چکیده فرسودگی شغلی به عنوان یک مشکل مهم اجتماعی و فردی در مشاغل مختلف شناخته شده است که نقش مهمی در کیفیت کاری افراد دارد. از آنجایی که فرسودگی شغلی یکی از عوامل موثر بر کاهش عملکرد پرستاران است و با توجه به اهمیت اثرات این پدیده بر نحوه و چگونگی ارائه ی خدمات بهداشتی و درمانی، لازم است عواملی را که موجب بروز فرسودگی شغلی در پرستاران می شود مورد مطالعه و بررسی قرار داد. به همین دلیل در سال های اخیر روان شناسان نسبت به مطالعه و تحقیق درباره ی «عوامل موثر در پیدایش پدیده ی فرسودگی شغلی» به خصوص در میان پرستاران علاقه مند شده و مطالعات متعددی در این زمینه انجام داده اند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه ی بین رگه های شخصیتی و فرسودگی شغلی است. حجم نمونه ی مورد بررسی در این پژوهش، براساس ماهیت پژوهش و با استفاده از جدول مورگان و لحاظ دقت آزمودنی ها تعداد 150 نفر از کارشناسان پرستاری بیمارستان فیروزگر تهران به صورت تصادفی تعیین شده است. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی فرسودگی شغلی مازلاک mbi و پرسشنامه ی شخصیت neo استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون و آزمون ضریب همبستگی پیرسون و به کمک نرم افزار تحلیل آماری spss انجام گرفت. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که بین مولفه های شخصیت و فرسودگی شغلی رابطه ی معنی داری وجود دارد. بدین ترتیب که بین ویژگی های شخصیتی نوروزگرایی و باوجدان بودن با فرسودگی شغلی، رابطه ی مستقیم وجود داشته و بین ویژگی های دلپذیربودن ، برون گرایی، و گشودگی با فرسودگی شغلی رابطه ی منفی معنی داری وجود دارد. درمجموع یافته های پژوهش بر نقش مولفه های مرتبط با شخصیت تأکید دارند. بدیهی است این یافته ها می تواند نقش قابل توجهی را در سودمندی مداخلات مرتبط با کاهش فرسودگی شغلی ایفا نماید. کلیدواژه ها فرسودگی شغلی، پرستاران، رگه های شخصیتی، neo، mbi