این پایان نامه کوششی است در جهت بررسی و شناخت ویژگیهای سبکی اشعار دوران انقلاب و جنگ تحمیلی با معرفی چهار شاعر مهم و برجسته و پیشکسوت این دوره یعنی نصراله مردانی ، حمید سبزواری ، علی معلم دامغانی ، سپیده کاشانی و بررسی و تحلیل ویژگیهای زبانی ، ادبی و فکری اشعار آنها . شعر انقلاب و دفاع مقدس ، اندیشه ها و تئوریهایی چون « هنر برای هنر » را منسوخ کرده ، شعر و هنر را از چهارچوب احساسهای شخصی فراتر برده ، به خدمت اهداف والای انسانی ، اجتماعی ، فرهنگی، دینی ، اخلاقی و ملی درآورده است. در این دوران ، مختصات لفظی و معنوی و ادبی شعر تغییر یافته ، افکار و احساسات تازه ای مطرح شده ، در قالب شعر نیز تغییراتی رخ داده است. عمده ترین مضامین شعر این دوره عبارتند از : روایت و حکایت اوضاع دوران ستمشاهی ، بیان و بزرگداشت مبارزات و پایداریهای مردمی در آن دوران ، ستایش رهبر و دیگر شخصیتهای برجسته ، دعوت به بیداری و هوشیاری در برابر دسیسه های دشمنان داخلی و خارجی ، ستایش شهادت و شهیدان ، ترغیب و تشویق رزمندگان ، وطن دوستی ، مبارزه با مظاهر ضد ارزشی و ... چون بعضی از شاعرانی که در این پایان نامه طرز شاعری آنها محور بحث ماست ، دارای آثار بسیاری هستند ؛ سعی شده است از آثار آنها اشعاری را که در مورد انقلاب و دفاع مقدس سروده شده ، مورد بررسی قرار گیرد ، لذا از آثار نصراله مردانی کتاب «خون نامه خاک» ، از آثار حمید سبزواری کتاب «سرود سپیده» ، از آثار علی معلم کتاب «رجعت سرخ ستاره» و «گزیده اشعار» سپیده کاشانی مورد بررسی قرار گرفته است. البته در شواهد امثال به سایر آثار آنها نیز اشاراتی رفته است . در ابتدای هر فصل سعی شده است مختصری از زندگینامه و آثار هر شاعر بیان شود و پس از آن ویژگیهای سبکی شعر او مورد بررسی قرار گیرد .

چکیده طنز گونه ای از ادبیات انتقادی و اجتماعی است که با نوعی ژرف اندیشی ، غایت انگاری و نیش و کنایه همراه با خنده سعی می کند کاستی ها و ناهنجاری های اجتماعی را ضمن برجسته کردن ، اصلاح نماید. طنز هر چند در ظاهر می خنداند، بر خلاف هجو و هزل، در واقع می گریاند؛ زیرا عیوب و نا رسایی های جامعه را با هدف والای اصلاح، آشکارا می کند. تذکره الاولیا، اسرار التوحید، فیه ما فیه و کیمیای سعادت، از متون برجسته و فخیم نثر فارسی ایران هستند که جانمایه ی آنها عرفان است. این کتاب ها به رغم موضوع جدی و پربار و عالمانه شان مالامال از طنز و انواع زیبایی های ادبی هستند. پایان نامه حاضر به بیان طنز و جلوه های آن در متون ادبی عرفانی یاد شده پرداخته است. در این پایان نامه که در دو بخش تدوین یافته؛ در بخش نخست که چهار فصل دارد، بعد از کلیات تحقیق و مقدمات و بیان انواع شوخ طبعی و تعاریف کامل طنز؛ معرفی کتب چهارگان? مورد نظر و شرح حال مفصل مولفان آن کتب آورده شده است. در بخش دوم که قسمت اصلی پایان نامه است، در ضمن سه فصل به تحلیل طنز در آثار مزبور و نیز مفهوم و مضمون حکایات طنزآمیز و چگونگی طنزآفرینی کتب یاد شده پرداخته شده است.