چکیده: موضوع این رساله بررسی زندگی و آثار گلاب آدینه بازیگر معاصر ایران در سالهایی می باشد،که زنان در فعالیت های اجتماعی و به ویژه هنری و تئاتری با مشکلاتی روبرو بوده اند.از این رو بررسی چگوگی شکل گیری فعالیت های اجتماعی و هنری ایشان به مثابه تصویربخشی از زنان فعال جامعه ایرانی در دهه های سی، چهل و پنجاه خورشیدی است. این پایان نامه درچهار فصل تنظیم گردیده، که در طی آن سعی شده است موانع اجتماعی و مشکلات پیش روی زنان در تئاتر معاصر ایران، بخصوص در سه دهه سی ، چهل و پنجاه خورشیدی بررسی گردد و با تحلیل آثار و زندگی یکی از آنان (گلاب آدینه) گوشه ای از تاریخ تئاتر معاصر ایران را ثبت نماید. در فصل نخست این پژوهش به رخدادهای مهم سیاسی، اجتماعی و فرهنگی سه دهه سی، چهل و پنجاه خورشیدی اشاره شده است .در فصل دوم، به وضعیت زنان با نگاهی به آمار و معیارهایی همچون سواد، اشتغال و سن ازدواج در سه دهه مذکور پرداخته شده است. در فصل سوم فعالیت ها ی تئاتری ، سینمایی و تلویزیونی گلاب آدینه به ثبت رسیده و در فصل چهارم به زندگی شخصی ایشان از کودکی تا به امروز، و آشنایی با دیدگاه ها و نظرات ایشان به شیوه گفتگو اختصاص یافته است. واژگان کلیدی: گلاب آدینه- تئاتر معاصر ایران- زنان تئاتری ایران- دهه های سی، چهل و پنجاه خورشیدی

تئاتر دستاورد بزرگ بشریت برای پیشرفت فرد و جامعه است.آنجایی که بشر اولیه برای غلبه بر ترس و خاتمه دادن به ناتوانیهایش از تئاتر بهره گرفت تا امروز که تشکیل گروههای تئاتری بر جنبه اجتماعی بودن و اجتماعی شدن انسان تأکید می ورزد، همه و همه بیانگر توانمندیهای تئاتر به عنوان ابزاری برای کمک به رفع نیازهای بشر است. اما آیا باید تئاتر،این امکان ارزنده فقط در اختیار گروه خاصی باشد؟ تئاتر پداگوژی ، راهی است که امکان بهتر زیستن را برای سطوح مختلف اجتماعی فراهم می کند زیرا از همه آن چیزهایی بهره می گیرد که یا بصورت بالقوه در همه انسانها از دیرباز تا امروز، وجود داشته و دارد و یا مطابق با توانائیها و امکانات گروهی که با آن سر و کار دارد،به سمت هدف نهایی خود حرکت می کند. رشته تئاتر پداگوژی با ماهیت کنونی در ایران سابقه ای ندارد.با مطالعه توانمندیهای این رشته نیاز جامعه به داشتن آن بر همگان آشکار می گردد و این امر خود گواه آن است که جامعه به داشتن فضاهای آموزشی متناسب، نیاز دارد. به منظور شناساندن و تأکید بر اهمیت تئاتر پداگوژی، این پایان نامه در دو فصل تنظیم شده است. در فصل اول تعریف تئاتر تعلیم و تربیت، اهداف، عناصر و عوامل مورد تأکی د در آن به تفصیل آورده خواهد شد، همچنین رابطه تئاتر پداگوژی با تئاتر مورد بررسی قرار خواهد گرفت. سپس در فصل دوم کارکردها و تأثیرات تئاتر پداگوژی در سطوح مختلف جامعه آورده خواهد شد. موضوع اصلی در این تحقیق، آشنایی با حوزه نظری و عملی تئاتر تعلیم و تربیت و ضرورت پیوند این هنر با زندگی بشر است. این تئاتر، هدفی تربیتی-آموزشی را دنبال می کند و وظیفه آن تسهیل آموزش به مدد تئاتر در گروههای مختلف اجتماعی است. امروزه که شیوه های سنتی آموزش تا حد زیادی کارایی خود را از دست داده اند و یا استقبا ل انسانها از این شیوه ها به شکل چشمگیری کاهش یافته است،تئاتر تعلیم و تربیت می تواند بعنوان یک شیوه بهتر و موثرتر، دریچه های نوین آموزش را به روی انسانها بگشاید و شیوه های آموزش جدیدتری را به آنها هدیه کند.

مورد توجه قرار گرفتن تماشاگر در تئاتر و تلاش برای به دست آوردن جایگاه حقیقی اش، حاصل دریافت های نوین و راهگشای شمار زیادی از نظریه پردازان تئاتر قرن بیستم است. بسیاری از نوآوری های این دوره بر اساس تغییر در زاویه ی دید و نسبت تماشاگران با اثر و یا جایگاه آنان شکل گرفت. بر این اساس می توان تاریخ دگرگونی های تئاتر در قرن بیستم را حول محور دگرگونی رابطه ی تماشاگر با تئاتر دانست. آگوستوبوآل به تبع این دگرگونی ها در تئاتر خود تغییرات اساسی در جایگاه تماشاگر را رقم زد. تحلیل نظریات اجرایی آگوستو بوآل در آثارش با تأکید بر تأثیرات آموزشی تئاتر برای تغییرات اجتماعی، برخوردار بودن تماشا-بازیگر از جایگاه ویژه در دیدگاه آگوستو بوآل، و همچنین نگرش بوآل به مردم در مواجهه با اجرای تئاتری، و اینکه رویکرد مخاطبان آثارش با پدیده ی تماشا-بازیگر چگونه بوده است، از مهمترین اهدف این پژوهش به حساب می آیند. در ادامه، دستاورد این پژوهش بر این فرض استوار است که شیوه های اجرایی آگوستو بوآل به گونه ای بود که تماشاگر به عنوان مولفه ی اصلی، بیشترین نقش را در روند اجرایی تئاتری اش بر عهده دارد. همچنین بررسی نظریات اجرایی آگوستو بوآل بدون آگاهی از دریافت سیاسی، اجتماعی و آموزشی وی از تئاتر امکان پذیر نیست. کلیدواژگان: تئاتر، آگوستو بوآل، تماشاگر، جایگاه تماشاگر، تماشا-بازیگر، نظریات اجرایی