تماس با آلومینیوم و مسمومیت آن دارای آثار مخربی بر روی حافظه و اضطراب است و بین پاتوژنز آثار آلومینیوم و دیابت بر مغز شباهت هایی وجود دارد، بنابراین این مطالعه جهت بررسی اثر مصرف خوراکی آلومینیوم بر اضطراب و حافظه رت های دیابتی و سالم طراحی شد. 72 سر رت به شش گروه تقسیم شدند که نیمی از گروه ها سالم و مابقی دیگر دیابتی شدند. به آب آشامیدنی گروه های کنترل، کنترل100 و کنترل200 به ترتیب روزانه مقادیر 0، 100 و 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن کلرید آلومینیوم به مدت هفت هفته اضافه شد. گروه های کنترل دیابتی، دیابتی 100 و دیابتی200 نیز به ترتیب مقادیر مشابهی از کلرید آلومینیوم را دریافت کردند. هم دیابت و هم استفاده از کلرید آلومینیوم اضطراب را کاهش دادند اما استفاده از کلرید آلومینیوم میزان اضطراب را در رت های دیابتی تغییر نداد. هر دو عامل دیابت و استفاده از کلرید آلومینیوم باعث کاهش حافظه شدند ولی استفاده از کلرید آلومینیوم در رت های سالم فقط در دوز 200 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن و در رت های دیابتی در هر دو غلظت استفاده شده باعث کاهش حافظه در مقایسه با گروه کنترل سالم شد (01/0>p). همچنین کاهش حافظه در گروه دیابتی مصرف کننده کلرید آلومینیوم با غلظت 200 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن در مقایسه با گروه کنترل 100 نیز معنی دار شد (05/0>p). بنابراین به نظر می رسد همزمانی مصرف کلرید آلومینیوم با دیابت به صورت مختصر باعث تشدید تخریب حافظه شده باشد. تشدید مختصر کاهش حافظه در حیوانات دیابتی استفاده کننده از کلرید آلومینیوم ممکن است ناشی از اثرات مشابه آلومینیوم و دیابت بر شناخت باشد.