از عوامل مهم و اثر گذار در توسعه اقتصادی و رفاه اجتماعی، عامل سرمایه می باشد؛ با ایجاد و توسعه بازارهای سرمایه، چرخهای اقتصادی هر جامعه ای به حرکت درآمده و رونق اقتصادی را در پی می آورد. در این راستا توسعه بازار بورس اوراق بهادار و حضور فعالانه کارشناسان و تحلیل گران مالی در این بازار، عاملی پیش برنده در برقراری مکانیزم تخصیص کارآمد سرمایه و رونق اقتصادی در کشور می باشد. بی شک کسب شناخت دقیق تر از قواعد و مکانیزم های حاکم بر بازار سرمایه به شفافیت بیشتر بازار و افزایش اعتماد سرمایه گذاران منجر خواهد شد. در این تحقیق سعی بر آن است به بررسی تاثیر ساختار سرمایه روی رابطه ضریب p/e با بازدهی سهام پرداخته شود. براین اساس ابتدا فرضیه "وجود رابطه معنی دار بین ضریب p/e و بازدهی سهام" و سپس فرض "قوی تر بودن رابطه بین نسبت p/e و بازدهی سهام در شرکتهای با درجه اهرم بالاتر" مورد آزمون قرار می گیرد. محدوده زمانی این تحقیق سال های 1380تا 1387 هجری شمسی می باشد و تحقیق بر روی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران صورت پذیرفته است. جهت آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون های آماری همبستگی پیرسون و آزمون کروسکال والیس استفاده شده است. نتیجه این تحقیق نشان می دهد در محدوده زمانی و مکانی آزمون بین ضریب p/e و بازدهی ارتباط معنی دار وجود دارد اما نمی توان گفت که ساختار سرمایه تاثیر معنی داری روی این رابطه می گذارد.