چکیده ترویج در ایران با حدود 60 سال سابقه فعالیت هنوز دارای برخی مشکلات، موانع و محدودیت‏ها است، به گفته پژوهشگران در طی این سال‏ها ارائه خدمات به کشاورزان موفق و رضایت‏بخش نبوده است. با توجه به مشکلات و محدودیت‏های موجود، شناسایی و بررسی همه جانبه این مسایل در جهت اصلاح وضع موجود امری ضروری و اجتناب‏ناپذیر است. از این رو هدف این تحقیق، شناسایی و اولویت‏بندی مشکلات و محدودیت‏های فعالیت‏های آموزشی ـ ترویجی از دیدگاه کارشناسان ترویج کشاورزی می‏باشد. روش تحقیق از نوع پیمایشی بوده و ابزار تحقیق پرسشنامه می‏باشد. روایی پرسشنامه توسط پانل متخصصان مورد تأیید قرار گرفت. و پایایی آن از طریق آزمون ضریب آلفای‏کرونباخ 92/‏. بدست آمده است. جامعه آماری شامل کلیه کارشناسان ترویج استان قم وکارشناسان ترویج حوزه ستادی وزارت کشاورزی می‏باشد (n=167). از این میان، تعداد 117 نفر با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (1970) به روش نمونه گیری تصادفی طبقه‏ای انتخاب شدند و در نهایت 111 پرسشنامه جمع آوری و تجزیه و تحلیل شد(n=111). نتایج تحقیق نشان می‏دهد که مهم‏ترین مشکلات و محدودیت‏های فعالیت‏های آموزشی ـ ترویجی به ترتیب اولویت، مشکلات مربوط به تحقیقات(منطبق نبودن تحقیقات با مشکلات و نیاز‏های روزمره کشاورزان)، مدیریت منابع انسانی‏(سطح پایین انگیزش و مسئولیت‏پذیری پرسنل ترویج)، اداری‏(تبعیض حقوقی کارکنان ترویج به نسبت سایر دستگاه‏های اداری)، توسعه منابع انسانی‏(عدم تطابق برنامه‏های درسی دانشکده‏های کشاورزی با نیاز روز)، اجرایی(کمبود بودجه)، اجتماعی‏(مهاجرت جوانان تحصیلکرده روستایی به شهرها) و فیزیکی‏(پراکندگی مزارع) می‏باشد. یافته‏ها نشان می‏دهد بین متغیر‏های سطح تحصیلات، میزان توانمندی‏های ترویجی و ارتباطی کارشناسان ترویج با دیدگاه کارشناسان ترویج رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین، مقایسه دیدگاه کارشناسان بر اساس رشته تحصیلی نشان از اختلاف معنی‏داری بین رشته‏های ترویج، دیگر رشته‏های کشاورزی و سایر رشته‏های غیر کشاورزی داد. واژه‏های کلیدی: مدیریت منابع انسانی، تحقیقات، توسعه منابع انسانی، کارشناسان ترویج کشاورزی و مشکلات و موانع.