعی از پپتید های ضد میکروبی کاتیونی با وزن مولکولی6-2 کیلودالتون می باشد. یکی از بزرگترین خانواده ی این پپتید ها دیفنسین ها می باشند که با طیف وسیع فعالیت علیه باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها و… به عنوان آنتی بیوتیک های طبیعی محسوب می شوند. هدف از این تحقیق، طراحی و سنتز، بیان پری پلاسمی و سیتوپلاسمی، خالص سازی و نیز بررسی و مقایسه ی خاصیت ضد قارچی پروتئین بتا دیفنسین 2 نوتروفیل گاوی (bnbd2) در دو نوع بیان شده بوده است. در این مطالعه باکتری bl21 حامل وکتور pet48b(+) که در آن ژن bnbd2 همراه با سیگنال پپتید pelb در ابتدای آن، همسانه سازی شده بود، استفاده گردید. بیان در محیط کشت lb و با غلظت 1 میلی مولار iptg در دمای 30 درجه ی سانتیگراد انجام شد. بیان پری پلاسمی بعد از شوک اسمزی و نیز بیان سیتوپلاسمی بعد از سونیکاسیون توسط الکتروفورز عمودی sds-page بررسی گردید. مرحله ی خالص سازی پروتئین نوترکیب با استفاده از کروماتوگرافی تمایلی ستون نیکل انجام و تخلیص پپتید نیز با استفاده از برش شیمیایی و شکافت در جایگاه اسید فرمیک صورت گرفت. اثر ضد قارچی پروتئین تخلیص شده بر روی گونه های آسپرژیلوس و نیز کاندیدا آلبیکنز در دو نوع سیتوپلاسمی و پری پلاسمی بررسی و مقایسه گردید. نتایج آزمایشات sds-page و دات بلات و وسترن بلات، بیان پروتئین نوترکیب و اتصال آن را به آنتی بادیmouse anti-(his)6 peroxidase تایید کرد. همچنین هاله های عدم رشد در محیط کشت مولر-هینتون آگار، خاصیت ضد قارچی پروتئین bnbd2 را با اختلافی کم در دو نوع پری پلاسمی و سیتوپلاسمی نشان داد.

با گسترش نانوتکنولوژی در همه ی زوایای زندگی انسان، صرفنظر از استفاده از خواص مفید آنها در تکنولوژی و صنعت، دانستن خطرات استفاده ی گسترده از آنها و تأثیراتی که بر بدن دارند اهمیت بیشتری می یابد. هدف از این تحقیق مطالعه ی اثر سمیت حاد نانوذرات اکسید روی (zno-nps) در موش های سالم بالغ به عنوان مدل جانوری با تعیین تغییرات برخی فاکتورهای کلیوی و فاکتور رشد ترانسفرمینگ بتا (tgf-?) در سرم موش سفید آزمایشگاهی است. موش ها به صورت تصادفی در سه گروه، یک گروه شاهد و دو گروه تیمار خوراکی و تزریقی تقسیم شدند. تک دوز نانوذرات اکسید روی بامقدار 5/2 گرم بر کیلوگرم وزن بدن برای گروه های تیمار به صورت یک بار خوراکی و یکبار تزریق درون صفاقی تجویز شد. تغییرات مشاهده شده به مدت 14 روز پس از تیمار در موش ها، ثبت گردید. در روزهای 1، 7 و 14 پس از تیمار، مستقیماً از قلب موش ها خون گیری شد و سرم آن ها از طریق سانتریفیوژ (rpm 3000 و به مدت 15 دقیقه) جدا گردید. در انتها موش ها تشریح شده و اندام کلیه برای تهیه اسلاید های بافتی خارج شد. میزان فاکتور tgf-?در سرم با کمک تست الایزا (elisa) اندازه گیری شد و تغییرات احتمالی فاکتورهای بیوشیمیایی نیتروژن به شکل اوره در خون (bun) و کراتینین (cr) در کلیه مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز داده ها با استفاده از روش واریانس یک طرفه و سپس آزمون lsd برای مقایسه ی میانگین های مربوط به گروه کنترل با هر یک از گروه های تیمار در نرم افزار spss انجام شد. اختلاف معنی دار بین گروه ها در سطح احتمال 95% (05/0 >p) بررسی شد. فاکتور tgf-? در گروه های تیمار در روز 7 تا حدی افزایش نشان داد با این حال هیچگونه اختلاف معنی داری بین گروه های تیمار با کنترل و بین گروه های تیمار با یکدیگر دیده نشد. علاوه بر آن نشانه های پرخونی شدیدی در تیموس و به خصوص طحال در این روز در هر دو گروه تیمار و کاهش شدید میزان گلبول های سفید خون دیده شد که می تواند نشان دهنده ی سرکوب سیستم ایمنی توسط نانوذرات اکسید روی باشد. آزمایش های سرمی عملکرد بیوشیمیایی کلیوی نشان داد که سطح bun و cr سرم در گروه های تیمار با نانوذرات اکسید روی به خصوص گروه تیمار تزریقی در روز 7 افزایش قابل ملاحضه ای نشان می دهد، که نشان دهنده ی آسیب جدی در کلیه می باشد. علاوه بر آن افزایش معنی دار سطح bun در گروه تیمار تزریقی روز 1 نیز می تواند به دلیل آسیب کبدی در این روز باشد. بررسی های بافت شناسی آسیب های بافتی مشخصی را در کلیه به اثبات رساند. این تحقیق نشان می دهد که غلظت حاد نانوذرات اکسید روی سبب آسیب های جدی و فیزیولوژیک از جمله تورم کلیوی، پرخونی و هیدراته شدن سلول های پروکسیمال کلیه می شود. در بررسی های آماری هیچگونه ارتباط معنی داری در سطح فاکتورهای bun وcr بین هر دو گروه تیمار در مقایسه با کنترل در روز 14 دیده نشد که می تواند به سبب بهبودی کلیه در این روز اتفاق افتاده باشد. این تحقیق نشان میدهد که نانوذرات اکسید روی ضمن تأثیر منفی بر عملکرد کلیه اثر جزیی بر روی فاکتور التهابی tgf-? در سیستم ایمنی موش دارد.

بذر مهم¬ترین نهاده مصرفی در کشاورزی است که علاوه بر تکثیر گیاهان، نقش مهمی در انتقال صفات وراثتی، پراکنش و استقرار گیاه دارد. با توجه به اهمیت و نقش گیاهان دارویی در صنایع مختلف، افزایش تولید زیست توده و ماده موثره آنها بدون کاربرد نهاده¬های مضر، یکی از ضرورت¬های تولید پایدار محسوب می¬شود. کشاورزی پایدار بر پایه مصرف کودهای بیولوژیک با هدف حذف یا کاهش مصرف نهاده¬های شیمیایی، یک راه حل مطلوب جهت غلبه بر مشکلات زیست محیطی کودهای شیمیایی به شمار می¬رود. علاوه بر این، تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد گیاه یکی از روش های موثر بهبود بذر می باشد که سبب افزایش کیفیت بذر می گردد. به منظور بررسی اثر تیمار بذر با باکتری های ارتقاء دهنده رشد بر جوانه¬زنی، رشد و عملکرد گیاه دارویی بادرشبو، این آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 9 تیمار (شامل شاهد (بدون تلقیح)، تلقیح با باکتری های bacillus sp.، mycobacterrium sp.، corynebacterium sp.، rhodococcus sp.، azotobacter sp.، pseudomonas putida، pseudomonas fluorsence و مخلوطی از تمام باکتری های مورد بررسی) و سه تکرار در دو بخش آزمایشگاهی و مزرعه ای در فضای آزاد طراحی و اجرا گردید. نتایج حاصل از بخش آزمایشگاهی نشان داد تیمارهای باکتریایی rhodococcus sp.، mycobacterrium sp. و pseudomonas fluorsence بیش¬ترین تأثیر را بر درصد جوانه¬زنی و جوانه¬زنی نسبی نشان دادند. همچنین تیمارهای باکتریایی bacillus sp.، mycobacterrium sp. و تیمار مخلوط همه¬ی باکتری¬ها بیش¬ترین تأثیر را بر سرعت جوانه¬زنی، متوسط زمان جوانه¬زنی، ضریب سرعت جوانه¬زنی، زمان تا 50 درصد حداکثر جوانه¬زنی، طول و وزن ریشه¬چه، ساقه¬چه و گیاهچه و شاخص ویگور نشان دادند. در بخش مزرعه¬ای نیز نتایج حاکی از این است که تیمارهای bacillus sp.، mycobacterium sp.، rhodococcus sp.، pseudomonas putida بالاترین مقادیر ارتفاع بوته، تعداد شاخه¬های فرعی، تعداد سرشاخه¬های گلدار، وزن خشک برگ و اندام هوایی، عملکرد بیولوژیک، سرعت رشد محصول و سطح برگ را داشتند. همچنین تیمارهای rhodococcus sp.، corynebacterium sp. و mycobacterrium sp. میزان کلروفیل a، b و کارتنوئیدها را افزایش دادند. درصد اسانس استخراج شده از گیاه دارویی بادرشبو در تیمارهای bacillus sp. و pseudomonas putida بیش¬تر از سایر تیمارهای باکتریایی و همچنین تیمار شاهد بود. تیمارهای bacillus sp. و mycobacterrium sp. بیش¬ترین عملکرد اسانس را داشتند. بنابراین می¬توان نتیجه گرفت که استفاده از تیمارهای تلقیح باکتریایی به صورت بیوپرایمینگ در جهت پیشبرد اهداف تولید پایدار محصولات می¬تواند مفید واقع شود.

دفنزین های گیاهی، خانواده ای از پپتیدهای ضد میکروبی کاتیونی کوچک ) 60 - 45 آمینو اسید( وغنی از سیستئین هستند که برای آنها طیف گسترده ای از فعالیت های ضد میکروبی از قبیل، تاثیرات بازدارندگی رشد بر طیف وسیعی از قارچها و باکتریهای گرم مثبت و گرم منفی نسبت داده شده است. ژن دفنزین گندم (k9m2t4) ، پروتئینی با 59 آمینو اسید کد می کند . هدف این مطالعه طراحی، سنتز، همسانه سازی و بیان پروتئین دفنزین گندم است. در این مطالعه ژن دفنزین جهت بیان بیشتر در سویه ی اریگامی origami) ( باکتری e. coli ، بهینه سازی شده و به ژن سومو متصل گردید. ژن سومو پروتئینی را با خاصیت چاپرونی کد می کند که تاخوردگی مناسب پروتئین دفنزین را تسهیل کرده و حلالیت آن را افزایش می دهد، سپس توالی ترکیبی )دفنزین _سومو( در وکتور pet-32a(+) همسانه سازی و نتیجه ی آن برای انتقال به سلولهای باکتریایی (e.coli origami) مورد استفاده قرار گرفت، باکتریها در محیط کشت luria-bertani تحت القای iptg یک میلی مولار در 30 درجه سانتی گراد رشد کردند و پروتئین ترکیبی در (e.coli origami) بیان شد. پروتئین ترکیبی با وزن مولکولی 38 کیلودالتون روی ژل sds-page آنالیز شد و توسط وسترن بلات و دات بلات تائید گردید. بیشترین بیان در 6 ساعت پس از القای iptg روی ژل sds-page مشاهده گردید ونتایج وسترن بلات و دات بلات نشان داد که پروتئین نوترکیب به طور اختصاصی به آنتی بادی mouse anti-(his) 6 peroxidase متصل گردیده است. همچنین هاله های عدم رشد در محیطکشت مولرهینتون آگار، خاصیت ضد باکتریایی پروتئین نوترکیب را نشان داد.

امروزه آنزیم های میکروبی نیازهای صنعتی را رفع می کنند که از جمله این آنزیم ها، آنزیم آلفا-آمیلاز است. هدف از این پژوهش، جداسازی و شناسایی بیوشیمیایی و مولکولی باکتری های گرمادوست از چشمه آبگرم قینرچه از استان اردبیل، سنجش آنزیم آلفا-آمیلاز و بهینه سازی تولید آنزیم با روش های فیزیولوژیک و پرتو فرابنفش بوده است. برای شناسایی نمونه های گرمادوست، بررسی تحمل حرارتی و شوری، آزمون گرم و آزمون های بیوشیمیایی از جمله آزمون کاتالاز، اکسیداز، تخمیر قندها (گلوکز، ساکارز، لاکتوز، فروکتوز)، بررسی حرکت، تولید ایندول، مصرف نیترات و سیترات، هیدرولیز اوره، آزمون mr/vp و تولید s2h انجام پذیرفت. همچنین از ژن rna ریبوزومی s16برای شناسایی مولکولی نمونه ها استفاده شد و میزان تولید آنزیم در نمونه های جداسازی شده به صورت کیفی و کمی مورد سنجش قرار گرفت. بهینه سازی فیزیولوژیک با طرح آماری تاگوچی با نرم افزار کوالیتک 4 صورت گرفت. در نهایت بهینه سازی با پرتو فرابنفش صورت گرفت

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.