مطالعه ای برای تعیین سروتیپ ها و الگوی مقاومت ضد میکروبی در میان جدایه های سالمونلا در گاوها و گوساله های سالم، بیمار و کالبدگشایی شده انجام شد. در بررسی های قبلی نوزده جدایه ی سالمونلا از مدفوع و بافت های حیوانات مبتلا به سالمونلوز در دو گاوداری صنعتی در شمال شرق ایران حاصل گردیده بود. در قسمت دوم مطالعه، از هریک از دو گاوداری، 4 مرتبه نمونه گیری با فواصلِ 2 ماهه انجام شد. این نمونه ها شامل مدفوع گوساله ها، مدفوع گاوهای بالغ خشکِ نزدیکِ زایش و تازه زا، خوراک، آب، فیلتر شیردوشی و شیر مورد تغذیه ی گوساله ها بود. در میان 332 نمونه ی مدفوع، 5 نمونه (شیوع 5/1 درصد) به لحاظ حضور باکتری سالمونلا مثبت بود. هیچ باکتری سالمونلایی از آب، خوراک، فیلترهای شیر و شیر مورد تغذیه ی گوساله ها جدا نشد. جدایه های سالمونلا متعلق به گروه های b، d و c و به ترتیب به تعداد 19، 2 و 1 مورد بود. در میان سروتیپ ها، سالمونلا تیفی موریوم شایع ترین جدایه (شیوع 54 درصد) بود. سالمونلا دابلین تنها 8 درصد از جدایه ها را شامل می شد. سروتیپِ شش جدایه از سروگروهِ b نامعلوم باقی ماند. نتایجِ انگشت نگاری ژنتیکی با روش eric-pcr، جدایه های سالمونلا را به 3 دسته تقسیم بندی کرد، که نشان می داد ژنوتیپ های خاصی در هر سروگروهِ سالمونلا قرار می گیرند. نتایج هم چنین حاکی از وجود تنوع میان جدایه های سالمونلا در دسته ی iii (سروگروهِ b) بود. 18 مورد از نــوزده جدایه ی سالمونلا (شیوعِ جداسازی 95 درصد) به اکسی تتراسایکلین مقاوم بودند. در 5 مورد از نوزده جدایه (شیوعِ جداسازی 26 درصد) مقاومت به 2 مورد یا تعداد بیش تری از عوامل ضدمیکروبی دیده شد. در این مطالعه تمام سویه ها به انروفلوکساسین حساس بودند و پس از آن حساسیت به کلرامفنیکل با شیوعِ 95 درصد در رتبه ی بعدی بود.